Μέχρι πρόσφατα ήταν μια από τις δεκάδες κορφές τσ’ Ασηγωνιώτικης Μαδάρας, χωρίς τίποτα το ιδιαίτερο. Μια πανέμορφη κορυφή που ακριβώς στην τρούλα της είχε ένα τεράστιο πετρότοιχο, που φαίνεται καθαρά πως κτίστηκε πολύ βιαστικά, και που όπως με διαβεβαίωσε ο μπάρμπα Ανδρέας Πετράκης ο Νταλέτζας, όταν ακόμα ζούσε, ήταν ένα από τα μετερίζια.
Το κτίσανε οι επαναστάτες για να αποκρούσουν τους Τούρκους, που έρχονταν στο φαράγγι του Κουμαρέ τον Οκτώβρη του 1867. Τότε με αρχηγό τον Πετρονικόλα, τον Πετρομάρκο, τον Τραϊτόρο, τον Ζυμβραγό, τον Δεληγιαννάκη και Μελαδογιώργη, κατάφεραν να τους αποκρούσουν. Με τεράστια χαράκια, όπως λέει η παράδοση, τα είχαν “ξεκουνήσει” πιο μπροστά και ετοιμάσει, τους κατασκότωσαν κυλώντας τα, στο κάτω μέρος του φαραγγιού.
Το όνομα “Μαντόνας Κορφή”, παραπέμπει στην Ενετική περίοδο. Ισως να είχαν κτίσει εδώ οι Ενετοί μια Εκκλησούλα ή ένα εικονοστάσι και να πήρε από αυτό το όνομά του.
Σήμερα, χάρη στ’ αδέλφια Αγγελάκη, την τρούλα της κορφής στολίζει ένα πανέμορφο κάτασπρο εκκλησάκι. Το κτίσανε αφού πρώτα διαμόρφωσαν τον χώρο και το αφιέρωσαν στην Παναγία Ζωοδόχου Πηγής και γιορτάζουμε τη Χάρη της την Παρασκευή μετά το Πάσχα.
Στον Εσπερινό, με κράτησε ενήμερο ο παπά Βασίλης:
– Σήφη, αύριο θα βγούμε τση Μαντόνας την Κορφή”. Θα σε περιμένω στην πάνω Πλατεία στις πέντε για τον Εσπερινό.
Απόλαυση να ανεβαίνει με το 4×4 του παπά Βασίλη τις ατέλειωτες στροφές του αγροτικού δρόμου, που οδηγεί στο “Καταγόρι”.
Οταν φθάσαμε και φάνηκε η εκκλησία, η θέα ήταν φανταστική
Η λίμνη, κάτω ακριβώς, ξεχειλισμένη από νερό και καταγάλανη, λαμπύριζε στις ακτίνες του ήλιου. Από το ένα μέρος η άγρια Ασηγωνιώτικη Μαδάρα. Σε ορισμένα μέρη κατάφυτη από πρίνους – ασφένδαμους και αλλού το γκρίζο των βράχων και όταν έστρεφες το βλέμμα προς τα Κάτω μέρη, φαίνονταν τα χωριά του Αποκόρωνα, μέχρι τα Ρεθεμνιανά χωριά και μέχρι το Ρέθεμνος.
Δεν χόρταινε το μάτι. Λίγο παρακάτω από την εκκλησία ο πετρότοιχος ή ό,τι έχει απομείνει. Το ταμπούρι των επαναστατών, που κτίσανε τον Οκτώβρη του 1867. Η όμορφη μυρωδιά από το βραστό και το τσιγαριαστό είχε κατακλύσει τον χώρο και γι’ αυτό είχαν μεριμνήσει τ’ αδέλφια Αγγελάκη από το Περαχώρι.
Ο παπά Βασίλης είχε μπει κιόλας στην εκκλησία.
– Αντες Σήφη να ξεκινήσουμε τον Εσπερινό!
Οταν τελειώσαμε και βγήκαμε έξω, οι τάβλες ήταν κιόλας φορτωμένες με παντός είδους εδέσματα που μοσχοβολούσαν. Ηταν ό,τι περιελάμβανε το Ασηγωνιώτικο μενού και ότι τραβούσε η όρεξή σου: βραστό, πιλάφι, τσιγαριαστό, ψητό, τυριά, σαλάτες και εξαιρετικό κρασί.
Ηταν και η παρέα εξαιρετική.
Ανάμεσά τους διέκρινα τον δήμαρχο Αποκορώνου κ. Κουκιανάκη, τον αντιδήμαρχο κ. Γύπαρη, τον υποψήφιο σύμβουλο κ. Βανταράκη και άλλους πολλούς και βέβαια πάρα πολλούς Ασηγωνιώτες και όχι μόνο.
Πιστεύω πως του χρόνου θα έρθει και ο Δεσπότης μας ο Δαμασκηνός. Τον καλούμε από τώρα!
– Σήφη, μην ξεχάσεις. Αύριο, τση Χάρης Της, θα ξαναβγούμε πάλι. Θα σε περιμένω στην πλατεία, μου τόνισε ο παπά Βασίλης.
Ετσι την επομένη ξαναβγήκαμε πάλι “τση Μαντόνας την κορφή».
Οταν τελειώσαμε, καθίσαμε πάλι στις στρωμένες τάβλες με νέα εδέσματα. Καθίσαμε αρκετά, τρώγοντας και πίνοντας μέχρι που “κρύφτηκε” στις πέρα κορυφές της Μαδάρας ο ήλιος.
Και του χρόνου λοιπόν να ξαναβγούμε τση ΜΑΝΤΟΝΑΣ ΤΗ ΓΚΟΡΦΗ, στην Παναγία της Ζωοδόχου Πηγής, στο Καταγόρι, τσ’ Ασηγωνιάς.
Για σου Σήφη με τα ωραία σου