Τρεις μάγοι και ένα άστρο που δύει…

Μέσα στη φωτιά της κρίσης φεύγει το 2013.
Είδαμε κι ακούσαμε πολλά τούτη τη χρονιά· άλλα είχανε πολλά “στολίδια”, μα ήτανε ψόφια σε περιεχόμενο, άλλα έμοιαζαν με λόγια που θύμιζε χαλκά που μας πέρασαν στη μύτη κι άλλα -τα περισσότερα- ήτανε φρούδες υποσχέσεις που είχαν μικρή διάρκεια ζωής σαν το ειδικό βάρος αυτών που τα εκφωνούσαν.
Ηταν μια πολύ δύσκολη χρονιά το 2013.
Οι Ελληνες, οι Κρητικοί γνώρισαν την κρίση στο πετσί τους, είδανε συνανθρώπους να υποφέρουν από την πείνα και το κρύο κι άλλους να είναι στα πρόθυρα μιας ολοκληρωτικής κατάρρευσης.
Αυτό που σημάδεψε αυτή τη χρονιά ήταν ότι είχαμε το “υπόστρωμα” της οικονομικής κρίσης, τις βαθιές ρίζες των δομικών μας στρεβλώσεων, που, σε συνδυασμό με την κυβερνητική παλινδρόμηση αρχών, δεν επέτρεψαν σε κοινωνία και οικονομία να κάνουν ένα βήμα μπροστά.
Είδαμε από την καλή κι απ’ την ανάποδη και τους εταίρους μας “μια κοινότητα που στάζει δηλητήριο”, όπως έλεγε το 1945 εύστοχα ο Τσώρτσιλ για τη Γερμανία.
Οχι ότι περιμέναμε και πολλά πράγματα μιας και η εμμονική τους διαχείριση μας είχε γίνει γνωστή καθώς και η αβελτηρία της επιμονής σε μια οπισθοδρομούσα πολιτική.
Τώρα που έρχεται το 2014 ο μέσος Ελληνας των μεγάλων προσδοκιών, μα και των μεγάλων απογοητεύσεων, αναρωτιέται πόσο ακόμη θα αντέξει η φοροδοτική ικανότητα της χώρας, η κοινωνική ειρήνη, η απατηλή ωραιολογία που σκεπάζει τα βήματα προόδου…
Ας ευχηθούμε καθαρές κουβέντες και προπάντων ένα εθνικό σχέδιο εξόδου από την κρίση.