Σεπτέμβριος μήνας. Πρώτος μήνας του φθινοπώρου, ο Τρυγιτής όπως λέγεται. Ο μήνας όπου οι αμπελουργοί μάζευαν τον καρπό από τα αμπέλια τους.
Οι καρποί της σταφίδας απλώνονταν για να στεγνώσουν και να γίνει η ξανθιά ή μαύρη σταφίδα και οι καρποί που θα πήγαιναν στο πατητήρι για να γίνει το κρασί. Οι αμπελόνες γεμίζουν από νιές και παλικάρια που μάζευαν τον ευλογημένο καρπό με τραγούδια και φωνές χαρούμενες. Ο καρπός πήγαινε στο πατητήρι. Το πάτημα ήταν ολόκληρο πανηγύρι για το χωριό. Έβγαινε ο μούστος, γινόταν κρασί με την ανάλογη επεξεργασία, τσικουδιά, ξύδι. Το γλύκισμα των ημερών από τις νοικοκυρές ήταν η μουσταλευριά, τα μουστοκούλουρα και το γλυκό του κουταλιού σταφύλι.
Τον τρύγο τον αναπαραστήσαμε και εμείς στο σχολείο μας το πρωί της Δευτέρας. Γνωρίσαμε το αμπέλι, τους ευλογημένους καρπούς, τις ποικιλίες σταφυλιών (σταφίδα, αρχανιώτικο, σταφίδα μαύρη και ξανθιά, τσικουδιά, κρασί εμφιαλωμένο, ξύδι).
Τα παιδιά πάτησαν τα σταφύλια στο πατητήρι, είδαμε να βγαίνει ο χυμός, ο μούστος, γευτήκαμε νοστιμότατα μουστοκούλουρα, σταφίδες, μουσταλευριά και γλυκό του κουταλιού.
Ζήσαμε την εμπειρία της καλής παλιάς εποχής όταν τα χωριά ζωντάνευαν με τα τραγούδια των τρυγητάδων και τα γλέντια στα πατητήρια.
Είναι ωραίο να διατηρούμε την παράδοση, να την μεταφέρουμε στη νέα γενιά, να τους γνωρίζουμε τα ήθη και τα έθιμα ώστε να μένει αναλλοίωτη η ιστορία μας και η ταυτότητά μας.
