Τρόικα και ευελιξία

Την ώρα που διίστανται οι απόψεις για την ανάγκη ύπαρξης ή όχι της τρόικας, με το Ευρωκοινοβούλιο να αμφισβητεί  ορισμένες πτυχές των αποφάσεών της στις χώρες με πρόβλημα χρέους και κυρίως στην Ελλάδα και τη γερμανική κυβέρνηση να απορρίπτει πρόταση για διάλυση της τρόικας θεωρώντας τον ρόλο της δοκιμασμένο και επιτυχή, η Ελλάδα ετοιμάζεται να… υποδεχθεί εκ νέου τους εκπροσώπους των δανειστών, στα τέλη Ιανουαρίου, για τη συνέχιση της αξιολόγησης της οικονομίας μας.
Σίγουρα δεν πρέπει να περάσει στα “ψιλά” το ότι η Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων της Ευρωβουλής ζήτησε ευελιξία από την τρόικα στο να τροποποιεί τις πολιτικές της, όταν αυτές αποδεικνύονται ακατάλληλες, δίνοντας μεγαλύτερη έμφαση στις κοινωνικές επιπτώσεις των μέτρων που επιβάλλει.
Και μπορεί ο υφυπουργός Οικονομικών της Γερμανίας Μίχαελ Μάιστερ να πιστεύει ότι «η ευρωπαϊκή στρατηγική για τη διαχείριση της κρίσης είναι αποτελεσματική, όπως καταδεικνύουν τα παραδείγματα της Ιρλανδίας και της Ισπανίας», ωστόσο, η συζήτηση για το μέλλον της τρόικας βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, με βασική συνισταμένη την πρόταση για μετεξέλιξη του μόνιμου μηχανισμού στήριξης, του ESM, σε Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο (ΕΝΤ), με δημοκρατικό έλεγχο από τα Κοινοβούλια των χωρών – μελών της Ευρωζώνης.
Η συγκρότηση της τρόικας ήταν μια ανάγκη όταν ξέσπασε η κρίση στην Ελλάδα, σύμφωνα με τους εκ Βρυξελλών και όχι μόνο αξιωματούχους.
Με συγκεκριμένη αποστολή. Για άλλους επιτυχημένη, για άλλους όχι.
Το τελευταίο διάστημα, συχνά – πυκνά πέφτουμε στα ίδια και τα ίδια: Περί νέου κουρέματος χρέους, περί νέας βοήθειας κ.λπ. Ωστόσο, οι νέες διαπραγματεύσεις είναι προ των πυλών. Η “ευελιξία” και οι “κοινωνικές επιπτώσεις”, που κάνει λόγο η Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων της Ευρωβουλής, πόσο άραγε θα ληφθούν υπόψη;