Έχουν συµπληρωθεί πάνω από 20 χρόνια από την παύση της λειτουργίας του παραδοσιακού καρνάγιου στο Ενετικό Λιµάνι. Αµέτρητες οι υποσχέσεις έκτοτε από όλες τις δηµοτικές αρχές για “αξιοποίηση του χώρου”, “για δηµιουργία µουσείου”, “για την προστασία της ναυτικής κληρονοµιάς των Χανίων”.
Τζάµπα τα µεγάλα λόγια, όταν δεν συνοδεύονται από έργα ή έστω κάποιες προσπάθειες. Βρεθήκαµε χθες στο χώρο και διαπιστώσαµε ότι εξωτερικά ότι σηµάδια υπήρχαν από το καρνάγιο τείνουν να εξαφανιστούν…ο πανδαµάτωρ χρόνος δεν καταλαβαίνει από υποσχέσεις…ωστόσο διαπιστώσαµε ότι η κεντρική πόρτα έχει ανοιχτεί και από τις δυο πλευρές! Ο χώρος είναι απροστάτευτος και παραµένουν εντός του µόνο κάποια µηχανήµατα που είναι πακτωµένα -ευτυχώς- στο έδαφος γιατί τα υπόλοιπα.
«Τζάµπα τον έδινα τον εξοπλισµό αλλά τίποτα. Τζάµπα τον έδινα και στον ∆ήµο Χανίων για να κάνει ένα µουσείο, που θα είχε σχέση µε το καρνάγιο και για το συγκεκριµένο επάγγελµα, γενικότερα» δήλωνε το 2020 σε συνέντευξη του τότε στα “Χ.ν.” ο αείµνηστος σήµερα Γιώργος Παριωτάκης, η οικογένεια του οποίου διατηρούσε για χρόνια το καρνάγιο από το οποίο πέρασαν οι καλύτεροι καραβοµαραγκοί των Χανίων. Ο κ. Γιώργος δεν πρόλαβε να δει το όνειρο του να γίνει πραγµατικότητα, το καρνάγιο να “επαναλειτουργεί” ως µουσείο. Τουλάχιστον δεν είδε και τα σηµερινά χάλια του χώρου…γιατί αυτή θα ήταν ακόµα µεγαλύτερη απογοήτευση.
