Είναι γνωστό πως όλα τα θρησκευτικά τάγματα αναζητούσαν πάντα γαλήνη σε ησυχαστήρια, που βρίσκονταν πιο ψηλά από τους θνητούς, πιο κοντά στους θεούς. Μέσα λοιπόν σ’ αυτά ανήκουν και 3 γνωστές ορθόδοξες μονές που αξίζει να επισκεφτούμε.
Μονή Σινάια, Ρουμανία
Ή αλλιώς «το μοναστήρι του Ρουμάνου πρίγκιπα Μιχαήλ Κατακουζηνού», απόγονο βυζαντινών αυτοκρατόρων. Σύμφωνα με την ιστορία ο πρίγκιπας έχτισε αυτή την ορθόδοξη μονή μέσα στο διάστημα 1690-95, έπειτα από προσκύνημα στο όρος Σινά. Λέγεται ότι ο Κατακουζήνος γλίτωσε από θαύμα μέσα στα δάση της Πράχοβα, από τους δολοφόνους που είχε στείλει εναντίον του ένας άλλος βυζαντινός ηγεμών, ο Γρηγόριος Γκίκα. Τότε, για να ευχαριστήσει το Θεό για τη σωτηρία του πήγε να προσκυνήσει στο μοναστήρι της Αγίας Αικατερίνας στο όρος Σινά και στην επιστροφή διέταξε να χτιστεί ένα μοναστήρι ίδιο με εκείνο δίδοντάς του, τιμητικά, το όνομα «Σινάια», όπως και η πόλη. Η μονή βρίσκεται κοντά στη σκήτη του Αγίου Νικολάου και λέγεται ότι η λιθοδομή της περιέχει πέτρες από τους Αγίους Τόπους. Η Παλαιά Εκκλησία της μονής χτισμένη το 19ο αιώνα, είναι αφιερωμένη στη Θεοτόκο. Σήμερα φιλοξενεί μια ομάδα ηλικιωμένων μοναχών και θεωρείται το πιο γνωστό μοναστήρι της Ρουμανίας.
Μονή Ρίλα, Βουλγαρία
Η Μονή της Ρίλα ή αλλιώς το Μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη είναι το μεγαλύτερο ορθόδοξο μοναστήρι της Βουλγαρίας. Το 10ο αιώνα ο ερημίτης Ιωάννης (Ιβάν) της Ρίλα ίδρυσε την επιβλητική μονή στα Όρη Ρίλα, σε υψόμετρο 1.147 μέτρων. Λέγεται ότι ο ερημίτης ζούσε σε μια σπηλιά, κοντά στο μοναστήρι, χωρίς υλικά αγαθά και οι μαθητές του έχτισαν την εκκλησία του μοναστηριού, στην οποία φυλάσσονται σήμερα τα λείψανα του αγίου. Η μονή αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά πολιτισμικά, ιστορικά και αρχιτεκτονικά μνημεία της Βουλγαρίας, ενώ το 1983 χαρακτηρίστηκε από την UNESCO ως Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς. Σήμερα το μοναστήρι φιλοξενεί 60 μοναχούς και δέχεται πολλές χιλιάδες επισκέπτες κάθε χρόνο. Αξίζει κανείς να επισκεφτεί τη μονή για να θαυμάσει τα κομψά περιστύλια, τις εντυπωσιακές τοιχογραφίες, αλλά και το μουσείο της μονής με τον περίτεχνο ξύλινο σταυρό του Ραφαήλ, που αναπαριστά 140 θρησκευτικές σκηνές και 650 μορφές σε μικρογραφία, ένα έργο 12 χρόνων, που πριν την ολοκλήρωσή του ο μοναχός έχασε το φως του.
Μονές των Μετεώρων, Ελλάδα
Σύμφωνα με τους βυζαντινολόγους, οι πρώτες σκήτες χτίστηκαν πάνω σε βράχους τον 10ο αιώνα και μέσα στα επόμενα χρόνια κατασκευάστηκαν 24 μονές, από τις οποίες σώζονται σήμερα μόνο οι 6, ενώ οι 15 είναι ακατοίκητες και ερειπωμένες. Οι βράχοι από ψαμμίτη βρίσκονται έξω από την Καλαμπάκα με μέσο υψόμετρο 313 μέτρα και συμπεριλαμβάνονται στον κατάλογο μνημείων παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO. Το όνομά τους αποδίδεται στον κτήτορα της μονής Μεγάλου Μετεώρου, τον Άγιο Αθανάσιο τον Μετεωρίτη, ο οποίος ονόμασε «Μετέωρο» τον Πλατύ Λίθο στον οποίο ανέβηκε για πρώτη φορά το 1344. Αν και η χρονολογία για το πότε πρωτοεγκαταστάθηκαν δεν είναι ακριβώς γνωστή, ιστορικές πληροφορίες υποστηρίζουν ότι πρώτος ασκητής οικιστής φαίνεται να είναι κάποιος Βαρνάβας που το 950-970 ίδρυσε την πολύ παλιά Σκήτη του Αγίου Πνεύματος. Όσο τα χρόνια περνούσαν η μοναστική πολιτεία ενισχυόταν από μοναχούς και τον 17ο αιώνα έφθασε στο απόγειο της ακμής της, όμως μετά από αυτήν την περίοδο ξεκινάει και η παρακμή της με αποτέλεσμα να λειτουργούν σήμερα τέσσερα ανδρικά μοναστήρια και δύο γυναικεία, ενώ τα υπόλοιπα να έχουν πλέον «εξαφανιστεί». Όποια μονή και να επισκεφτεί κανείς, το σίγουρο είναι ότι εκτός από το υψόμετρο και τον καθαρό αέρα της φύσης, θα τον μαγέψει η μεγάλη συλλογή από χειρόγραφα, ιερά κειμήλια, εικόνες και τοιχογραφίες, ενώ η κάρα του Αγίου Χαραλάμπους, οι τοιχογραφίες μέσα σε λαξευμένο βράχο στο παρεκκλήσι του Τιμίου Ιωάννη Προδρόμου, η παλαιά τράπεζα η Εστία (μαγειρείο), το Ευαγγέλιο που αποδίδεται στον Αυτοκράτορα του Βυζαντίου Κων/νο Πορφυρογέννητο, και η αγιογράφηση του Θεοφάνη Στρελίτζα του Κρήτα δεν θα αφήσει κανέναν αδιάφορο.
