Την περασμένη Παρασκευή έστειλα με φίλη δημοσιογράφο των “Χ.Ν.” τα δύο από τα τρία κείμενά μου για τις εκδηλώσεις, “Το μιούζικαλ της Ευτυχίας”, που απολαύσαμε στο Βεν. Ωδείο και την παρουσίαση του ποιητικού βιβλίου του δασκάλου λογοτέχνη Βαγγέλη Κακατσάκη, με την παραγγελία να τα γράψει η υπάλληλος στον υπολογιστή και τη Δευτέρα που θα πάω και το τρίτο για τη συναυλία της Χορωδίας Χανίων, να δημοσιευτούν.
Επειδή όμως υπήρχε χώρος στις σχετικές σελίδες δημοσιεύτηκε με δυο αλλαγές: ο τίτλος αντί τρεις, έγινε δύο αξέχαστες εκδηλώσεις και το επίθετο του προέδρου του Συνδέσμου για τη διάδοση των Καλών Τεχνών στην Κρήτη από Αντωνογιαννάκης έγινε Αντωνάκης. Ομολογώ όμως ότι ποτέ δεν δημοσιεύτηκε γραφτό μου αυθημερόν! Λοιπόν “ουδέν κακόν αμιγές καλού”… Η πανηγυρική συναυλία της Χορωδίας Χανίων για τον εορτασμό των 90 χρόνων από την ίδρυσή της, έγινε την άλλη μέρα Κυριακή 6 Μαΐου βράδυ, στην ασφυκτικά γεμάτη αμφιθεατρική αίθουσα του Πνευματικού Κέντρου Χανίων, ορισμένοι δε έμειναν όρθιοι. Στον εορτασμό συμμετείχε και η μικτή Χορωδία του Δήμου Ηρακλείου. Η πρόεδρος της Χορωδίας Χανίων κ. Κλειώ Χαρωνίτη – βραβευμένη για την 25χρονη προσφορά της στη θέση αυτή – εξιστορεί κι αναπολεί με συγκίνηση την πολυκύμαντη πολύχρονη πορεία της Χορωδίας από το 1928. Τότε ιδρύθηκε από τον φιλόμουσο Κεφαλλονίτη γιατρό Γεράσιμο Φωκά, τους αδελφούς Μπιτσάκη, κ.ά., καλείται δε να αναλάβει μαέστρος ο επίσης Κεφαλλονίτης με ανώτερες σπουδές στο Ωδείο Αθηνών, Κοσμάς Μποχάγιερ που μαζί με τη Χορωδία οργανώνει και Μαντολινάτα, με βάση τα επτανησιακά πρότυπα. Η πρόεδρος συνεχίζει με παραστατικότητα την εξιστόρηση των γεγονότων της 90χρονης προσφοράς της Χορωδίας στα πολιτιστικά δρώμενα της πόλης. Είναι ένα ζωντανό κύτταρο, που διακρίνεται για την ποιοτική του απόδοση, το μεράκι και το πάθος των ανθρωπων που την απαρτίζουν. Όμως άθελά μου κι εμένα ταξιδεύει ο νους μου χρόνια πίσω στις αρχές της δεκαετίας του 1960. Ζωηρή είναι η εικόνα του διαμορφωμένου σε γόνδολα καϊκιού, εντός του οποίου τραγουδούσαμε συνοδεία μαντολινάτας, με μαέστρο τον αλησμόνητο σπουδαίο καθηγητή μουσικής Μιχάλη Βλαζάκη, βαρκαρόλες και άλλα εύθυμα τραγούδια, με την ευκαιρία της λήξης της Ναυτικής εβδομάδας. Αυτό συνεχίστηκε για μεγάλο διάστημα και επί αξέχαστου Αντώνη Δανά. Το 1974 αρχές του Μάη συμμετείχα ως χορωδός στη συναυλία στα “Ολύμπια” όπου ο Μιχάλης Βλαζάκης, παρέδωσε επισήμως τη διεύθυνση της Χορωδίας που είχε τρία περίπου χρόνια, στον άλλοτε μαθητή του Αντώνη Δανά που ήδη διηύθυνε τη Χορωδία από το 1961 και έτσι έληξε η μεταξύ τους διάσταση. Το 1989 που “έφυγε” από κοντά μας ο Δανάς, μαέστρος ανέλαβε για μικρό διάστημα ο Σελιανάκης, Αρχιμουσικός της Μπάντας του Ναυτικού και από το 1991-94 ο συνάδελφός του Θεόδωρος Βλάχος με τον οποίο δώσαμε πολύ επιτυχημένες συναυλίες. Από την ίδια χρονιά τη Χορωδία Χανίων διευθύνει ανελλιπώς ο Μουσικοσυνθέτης Γιάννης Μετζελόπουλος. “Με τη μελωδία, το ρυθμό και το χορό που είναι ιδανικές καλλιτεχνικές εκφράσεις για ένα ταξίδι στην ιστορία του πολιτισμού ενός τόπου, ο άνθρωπος γίνεται ταξιδευτής στο χρόνο και το χώρο και γνωρίζει τις πνευματικές και υλικές δημιουργίες των προγόνων του… Η ιστορία ξεκινά από τη Σύμβαση της Χαλέπας, ακολουθούν οι μνήμες από την Κρητική Πολιτεία, την Ενωση με την Ελλάδα, τον Μεσοπόλεμο και καταλήγει στην Μεταπολεμική περίοδο. Μέσα από αυτό το ταξίδι στο χρόνο οι άνθρωποι και οι ιδέες εξελίσσονται… Το ταξίδι σταματά το 1967, καθώς η ελευθερία της σκέψης και της πράξης “κοιμούνται” για μια επταετία και όταν το 1974 η πόλη “ξυπνά”, τότε δεν υπάρχουν πια τα Παλιά Χανιά…* Από τις πολλές εμφανίσεις της Χορωδίας Χανίων, αξέχαστη μου έχει μείνει η άριστη εμφάνισή μας στο 5ο Διεθνές Χορωδιακό Φεστιβάλ της Κεφαλλονιάς με τη ταλαντούχα διεύθυνση του Αντώνη Δανά. Μας συνόδευε και ο επί επτά χρόνια πρόεδρος της Χορωδίας, αλησμόνητος Γιώργος Λαμπουσάκης. Τελειώνοντας τις αμέτρητες προσωπικές μου αναμνήσεις, προσθέτω ότι ως Γεν. Γραμμ. του Συνδέσμου για τη διάδοση των Καλών Τεχνών στην Κρήτη και ως Αντ/δρος της Χορωδίας συγχρόνως, εισηγήθηκα στο Δ.Σ. την ένταξη των δραστηριοτήτων της Χορωδίας στο Σύνδεσμο και πάρθηκε η υπ’ αρ. 389/18-3-1993 ομόφωνη θετική απόφαση. Και από τότε λειτουργεί απρόσκοπτα εντός του Βενιζέλειου Ωδείου. Η εκτέλεση του προγράμματος της Χορωδίας μας, ήταν άψογη. Μελωδία, συγχρονισμός, έλεγχος χρώματος και έντασης φωνής, ακόμη και στο δύσκολο σημείο της, το σόλο των ανδρών. Όλα τα τραγούδια ακούονταν από πειθαρχημένες, απαλές, βελούδινες φωνές. Θα σταθώ σε δυο που μου άρεσαν ιδιαίτερα και ξεσήκωσαν το κοινό. Το “Σαν σφυρίξεις τρεις φορές” του Μ. Χατζηδάκη και το “Δειλινά στη Σπάρτη” του Η. Ανδριόπουλου, από τον κύκλο τραγουδιών “Περιπλάνηση”. Η διεύθυνση του μαέστρου Γιάννη Μεντζελόπουλου άνετη με αυτοπεποίθηση και σιγουριά. Για την πολύτιμη ανιδιοτελή προσφορά του στην Χορωδία, είπε τόσα η κ. Κλειώ που δεν είναι ανάγκη να προσθέσω τίποτα. Στο πιάνο συνόδευε η συνεχώς ανερχόμενη Μαρία Κουτουλάκη. Σε απόλυτη ανεμενόμενη σιωπή άρχισε το πρόγραμμά της η μεικτή Χορωδία Δήμου Ηρακλείου που ήταν σαφώς δυσκολότερο και η απόδοση των χορωδών προσαρμοσμένη στις ιδιαιτερότητες του κάθε τραγουδιού. Όμως, κατά τη γνώμη μου, στα έντονα χαρακτηριστικά του γρήγορου ρυθμού και της πιανίσιμο εκτέλεσης, χανόταν η μελωδικότητα που ευφραίνει την ψυχή μας. Εξαίρεση αποτέλεσαν, νομίζω, δύο απίθανα τραγούδια. Το “Κρασογιώργαινα” του Μάνου Χατζηδάκη και το “Πρωινό τσιγάρο” του Νότη Μαυρουδή που ενθουσίασαν. Ο μαέστρος Γιάννης Κιαγιαδάκης πεπειραμένος, με απόδοση ανάλογη των χορωδών. Στο πιάνο συνόδευε άψογα ο Νίκος Κοκκίνης. Στην αρχή του προγράμματος της εκδήλωσης έγινε ανταλλαγή αναμνηστικών των δυο προέδρων των Χορωδιών. Ομως την παράσταση έκλεψε ο δυναμικός και αεικίνητος αντιπ/ρχης μας κ. Απόστολος Βουλγαράκης όπου δίδοντας στη Χορωδία μας αναμνηστική πλακέτα υποσχέθηκε χρηματοδότηση για την έκδοση σχετικού λευκώματος. Ατέλειωτα χειροκροτήματα συνόδευσαν το τέλος της εκδήλωσης, ο ενθουσιασμός δε και η ικανοποίηση ήταν ζωγραφισμένη στα πρόσωπα όλων. Θερμά συγχαρητήρια σε όλους τους συντελεστές και ιδιαίτερα στους φιλότιμους και ακούραστους χορωδούς!
*Απόσπασμα από το οπισθόφυλλο του βιβλίου του Αγησίλαου Κ. Αλιγιζάκη “Οπερες, Μαντολινάτες και καντάδες Βαλς και Συρτός στα Παλιά Χανιά. Πολιτισμός και Κοινωνία κατα την περίοδο 1878-1967.
