«Ιστορίες που κυκλώνουν με μία τρυφερή ματιά τις ανθρώπινες σχέσεις, που ανασύρουν από τη μνήμη στιγμές ακριβές για να μιλήσουν για το σήμερα». Η νέα συλλογή διηγημάτων της Χανιώτισσας συγγραφέως Νίκης Τρουλλινού με τίτλο “Το τελευταίο καλοκαίρι της αθωότητας” που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις του Βιβλιοπωλείου της “Εστίας”, αγκαλιάστηκε αμέσως από το κοινό και ήδη ο εκδοτικός οίκος προχώρησε σε δεύτερη έκδοση του βιβλίου. Ιδιαίτερα ζεστή ήταν και η υποδοχή που επιφύλαξαν στη συγγραφέα και στο νέο της έργο οι Χανιώτες και Χανιώτισσες αναγνώστες, στην παρουσίαση που έγινε προχθές το βράδυ στο βιβλιοπωλείο “Μικρό Καράβι” στη Σπλάντζια. Ο χώρος του βιβλιοπωλείου γέμισε από κόσμο με τη συγγραφέα να διαβάζει αποσπάσματα από τα διηγήματά της και τη φιλόλογο Βαρβάρα Περράκη να φωτίζει πτυχές από τη νέα συγγραφική σοδειά της Νίκης Τρουλλινού. «21 διηγήματα, 21 ζωές. Στοχαστικά κείμενα για την υπερκατανάλωση της ιστορίας, τον θάνατο, την απουσία, τη μοναξιά, τη ματαίωση, τη μετανάστευση, τα όνειρα που παρέμειναν όνειρα ή που ξέφτισαν, την Αριστερά, τον αγώνα, την αθωότητα που παραμένει αίτημα. Κι αναρωτιέται η συγγραφέας στο “Επιμύθιο”: «Οι ιστορίες, μήπως αυτές παρηγορούν, λες;». Εγώ δεν ξέρω αν παρηγορούν. Ξέρω όμως ότι βοηθούν να μη χανόμαστε, να είμαστε λιγότερο ανέστιοι και ανέλπιδες.
Μας γνωρίζουν τον κόσμο και τον άνθρωπο, μας μαθαίνουν να είμαστε συμμέτοχοι στη ζωή και μας κάνουν πιο φίλους με τον χρόνο, με ό,τι πέρασε, πιο ανθεκτικούς σε αυτό που ζούμε και που έρχεται. Μας μαθαίνουν νέους τρόπους να αγαπάμε. Γιατί “η αγάπη είναι η αιώνια αθωότητα” αν συμφωνήσουμε με τον Πεσσόα, στην τόσο εύθραυστη εποχή μας», σημείωσε, μεταξύ άλλων, η κα Περράκη. Από την πλευρά της η κα Τρουλλινού απαντώντας σε ερωτήματα του κοινού -στο πλαίσιο της συζήτησης που ακολούθησε και συντόνισε ο δημοσιογράφος Δημήτρης Μαριδάκης- μίλησε για το συγγραφικό της “εργαστήρι” και τον τρόπο με τον οποίο δουλεύει, τη σημασία που έχει ένα έργο να προκαλεί συγκίνηση στον αναγνώστη (αποφεύγοντας όπως τόνισε τις ευκολίες και τα κλισέ του μελοδράματος), αλλά και το μερίδιο που διεκδικεί η μυθοπλασία στις νέες ιστορίες της. Ιστορίες που εκτός των άλλων, όπως υπογραμμίστηκε κατά την παρουσίαση, ταξιδεύουν τον αναγνώστη σε μέρη γνώριμα απ’ το Ακρωτήρι και τη Χαλέπα μέχρι το Ηράκλειο, την Αθήνα και ευρωπαϊκές μητροπόλεις, ενώ συγχρόνως χρησιμοποιούν ως φόντο το παρελθόν (όχι από κάποια διάθεση νοσταλγίας, όπως σημείωσε η κα Τρουλλινού, αλλά ως αφετηρία για να σχολιάσει κανείς τα όσα συμβαίνουν σήμερα). Ιστορίες που σε κάθε περίπτωση επιφυλάσσουν στιγμές ατόφιας λογοτεχνικής συγκίνησης για τον αναγνώστη που θα διαβάσει το βιβλίο…
