Πέρασαν τριάντα ολόκληρα χρόνια από τη μέρα που περάσαμε για τελευταία φορά ως μαθητές την πόρτα του 2ου Λυκείου Χανίων και καθώς αρκετοί είχαμε εκφράσει την επιθυμία για μία μάζωξη ξεκινήσαμε τέλη Ιουνίου τις προσπάθειες.
Τρεις απόφοιτοι, η Μούκη Τσουρουνάκη και ο Γιώργος Πιτσουλάκης οι άλλοι -ένας από κάθε τμήμα- ανέλαβαν λοιπόν την πρωτοβουλία να προχωρήσουμε σε ριγιούνιον το περασμένο Σάββατο στο “Νεώριο Μόρο”. Παράλληλα την τελευταία εβδομάδα δημιουργήθηκε και ανάλογη σελίδα – ομάδα στο φέισμπουκ χάρη στην Αντιγόνη Γερακάκη με 62 μέλη στο οποίο αναρτήθηκαν τις παραμονές πολλές παλιές φωτό βοηθώντας στην επιτυχία της εκδήλωσης. Ετσι κάτω από το μεγαλύτερο φεγγάρι του χρόνου βρεθήκαμε οι 52 από τους 87 αποφοίτους του 1985, αλλά και άλλοι 21 συμμαθητές μας την προηγούμενη πενταετία σε 2ο Γυμνάσιο και Λύκειο καθώς η ανοιχτή πρόσκληση περιλάμβανε και αυτούς.
Αφήσαμε λοιπόν πίσω για λίγες ώρες προβλήματα και υποχρεώσεις και θέλω να πιστεύω ότι η συντριπτική πλειοψηφία έζησε όμορφες στιγμές βλέποντας ξανά τους παλιούς συμμαθητές, πολλούς από τους οποίους μετά την πάροδο πολλών ετών.
Ομορφες στιγμές όπως:
– Την προβολή παλιών φωτογραφιών και από δίπλα τους ίδιους πρωταγωνιστές να προσπαθούν να κάνουν αναπαράσταση… Ενώ μέχρι και λευκώματα (το… φέισμπουκ της εποχής) ανασύρθηκαν από μπαούλα.
-Τη συνομιλία μέσω skype με παλιό συμμαθητή μας (Σταυριανουδάκη Γιάννη) που βρισκόταν Αθήνα, ενώ ένας άλλος που βρισκόταν επίσης στην πρωτεύουσα (Φωτιάδης Παντελής) πήρε τη νυχτερινή πτήση και βρήκε αρκετούς από εμάς μετά τα μεσάνυχτα στη “Συναγωγή” όπου συνέχισαν οι έχοντες αντοχές.
– Την τούρτα γενεθλίων στην Στέλλα Γιανναράκη που εδώ και χρόνια ζει στην Καστοριά και που θα ήταν απίθανο να βρίσκεται κοντά μας το Σάββατο αν η μοίρα δεν έπαιζε παράξενα παιχνίδια…
– Επίσης κανονίσαμε να δοθεί ένα αναμνηστικό μπρελόκ στους συμμετέχοντες για να μας θυμίζει την κοινή μας πορεία με αφετηρία το 2ο Λύκειο – Γυμνάσιο Χανίων στην οδό Κοραή.
Ολοι εκφράσαμε την επιθυμία να μην περιμένουμε άλλα… 30 χρόνια για την επόμενη συγκέντρωση και μακάρι να παραμένουμε υγιείς σε αυτούς τους δίσεκτους καιρούς της κρίσης για να πραγματοποιήσουμε κάτι ανάλογο στο όχι μακρινό μέλλον. Και να έχουμε κοντά μας και άλλους ξενιτεμένους όπως τους Γιάννη Αναστασάκη (Κουβέιτ), Γιώργο Αξή (Αγγλία), Κώστα Παναγιωτάκη (Σκωτία), Γιώργο Αγγελάκη (Αυστραλία) κ.ά.
Υ.Γ.: Αυτό το ριγιούνιον αξίζει να το αφιερώσουμε στη μνήμη του 88ου αποφοίτου του 2ου Λυκείου εκείνη τη χρονιά, του Βασίλη Τερεζάκη, που έφυγε τόσο άδικα από κοντά μας πριν από λίγα χρόνια. Επίσης σε άλλους δύο συμμαθητές μας, τη Γεωργία Χατζηδάκη και τον Χρήστο Κατσούλη που χάθηκαν τόσο νέοι…
Μούκη Τσουρουνάκη: Ευχάριστη έκπληξη η μεγάλη συμμετοχή
Κάτι που ξεκίνησε πριν έναν χρόνο μεταξύ σοβαρού και αστείου άρχισε μετά από συναντήσεις να οργανώνεται και τελικά να πραγματοποιείται. Μάλιστα μπορεί στην αρχή να μην μου έλεγε πολλά πράγματα όμως όσο πλησίαζαν οι μέρες αισθάνθηκα μία συγκίνηση που πραγματικά κορυφώθηκε το Σάββατο και είδα ότι κάτι ανάλογο ένιωσαν και πολλοί από τους παλιούς συμμαθητές μας. Ευχάριστη έκπληξη η μεγάλη συμμετοχή και ήδη σκεφτόμαστε να προγραμματίσουμε ίσως την επόμενη 5ετία μία επόμενη συνάντηση ελπίζω με ανάλογη συμμετοχή.
Γιώργος Πιτσουλάκης: Το αποτέλεσμα δικαίωσε την προσπάθειά μας
Η μάζωξη ήταν μία ιδέα που υπήρχε καιρό στο μυαλό μας και νομίζω ότι το αποτέλεσμα δικαίωσε την προσπάθεια και τον αρκετό χρόνο που χρειάστηκε για να αναζητήσουμε τους συμμαθητές μας. Τα συναισθήματα πολλά. Τη συγκίνηση διαδεχόταν η χαρά που βρήκαμε τους περισσότερους παλιούς φίλους και συμμαθητές. Όλα αυτά λουσμένα στην αυγουστιάτικη πανσέληνο, την ωραία ζωντανή μουσική συντέλεσαν στο να περάσουμε μια μοναδική βραδιά. Ο ενθουσιασμός όλων μας δίνει τη δύναμη να υποσχεθούμε ότι σύντομα θα ξαναβρεθούμε.
Γιώργος Δρακάκης: Μην ανέχεστε το μπούλινγκ
Με την ευκαιρία της μάζωξης αυτής από την πλευρά μου θέλω να σταθώ σε ένα φαινόμενο σπάνιο στα σχολικά μας χρόνια το οποίο όμως βλέπω ότι έχει πάρει έκταση σήμερα. Θέλω λοιπόν να πω στους σημερινούς μαθητές του Γυμνασίου και του Λυκείου, αλλά και στην Α/βάθμια και Β/βάθμια Εκπαίδευση να μην επιτρέπουν το μπούλινγκ να δηλητηριάζει τα πιο όμορφα και ανέμελα χρόνια της ζωής τους, όπως πρέπει να είναι τα μαθητικά…
Πραγματικά υπέροχο κι αξιέπαινο!!!!!! Μακάρι και οι συμμαθητές μου του 1ου Λυκείου Χανίων απόφοιτοι έτους 1985 να έκαναν το ίδιο…….