Κύριε διευθυντά,
αγαπητοί φίλοι,
συνηθίζεται όσοι αποχωρούν οικειοθελώς από ένα χώρο να µην ασχολούνται πλέον µε αυτόν για λόγους… (µάλλον βαθιάς γνώσης και απογοήτευσης). Αποφάσισα να σπάσω µετά από περίπου δύο χρόνια αυτή την αποχή βλέποντας τα γεγονότα που εξελίσσονται τις τελευταίες ηµέρες στην πόλη µας.
Όλοι ασχολήθηκαν αυτές τις ηµέρες µε τον µαθητή που «εκδήλωσε» επιθετική συµπεριφορά τραυµατίζοντας συµµαθητή του. Γνωρίζουµε ότι η Τρίτη γυµνασίου είναι η 11η σχολική χρονιά για το µέσο Έλληνα µαθητή. ∆ηλαδή είχαµε ένα παιδί που για 10 χρονιά και τουλάχιστον σε 3 σχολικές µονάδες δεν επέδειξε επιθετική συµπεριφορά και «ξαφνικά»;; έγινε η έκρηξη. Τι άλλαξε; Ή απλά κάτι πυροδότησε µία προ υπάρχουσα κατάσταση; Αυτός ο µαθητής είχε περάσει από τουλάχιστον 20 διαφορετικές εκπαιδευτικές τάξεις. Κανένας δεν αναγνώρισε κάτι;
Αν ναι πώς και µέχρι τώρα δεν είχαµε µία παρόµοια έκρηξη; Ρωτήθηκαν οι προηγούµενοι διευθυντές των σχολικών µονάδων αν ήξεραν, είχαν παρατηρήσει ή τους είχε αναφερθεί κάποιο γεγονός; Αν ναι πως είχαν ενεργήσει; Η αρµόδια υπηρεσία είχε γνώση; Έπραξε τα «δέοντα»; Τα άτοµα που υπηρετούσαν/υπηρετούν στην συγκεκριµένη υπηρεσία είχαν υποστηρίξει πολλές φορές παλαιότερα ότι η αλλαγή του σχολικού περιβάλλοντος δεν είναι η ενδεικνυόµενη λύση, παρ’ όλα αυτά η απόφαση για αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος σε αυτή την περίπτωση πάρθηκε σε χρόνο dt. Πάντοτε µας επισηµαίναν ότι το οικείο περιβάλλον βοηθάει στην επανένταξη.
Η ιστορία έδειξε ότι ούτε ο µαθητής αποδέχθηκε την απόφαση και επέστρεψε στο σχολείο προκαλώντας αυτοτραυµατισµό στέλνοντας το δικό του µήνυµα. «Γιατί µε αντιµετωπίζετε ως παρία; Είµαι δύο χρόνια µέλος αυτής της κοινότητας και µε αναγκάζετε να φύγω. Να προσπαθήσω παράλληλα µε το υπάρχον πρόβληµα να λύσω και το θέµα της προσαρµογής σε καινούργιο περιβάλλον. Αν εσείς που µε γνωρίζετε δεν µπορείτε να µε βοηθήσετε µπορούν οι άγνωστοι;» ίσως να σκέφτεται. Η συνέχεια αναµένεται δύσκολη και το γνωρίζουµε. Οψόµεθα.
Το δεύτερο θέµα, το οποίο απασχόλησε και το ∆ηµοτικό Συµβούλιο, είναι η λειτουργία του Πειραµατικού Λυκείου. Ο υπογράφων είναι φανατικός υποστηρικτής των Πειραµατικών και Πρότυπων Σχολείων, ως απόφοιτος προτύπου ο ίδιος, αλλά και πεπεισµένος ότι µόνο µέσω όλης αυτής της διαδικασίας µπορεί να εξελιχθεί η Ελληνική Εκπαίδευση. Άλλωστε είναι δεδοµένο ότι µόνο πειραµατικά µπορούν οι ιδέες να εξελίσσονται πρωτοποριακές ιδέες. Έχοντας υπηρετήσει 15 χρόνια εθελοντικά τους γονείς και συµµετέχοντας σε πάρα πολλές συσκέψεις µε θέµα την αναδιάρθρωση που προκαλούν οι ιδρύσεις τέτοιων σχολείων αλλά και το φλέγον θέµα της σχολικής στέγης της πόλης µας θέλω να καταθέσω την θέση που πάντα είχα και εξέφραζα δηµόσια. Πάγιο αίτηµα και προσπάθειά µας ήταν η κατάργηση των προκάτ αιθουσών από τα σχολεία. Με θλίβει το γεγονός ότι υπήρξε σκέψη για τοποθέτηση προκάτ στον αύλειο χώρο του ιστορικότερου σχολείου της πόλης. Η προοπτική όταν ο κ. Α. Βάµβουκας µε τον τότε γ.γ. του ∆ήµου κ. ∆. Φραγκάκη προσπάθησαν και πέτυχαν το πρόγραµµα των 8 σχολικών µονάδων µέσω Σ∆ΙΤ, ήταν µε κάποιες ακόµη παρεµβάσεις να εξαλειφθούν τα προκάτ από τα σχολεία της πόλης. Η λύση της στέγασης υπάρχει. Χρειάζεται προσπάθεια και θέληση. Μπορούµε πολύ απλά να µεταφέρουµε το ΠΕΠΑΛ στο χώρο της παλαιάς Αρχιτεκτονικής Σχολής, εµβαθύνοντας στην διασύνδεση του, ως ορίζεται, µε το Πολυτεχνείο και δυνατότητα χρήση και των εργαστηρίων, δηµιουργώντας χώρο στο Πολυκλαδικό για λειτουργεία του Πειραµατικού Λυκείου. Σαφώς θα χρειαστεί κάποιο ποσό για τη µετακίνηση, αλλά η ιστορία λέει ότι όταν αποφάσισε η δηµαρχία του αειµνήστου Σκουλάκη να µεταφέρει το Μουσικό Σχολείο στον σηµερινό χώρο όπου στεγάζεται τα χρήµατα βρέθηκαν «εν µία νυκτί». Έτσι µένει και το παλαιό Εκκλησιαστικό για την λειτουργία του Προτύπου, το οποίο θα λειτουργεί αρχικά µόνο µε την Α’ τάξη, και εν δυνάµει την ολοκληρωτική ανακατασκευή του χώρου ως Προτύπου Σχολείου.
Σίγουρα µπορεί να υπάρξουν και άλλες προτάσεις, άλλωστε ποτέ δεν διεκδίκησα το αλάθητο του Πάπα. Όσοι βρίσκονται στις θέσεις ευθύνης παίρνουν και τις αποφάσεις απλά όλοι εµείς που έχουµε την εµπειρία και τα πολλαπλά ακούσµατα εκφράζουµε και λύσεις που ίσως να µην έχουν τύχει της δέουσας προσοχής ή να µην έχουν επαναδιατυπωθεί πρόσφατα.
Ελπίζω να µην κούρασα και κυρίως να µην πρόσβαλα κάποιον παρά τη θέλησή µου.
Μετά τιµής
Γρηγόρης Γκουλούσης
πλοίαρχος (Ε) ΠΝ εα
π. Πρόεδρος Ένωσης Συλλόγων Γονέων Χανίων
