Χάθηκαν τρία χρόνια τώρα , πολλές ευκαιρίες στα Χανιά και πάντα υπάρχει ο κίνδυνος να χαθούν και άλλες.
Το κουφάρι των Ιταλικών Στρατώνων στέκεται εκεί, μετρά υποσχέσεις και περιμένει.
Θυμάστε τη φασαρία που έγινε με τον αστικό ποδηλατόδρομο;
Θυμάστε το σούσουρο στην οδό Κυδωνίας, τα μεγάλα λόγια, την έφεση στο “Ηλθα για να σας σώσω”;
Χθες έτυχε και πέρασα έξω από το Δημαρχείο Χανίων. Πού είναι τα ποδήλατα του ποδηλατόδρομου;
Είχαμε στα Χανιά την ευκαιρία να γυρίσουμε την πλάτη στο παρελθόν και σε κακές πρακτικές.
Πάει χάθηκε αυτή.
Με την πισίνα του πρώην “Ξενία” τι γίνεται;
Ο κίνδυνος είναι προφανής, αν απαντήσετε.
Στ’ αλήθεια ποιον μιμείται η Δημοτική Αρχή;
Ποιος μιμείται ποιον;
Να μη ρωτήσω (ούτε να τολμήσω) για το πού βρίσκεται το θέμα της πρώην “Ρεγγίνα”.
Για όλα αυτά και πολλά άλλα να περιμένετε ότι θα σας “βραβεύσουν”.
Αυτήν τη “βράβευση” τρέξατε να προφτάσετε.
Ολοι γνωρίζουμε πως οπουδήποτε εχει να κάνει το “δημόσιο” τοτε οι ρυθμοί γινονται “χελώνας” και το αποτέλεσμα για γέλια και για κλάμματα. Ο μόνος πραγματικός σκοπός του δημοσιου ειναι να μισθοδοτούνται οι αργόσχολοι σε βάρος των (οσων) πολιτών που φορολογούνται.
Η απορία μου ειναι αφού το γνωρίζουμε αυτό, γιατί οι περισσότεροι (“ψαγμένοι” κατά τα άλλα) πολίτες πιπιλάνε ακόμα την καραμέλα “Δημόσια, δωρεάν” και “με δαπάνη του κράτους”? Τι πρόκοψε στην ΕΣΣΔ για να προκόψει στην Ελλάδα?
Μάρκος Δασκαλάκης