Προοδευτικά το Αιγαίο, η Κύπρος, η Συρία μετεξελίσσεται σε ένα “τρίγωνο των Βερμούδων” που διατρέχει τον κίνδυνο μιας εμπλοκής.
Ας ξεκινήσουμε από τον κ. Τραμπ που τουιτάρει μεταμεσονύκτιες ώρες και ανακαλεί μετά… Aσχημα μαντάτα για έναν καθ’ έξιν πλανητάρχη.
Η επιλογή Πούτιν για στήριξη στις ωμότητες Aσαντ, εξιτάρει την Δύση. Εν τοιαύτη περιπτώσει, Τραμπ και Μακρόν, μαζί με τα υποβρύχια της Μ. Βρετανίας, αναμένεται να λάβουν τις αποφάσεις τους.
Ανατριχιάζω στην ιδέα και μόνο τι μπορεί ν’ αποφασίσουν… Η Ρωσία, ξέρετε, δεν είναι… η κουρδική πολιτοφυλακή.
Στον συριακό φάκελο αμφιταλαντεύεται και ο Ερντογάν, ο οποίος διασφάλισε στο Αφρίν τα νώτα του, τα οποία αμφισβητούνται πάλι.
Μια φορά κι έναν καιρό, ο ναυμάχος μας ο Λάμπρος Κατσώνης, ήταν στην υπηρεσία της Μεγάλης Αικατερίνης της Ρωσίας και πολεμούσε τους Τούρκους.
Αίφνης, για δικούς της λόγους, η Αικατερίνη υπέγραψε σύμφωνο ειρήνης με την Τουρκία. Τότε ο Λάμπρος είπε: «Η Αικατερίνη υπέγραψε, ο Λάμπρος δεν υπέγραψε».
Αυτό, καλό είναι να το θυμούνται όλοι στην Νοτιοανατολική Μεσόγειο.
Ο γράφων δεν πιστεύει στις “μπαλαρίνες στρατηγούς” που παίζουν… Stratego.
Γνωρίζει ότι στο Πεντάγωνο έχουμε ικανούς και άξιους επιτελάρχες.
Ας τους αφήσουμε να κάνουν τη δουλειά τους.
Η ελληνική διπλωματία, τέμνεται και από το Σκοπιανό.
Ο κ. Κοτζιάς εργάζεται για την εξεύρεση μιας ρεαλιστικής λύσης. Αυτή τη ρεαλιστική οριογραμμή ειρηνικής συνύπαρξης με τους φίλους, βόρειους γείτονες είναι ανάγκη να τη στηρίξουμε, αν διαφυλάττει το ιστορικό φορτίο της περιοχής.
Ενα – ένα πρέπει να τα κλείνουμε τα ζητήματα, τώρα που εφάπτεται με το παγκόσμιο «κέντρο της Συρίας», η Βαλκανική.
Μέχρι τότε για τα ελληνοτουρκικά θα μνημονεύουμε τον Λάμπρο…