Να αρχίσω με μια ερώτηση: Γιατί ένας συμπαθής πολίτης μετατρέπεται σε υβριστή και περιφρονητή της ανθρώπινης ζωής και της νομοθεσίας μόλις ανέβει σε μοτοσυκλέτα;
Όμως κι εμείς, που δεν είμαστε δικυκλιστές, αλλά πεζοί ή απλοί οδηγοί άλλων οχημάτων, έχουμε αναπτύξει μια λάθος και πολύ επικίνδυνη νοοτροπία: επειδή ο δικυκλιστής είναι ο ευάλωτος κρίκος της τροχαίας κυκλοφορίας ή επειδή «…ο καημένος αγόρασε μια μοτοσυκλέτα για να πηγαίνει γρήγορα στη δουλειά του», έχουμε αποδεχθεί ότι του επιτρέπονται τα πάντα και ότι όλοι πρέπει να υποχωρούν!
Να παραθέσω μερικές συνήθεις επικίνδυνες παραβάσεις, που πρακτικά τις έχουμε αποδεχθεί και τις έχουμε «νομιμοποιήσει», όσον αφορά στην κίνηση μοτοποδηλάτων και μοτοσυκλετών:
• Απουσία κράνους.
• Μεταφορά μικρών παιδιών.
• Έλλειψη καθρεπτών.
• Έλλειψη φωτισμού.
• Πορεία ανάμεσα από αυτοκίνητα.
• Πορεία επί πεζοδρομίων.
• Πορεία σε μονοδρόμους, σε απαγορευμένη κατεύθυνση.
• Κατάληψη διαβάσεων πεζών.
• Παραβίαση ερυθρού σηματοδότη.
• Προσπέρασμα λεωφορείων σε στάση από δεξιά.
• Προσπέρασμα δύο δικύκλων και από τις δύο πλευρές των αυτοκινήτων και μάλιστα με μεγάλη ταχύτητα.
• Μεταφορές έτοιμων φαγητών (delivery) με ανεπαρκώς συντηρημένα μοτοποδήλατα και πολύ κακό τρόπο οδήγησης.
• Κακή μηχανική κατάσταση δικύκλων.
• Λάδια από παρκαρισμένα δίκυκλα σε πεζοδρόμια, που δημιουργούν κίνδυνο ολίσθησης για τους πεζούς.
Οι στατιστικές κρύβουν τραγωδίες! Οι απώλειες είναι πολύ περισσότερες από ό,τι αναλογεί στα κυκλοφορούντα δίκυκλα. Το 1995 στην Ελλάδα 2.147 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους σε τροχαία δυστυχήματα. Από αυτούς, 569 ήταν οδηγοί ή επιβάτες δικύκλων. Οι 241 ήταν νέοι κάτω των 25 χρόνων. Τραγικός απολογισμός! Αυτό το εφιαλτικά υψηλό ποσοστό θανάτων, νέων ανθρώπων, οφείλεται στο γεγονός πως, ανάμεσα στον οδηγό ενός δικύκλου και το περιβάλλον, δεν υπάρχει καμιά επιφάνεια για να απορροφήσει την ορμή μιας σύγκρουσης. Προσθέστε και το γεγονός πως ένα δίκυκλο εύκολα ανατρέπεται και έχετε την εξήγηση του γιατί το κράνος σώζει ζωές!
Η κυριότερη αιτία θανάτου σε δυστυχήματα με δίτροχα είναι το χτύπημα στο κεφάλι. Από τους 569 νεκρούς δικυκλιστές του 1995, οι 350 δεν φορούσαν κράνος. Οι περισσότεροι θα είχαν γλυτώσει με ελαφρά τραύματα, αν φορούσαν κράνος! Το κυριότερο εξάρτημα του δικυκλιστή είναι το κράνος. Θα πρέπει όμως να επιλέξει κράνος εγκεκριμένου τύπου, με καλό κούμπωμα και να το φοράει πάντα.
Ένα άλλο, επίσης σημαντικό θέμα, για τον δικυκλιστή είναι τα ρούχα. Επειδή τα δίτροχα έχουν μικρό «μέτωπο» και δύσκολα διακρίνονται, τα ρούχα του δικυκλιστή πρέπει να είναι φωτεινά-ανοιχτόχρωμα (ή με φωσφορίζουσες επιφάνειες). Επίσης θα πρέπει να είναι ικανά να τον προστατεύσουν, σε περίπτωση πτώσης, από την τριβή στο οδόστρωμα.
Σε έρευνα του 1999, βρέθηκαν το 85% των ελεγχθέντων οδηγών μοτοποδηλάτων μετά το ατύχημα και το 63% των οδηγών μοτοσυκλετών να έχουν επίπεδα αλκοόλης άνω του 0,5‰!
Ακόμα οι στατιστικές αποδεικνύουν ότι οι θάνατοι επιβαινόντων, αλλά και πεζών (από σύγκρουση με δίκυκλο) αυξάνονται παράλληλα με τον κυβισμό και την ιπποδύναμη!
Από μελέτες του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου διαπιστώθηκε η επικινδυνότητα διαφόρων τρόπων μετακίνησης. Ο ασφαλέστερος τρόπος είναι η μετακίνηση με τρένο και ο πιο επικίνδυνος με μοτοσυκλέτα. Δεύτερος πιο επικίνδυνος τρόπος είναι με τα πόδια (μέσα στην κυκλοφορία).
Στην κοινωνία της υπερκατανάλωσης, όπου προσπαθούμε μέσω της κατανάλωσης να βρούμε κάποια ικανοποίηση, εντάσσεται και η κατανάλωση άχρηστης ιπποδύναμης και κυβισμού, που ξεφεύγει από τον στόχο της μοτοσυκλέτας, αλλά και των ανθρώπινων αναγκών και δυνατοτήτων.
Αναφορές
Ι. Παπαδόπουλος, Οδήγηση με Ασφάλεια – Γνώσεις επιβίωσης και αλληλοπροστασίας, Επιστημονικές Εκδόσεις ΠΑΡΙΣΙΑΝΟΥ Α.Ε., Αθήνα, 2005.
Θ. Παυλίδης, Η Συμβολή του Ανθρώπου στην Οδική Ασφάλεια, Εκδόσεις Ζήτη, Θεσσαλονίκη, 2004
(*) Δρ. Μηχανικός, τ. Δ/ντής ΔΕΔΔΗΕ, Δικαστικός Πραγματογνώμονας τροχαίων ατυχημάτων
Όλα τα δημοσιευμένα κείμενα της στήλης μπορείτε να τα βρείτε στο http://www.haniotika-nea.gr/author/koufakis
