Οι τρεις… “μάγοι”

Θα ξανάρθει και φέτος το Θείον Βρέφος να άρει τις αμαρτίες του κόσμου. Το περιμένουμε με χριστουγεννιάτικη συγκίνηση, με κεριά και θυμιάματα απ’ όσα μας περίσσεψαν μετά τις θυσίες μας στους “επίγειους θεούς”. Θα είναι μια ελπίδα που θα ’ρχεται από τα άχυρα της φάτνης να θερμάνει τις παγωμένες μας ψυχές σε μια φάση που έχουμε ξεχάσει ύστερα από όσα έχουν γίνει και συνεχίζουν να γίνονται τέτοιες μέρες.
Δεν υπάρχουν πια μικροπαίδια της γειτονιάς όπως παλιά με τα σκουφάκια και το καραβάκι να λένε τα κάλαντα για να πάρουν ρεγάλο ξηρούς καρπούς, ό,τι είχε η νοικοκυρά ούτε και κανέναν κουραμπιέ. Υστερα ανακάλυψαν τα τρίγωνα με αντάλλαγμα χρήματα για να τους αντιγράφουν οι ταχυδρόμοι, οι οδοκαθαριστές και αργότερα οι κυρίες των φιλόπτωχων. Τώρα οι μεγάλοι έκαναν πίσω και στους πιτσιρικάδες προστέθηκαν νταβραντισμένοι νέοι και άλλοι που με κλαρίνα και ακορντεόν παίρνουν σβάρνα τις αγορές. Σ’ αυτούς προστέθηκαν και παιδάκια “νοικιασμένα” να χτυπούν τα κουδούνια στα θυροτηλέφωνα των πολυκατοικιών και όποιος ανοίξει (!) Να μπαίνουν μέσα και να ανεβοκατεβαίνουν τις σκάλες ρωτώντας “να τα πούμε;”. Να ακούν “μας τα ’παν άλλοι” και φεύγοντας να τα περιμένει έξω ο “πάτρωνας” και να τα καταχεριάζει επειδή δεν έβγαλαν φιλοδώρημα!
Οι φίλοι, οι κοντινοί συγγενείς θα μένουν μακρινοί και οι ευχές… στο ακουστικό! Παροπλίστηκαν οι καρτ-ποστάλ με το στερεότυπο “Καλά Χριστούγεννα και ευτυχισμένος ο καινούργιος χρόνος” εις δόξαν της κινητής τηλεφωνίας. Καταστράφηκε η νοερή δημιουργία εκείνου που διαλέγει τις κάρτες όταν σκέπτεται τι να γράψει για ευχές στον αποδέκτη, ποια γκριμάτσα θα κάνει και ποιο το χαμόγελό του, όταν διαβάζει την εξατομικευμένη και μη προτυπωμένη ευχή. Και ύστερα να κολλάει το γραμματόσημο και να ρίχνει τον φάκελο στο κουτί.
Φέτος οι Νικολαΐδηδες δεν θα φύγουν για τα χιόνια, ούτε οι Παπαδόπουλοι για το χωριό, να πάρουν καθαρό αέρα. Μένουν από καύσιμα στο άστυ, στους δρόμους γεμάτους παρκαρισμένους αυτοκίνητα, να αναπνέουν αιθαλομίχλη από το κάψιμο πορτοπαράθυρων και καρεκλοπόδαρων σε σόμπες και σε τζάκια ή κορμούς από δέντρα που μεγάλωσαν μετά το Τσέρνομπιλ και τώρα που καίγονται απελευθερώνεται η απορροφηθείσα ραδιενέργεια και ο καπνός θολώνει την ατμόσφαιρα τα βράδια. Και η κυρία Φωφώ, που άλλοτε προτιμούσε ντόπια και θηλυκιά γαλοπούλα, τώρα θα πάρει “κατεψυγμένη Αμερικής με θερμόμετρο” και θ’ αγοράσει μόνο μελομακάρονα από τον φούρνο της γειτονιάς και όχι κουραμπιέδες. Οσοι δε πεινάνε, άνεργοι, αν δεν υπάρχει η σύνταξη του παππού, θα βρουν κάτι στα συσσίτια των Δήμων και των Εκκλησιών. Οσον αφορά τους άστεγους αυτοί έχουν συνηθίσει χειμώνα – καλοκαίρι στις πυλωτές, τους σταθμούς και τις στοές.
Κατάντησαν όλοι αυτοί και μεις οι υπόλοιποι να είμαστε χωρίς όνειρο, δίχως δώρα από κανέναν Κασπάρ, Μελχιόρ και Βαλτάσαρ. Εχουμε τους τρεις μάγους Τόμσεν, Μαζούχ και Μορς, που ήρθαν να μας σώσουν από την κρίση, αλλά έφεραν λιτότητα. Μας κάνουν μοναχικούς και απελπισμένους αντί να μας δώσουν ελπίδα μαζί με τους πολιτικούς μας τους παραμυθάδες, που φλόμωσαν τους φτωχούς με το τι “έσχες”. Γιατί για το “πόθεν έσχες” άστο καλύτερα!!
Χρόνια καλά φίλτατοι.