Υπάρχει μια πειραματική στιχομυθία από την οποία προκύπτει ένα αποτέλεσμα το οποίο μας λέει τα εξής. Αν πετάξεις μέσα σε μια κατσαρόλα με νερό που βράζει έναν βάτραχο, τότε ο βάτραχος θα αντιδράσει συστρατεύοντας όλες του τις δυνάμεις σε μια προσπάθεια και θα πεταχτεί έξω από το νερό. Αν τώρα τον βάλεις μέσα στο νερό της κατσαρόλας με θερμοκρασία περιβάλλοντος και αρχίσεις να το ζεσταίνεις σιγά-σιγά, αργά-αργά, μέχρι σημείου βρασμού, ο βάτραχος δεν θα διαμαρτυρηθεί μέχρι που θα βράσει.
Mέσα στην κατσαρόλα όμως έχουν αρχίσει οι συζητήσεις και γίνονται πολλοί διάλογοι. Κάποιος είναι αισιόδοξος και λέει, δεν θα μας αφήσουν να ψηθούμε. Οι νεώτεροι που δεν θυμούνται ρωτάνε με απορία τους μεγαλύτερους και λένε. Γιατί υπάρχει ζωή και έξω από την κατσαρόλα; Κάποιοι γεννημένοι μέσα στην κατσαρόλα γελάνε στην ιδέα οτι υπάρχει και άλλη ζωή έξω από την κατσαρόλα. Οι βαθμοί όμως αυξάνονται και έχουμε φτάσει αισίως τους 40ο. Ε, πάντα είχαμε ζέστες λέει κάποιος. Ναι και παλιότερα λέει κάποιος άλλος, έχουν καταγραφεί τέτοιες θερμοκρασίες στην Αρχαιότητα, μην είμαστε καχύποπτοι και συνομοσιολόγοι. Ναι δεν φταίει η κατσαρόλα, εξ’ άλλου θα ήταν ηλίθιο σχέδιο να μας ψήσουν όλους οι παγκόσμιοι πειραματιστές, μετά ποιους θα κυβερνάνε; Ίσως να θέλουν να κυβερνάνε λαούς που δεν διαμαρτύρονται, λαούς που δεν αντιδρούν στις αλλαγές και στις διάφορες κατσαρόλες και γι αυτό κάνουν αυτό το πείραμα. Μα πιο πείραμα; Ρωτάει ένας μικρός που γεννήθηκε μέσα στην κατσαρόλα, δέν είναι πείραμα, αυτή είναι η ζωή. Ποια ζωή παιδάκι μου; αντιφώνησε κάποιος παππούς. Και αφού είναι αυτή η ζωή που είναι ο ήλιος; Ποιος ήλιος; απάντησε ο μικρός, τι είναι αυτό; Φώς είναι του απάντησε ο παππούς. Ε δεν φτάνει αυτό το φώς; Τι να το κάνεις περισσότερο;
Κάποιος από το βάθος, κάπου στην Ασία φώναξε και είπε. Δεν ξέρω για εσάς τους Μεσόγειους, αλλά εμείς εδώ, που είμαστε και συνηθισμένοι στην ζέστη υποφέρουμε. Δεν είναι φυσιολογικό πράγμα αυτό. Ένας άλλος από την Αλάσκα είπε. Εμείς εδώ δεν έχουμε τόση ζέστη αλλά οι πάγοι έχουν λιώσει σχεδόν όλοι. Ε και τι μ’ αυτό; είπε κάποιος από την Αφρική, χρόνια τώρα λιώνουν και παλιότερα έλιωσαν και ξαναγίνανε. Εμείς βέβαια δεν το είδαμε αλλά μας το είπε το Χόλυγουντ με μια ταινία Η ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΠΑΓΕΤΩΝΩΝ, θυμάστε; Παιδιά ηρεμήστε, κάποιος φωνάζει από τον πάτο, κάντε ησυχία να ακούσουμε.
Ειιι παιδιάάά, εδώ κάτω έχει πιάσει πολύ ζέστη, δεν είναι αστεία, έχουμε ήδη 49ο, δεν παλεύεται. Κάνε υπομονή του είπε κάποιος από πάνω, γή είναι και γυρίζει, αργότερα θα είσαστε εσείς από πάνω και εμείς από κάτω και θα έχεις λιγότερη ζέστη. Τώρα βρίσκεσαι κοντά στη φωτιά γι αυτό, κάνε υπομονή. Παιδιά εδώ κάποιοι συνάνθρωποί μας μεταλλάσσονται, μαυρίζει το δέρμα τους για να ανταπεξέλθει στις συνθήκες της ζέστης και μάλιστα είναι και ρατσιστές και τρελαίνονται με αυτό που τους συμβαίνει. Λές να είναι τα τοξικά και τα ραδιενεργά απόβλητα που ρίχνανε στην θάλασσα γι’ αυτό καιγόμαστε; Σώπα αδελφέ χρόνια ολόκληρα τα ρίχνανε, τώρα μας πείραξε; Ναι αλλά φτάσαμε 50ο βαθμούς δεν πάει άλλο. Δεν βαριέσαι δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα οι δυό μας, εμείς θα σώσουμε τον κόσμο; Ασε κανένας με μεγαλύτερο κύρος να αναλάβει. Όχι, δεν συμφωνώ, εγώ λέω πως πρέπει να βγεί κάποιος και να πάει να τους πεί ότι η φωτιά δυναμώνει και θα ψηθούμε. Και ποιος να πάει μου λές; Βλέπεις κανέναν δραστήριο; Όλοι κοιμούνται με τέτοια ζέστη.
Τελικά η ζέστη του νερού ξεπέρασε τους 70ο βαθμούς, έφτασε σε κατάσταση βρασμού ξεπέρασε τους 90ο βαθμούς και πλέον δεν ακούγεται κανένα παράπονο. Επικρατεί μια ησυχία και μια μυρωδιά, ξέρετε αυτή του βρασμένου κάτι.
Οι πειραματιστές που τα μαγείρευαν στην κατσαρόλα, κοιτάνε έκπληκτοι το επίτευγμά τους, κοιτάζονται μεταξύ τους και μάλλον δηλώνουν μυστικά ότι τους ξέφυγε. Δεν πειράζει είπαν με μια φωνή, ας συνεχίσουμε με άλλους, θα κατεβάσουμε λίγο τους βαθμούς και βλέπουμε.
