Τρεις για έναν και ένας για κανέναν

Ο όρκος των  σωματοφυλάκων  του Βασιλιά της Γαλλίας  στο μυθιστόρημα ‘’Οι τρείς σωματοφύλακες’’ του Αλεξάνδρου Δουμά ήταν: ‘’ένας για όλους και όλοι για έναν’’. Σαχλαμάρες, ήταν η βάρβαρη εποχή του καπιταλισμού στην Γαλλία και ο κάθε ένας έλεγε ότι του κατέβαινε στο μυαλό. Τώρα τα πράγματα άλλαξαν, το μυαλό έπηξε και η κοινωνία πήρε τις αποφάσεις της και την ανηλεή κατηφόρα της.
Υπάρχουν συντάξεις από τους Δημόσιους οργανισμούς και κάποιες Τράπεζες που κυμαίνονται ανάμεσα στα 1.500 ευρώ και τις δύο χιλιάδες. Τέτοιες συντάξεις στον ιδιωτικό τομέα εμπίπτουν στο θεατρικό έργο του Σαίξπηρ ‘’Ονειρο καλοκαιρινής νυκτός’’.  Ο συνταξιούχος ξύνεται, λόγω οξέως κνησμού στην ευαίσθητη περιοχή και καθ εκάστην πρώτη του μηνός ανυπερθέτως  εισπράττει αξιοπρεπώς τα ανωτέρω ποσά σύμφωνα με τους νόμους του κράτους και τα άρθρα του Συντάγματος. Ορθώς, νομίμως και ανελλιπώς, σύμφωνα δε πάντα με τον όρκο πού έδωσε ενώπιον Θεού και ανθρώπων ο έντιμος αναπαυόμενος  συνταξιούχος. Καλή ζωή και κακή διαθήκη.
Δυστυχώς όμως εκτός από τους τελευτήσαντες τον εργασιακόν βίον υπάρχουν και οι άρτι εκκινήσαντες  τον εργασιακόν βίον. Λέω δυστυχώς διότι είναι προτιμότερο να είσαι συνταξιούχος παρά εργαζόμενος, ο ένας οικονομάει και ο άλλος αγκομαχάει. Έγκυρες πληροφορίες φέρνουν τους ντελιβαράδες αρχιτέκτονες να εισπράττουν έως και 400 ευρώ μηνιαίως με εφταήμερη εβδομαδιαία εργασία και εφ όσον πετυχαίνουν τον στόχο ταχείας εξυπηρέτησης της απαιτητικής πελατείας των καλοφαγάδων. Εάν ο πελάτης τηλεφωνήσει και δεύτερη φορά με εμφανή τον εκνευρισμό της πείνας, ο μεταφορεύς Δικηγόρος τυγχάνει ποινής 35 ευρώ σε πρώτη φάση και εφ όσον δεν είναι ήδη υπότροπος. Επομένως, οι μισθοί τεσσάρων ντελιβαράδων ολόφρεσκων χάμπουργκερ με σαλάτες του σέφ και επί πλέον μουστάρδα καλύπτουν τον μισθό ενός συνταξιούχου της ΔΕΗ (όχι και της Τράπεζας της Ελλάδος, εκεί θέλουμε 5 ντελιβαράδες και τρείς έμπειρους ψήστες) για να καλύψουμε την σύνταξη ενός ικανοτάτου και χρησιμοτάτου συνταξιούχου του ανωτέρω ευαγούς ιδρύματος. Εκεί ισχύει το πέντε για έναν και ένας για γιά την πάρτι του. Τα βράδια στους δρόμους θα μετράτε πέντε μεταπτυχιακούς επιστήμονες ντελιβεράδες για να υπολογίσετε την σύνταξη του γίγαντα Μάκη Μπαλαούρα του Α!
Η εποχή του βάρβαρου καπιταλισμού που άφηνε τον κάθε τυχάρπαστο Μηχανολόγο Ηλεκτρολόγο  ντελιβερά να εκμεταλλεύεται έναν έντιμο υπάλληλο της Τράπεζας της Ελλάδος πέρασε ανεπιστρεπτί. O Μάκης κοιμάται πιά στις δάφνες των καφέδων και των σάντουιτς που κατανάλωσε κατά την γόνιμη υπηρεσία του στις περιστρεφόμενες καρέκλες της Τραπέζης. Η τάξις και η δικαιοσύνη αποκαταστάθηκαν, η ιστορία έδειξε ποιος ήταν ο εξυπνότερος. Μάκης και πάλι Μάκης. Και όποιος έχει αντίρρηση στο μπαλαούρο της ιστορίας. Παλιά το λέγαμε χρονοντούλαπο, ωραίοι καιροί, προσοδοφόρα συνθήματα. Η Ελλάς εάλω.
Απλή ερώτηση: μπορεί να διατηρηθεί εν ζωή ένα κράτος όπου τέσσερις μορφωμένοι νέοι άνθρωποι εργάζονται σκληρά για να συντηρήσουν έναν πλουσιοπάροχα αμειβόμενο συνταξιούχο? Και βέβαια η ερώτηση ήταν διασκεδαστικού χαρακτήρα. Η κοινωνία που συνθλίβει την νεολαία για να συντηρήσει τον καθήμενο πληθυσμό των συνταξιούχων έχει συγκεκριμένη ημερομηνία αποκαθήλωσης από το διεθνές στερέωμα, και το κενό που θα αφήσει δεν θα μείνει κενό, θα το καλύψει μία άλλη εθνότητα. Έτσι είθισται στα βιβλία της ιστορίας.