Τσακαλώτος και Ζώσιμος

Πρόσφατα ο υπουργός Οικονομικών κ. Τσακαλώτος εδήλωσε ότι η κυβέρνηση έλαβε τα δυσμενή μέτρα εις βάρος της μεσαίας τάξης για να προστατεύσει τις φτωχότερες.
Τελικά, φρονώ, ότι το μόνο που κατόρθωσε ήταν μια καθολικότερη φτωχοποίηση της κοινωνίας. Εξάλλου με το πρόσχημα της πάταξης της φοροδιαφυγής προβαίνει σε έλεγχο των τραπεζικών καταθέσεων, όσων απέμειναν.
Φοβάμαι ότι εκείνους που θα πλήξει, δεν θα είναι οι συστηματικοί φοροφυγάδες, οι οποίοι ασφαλώς θα φρόντισαν να εξαφανίσουν τις καταθέσεις τους, αλλά μάλλον θα πλήξει τους συνεπείς και προνοητικούς αποταμιευτές, που εξακολουθούν να εμπιστεύονται τις ελληνικές τράπεζες.
Ετσι διαβλέπω ότι εκτός από τον πολλαπλασιασμό των νεόπτωχων, θα έχουμε και τράπεζες χωρίς καταθέσεις…
Η κατάσταση θυμίζει ένα χωριό του ιστορικού Ζώσιμου, που έζησε στην Κωνσταντινούπολη της ύστερης αρχαιότητας και στα χρόνια του αυτοκράτορα Αναστασίου Α’ (491-518 μ.Χ.), ο οποίος αναφέρεται στον ακτιβισμό μιας σέχτας της εποχής, η οποία με πρόσχημα την ενίσχυση των φτωχών, αφαιρούσε περιουσιακά στοιχεία ευπορότερων τάξεων, με αποτέλεσμα να γενικευθεί η φτωχοποίηση όλων σχεδόν των στρωμάτων της αυτοκρατορίας.
Γράφει επιγραμματικά ο Ζώσιμος: “προφάσει του μεταδιδόναι πάντων ως ειπείν πτωχούς καταστήσαντες”.
Λέτε να επιστρέψουμε, με την κατηφόρα που έχουμε πάρει, στην πρώιμη Βυζαντινή εποχή;