» ΣΕ ΑΛΛΕΣ παρελθοντικές εκλογές η τρίτη δύναμη (το τρίτο, δηλαδή, εκλεγμένο απ’ τον λαό κόμμα), δεν είχε και πολλή σημασία. Ούτε για τις εξελίξεις στη Βουλή, ούτε για τη σύνθεση μιας κυβέρνησης.
ΜΕ τον καλπονοθευτικό νόμο και το μπόνους των 50 εδρών, είχαμε μεταπολιτευτικά συνεχώς “ισχυρές” κυβερνήσεις. Που για τον λόγο αυτό κυβέρνησαν αυταρχικά και ασύδοτα, “πελατειακά και αναξιοκρατικά”.
ΓΙ’ αυτό και φτάσαμε όπου φτάσαμε. Γι’ αυτό και τώρα, που ο λαός δεν επιθυμεί πια “ισχυρές” μονοκομματικές κυβερνήσεις, η τρίτη εκλογικά δύναμη είναι εξίσου υπολογίσιμη. Ως κόμμα “τρίτης” προεδρικής εντολής για τον σχηματισμό κυβέρνησης, αλλά και ως μπαλαντέρ στα δύο πρώτα κόμματα…
ΤΗΝ τρίτη θέση διεκδικούν στις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου, με αξιώσεις και με τις ίδιες σχεδόν πιθανότητες, το “Ποτάμι” του Στ. Θεοδωράκη, το “Πασοκ” του Ευ. Βενιζέλου, το ΚΚΕ και η “Χρυσή Αυγή”.
ΣΤΗΝ Ε.Ε. η λεγόμενη “κουλτούρα” των συνεργασιών είναι δεδομένη. Το είδαμε στην Ιρλανδία και Πορτογαλία, χώρες που επλήγησαν εξίσου από την οικονομική κρίση και βγήκαν από αυτή, το είδαμε και στην ισχυρότερη οικονομικά χώρα της Ευρώπης, τη Γερμανία.
ΜΕ δεδομένο ότι κανένα κόμμα από τα δύο πρώτα στις δημοσκοπήσεις (ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ) δεν φαίνεται να συγκεντρώνει ένα ικανό ποσοστό (πάνω από 38%), ώστε να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση, η επιλογή του τρίτου κόμματος σ’ αυτές τις εκλογές είναι το ίδιο κρίσιμη. Αν μεν εκλεγεί το “Ποτάμι” ή το “Πασοκ” (φιλοευρωπαϊκά κόμματα), πιθανόν δεν θα έχουμε κατακλυσμιαίες αλλαγές. Αν, αντίθετα βγει το ΚΚΕ ή η “Χ.Α.”, κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τη συνέχεια…
ΤΑ παραπάνω είναι ένας πρόσθετος λόγος για ψήφο με περίσκεψη και ψυχραιμία. Όχι πάλι ψήφος διαμαρτυρίας και τιμωρίας. Η μεγαλύτερη τιμωρία για τον παλαιοκομματισμό θα είναι να μη βγει ξανά κανείς από τους παλαιοπολιτικούς (σε οποιοδήποτε κόμμα κι αν βρίσκονται). Η δε ανάδειξη νέων ανδρών πολιτικών που βιώνουν την κρίση, όπως όλοι μας, θα είναι η καλύτερη ψήφος.
