Υπάρχει ένα πολύ θλιβερό τραγούδι του Γιώργου Ζαµπέτα που αναφέρεται σε µια αληθινή ιστορία ενός άστεγου που πέθανε στη Νέα Υόρκη και τον άφησαν στο χιόνι επειδή δεν υπήρχαν λεφτά για την κηδεία. Το όνοµα του Τζακ Ο’ Χάρα.
Ο “Τζακ Ο’ Χάρα”, παρά τους θλιβερούς στίχους, θεωρείται ένα από τα ωραιότερα και πιο γνωστά τραγούδια του Γιώργου Ζαµπέτα, σε στίχους του δηµοσιογράφου Θεοδόση Άθα.
Ο Ζαµπέτας γνωρίστηκε µε τον Άθα το 1971, όταν βρέθηκε στην Αµερική. Ο Άθας, είχε τότε στη Νέα Υόρκη έναν ελληνικό ραδιοφωνικό σταθµό µεγάλης ακροαµατικότητας και κάλεσε τον µουσικό για να του πάρει συνέντευξη.
Μετά τη λήξη της εκποµπής, ο Άθας έκανε λόγο για κάποιους στίχους που είχε γράψει. «∆ες τους κι αν σου αρέσουν, κάν’ τους τραγούδια», είχε πει στον Ζαµπέτα.
Ο συνθέτης δεν έφερε αντίρρηση. Την εποµένη, ο Άθας τον επισκέφτηκε στο ξενοδοχείο όπου διέµενε και του έδωσε τους στίχους για να τους διαβάσει.
Ανάµεσα τους ήταν “Ο Τζακ Ο’ Χάρα”, “Ο Λουκάς”, “Η Ξανθιά Κυρία”, και πολλοί άλλοι, οι οποίοι αργότερα έγιναν σπουδαία τραγούδια.
Ο Ζαµπέτας ενθουσιάστηκε. Αν και οι περισσότεροι στίχοι είχαν ως κύριο θέµα τον θάνατο και το χάρο, αποτελούσαν πραγµατικές ιστορίες µε ουσία και νόηµα.
Η έµπνευση του Άθα προερχόταν από τα ρεπορτάζ των εφηµερίδων. Ως δηµοσιογράφος, βίωνε σε καθηµερινή βάση τη ζωή των ανθρώπων στη Νέα Υόρκη, σε όλες τις εκφάνσεις της.
Από τη ξεγνοιασιά, τη χαρά και την ευτυχία, µέχρι την αγωνία, την ανέχεια, την εγκατάλειψη και φυσικά το τέλος. Όλα αυτά τα στοιχεία τα συνδύαζε µεταξύ τους και τα σατίριζε µέσα από τη δική του ευαισθησία.
Με αυτόν τον τρόπο διαµόρφωνε τους στίχους των τραγουδιών. Κάπως έτσι, γράφτηκε και το τραγούδι “Τζακ Ο’ Χάρα”, από τα θέµατα δηλαδή που είχε διαβάσει σε εφηµερίδες.
Αξίζει να σηµειωθεί Τζακ ήταν υπαρκτό πρόσωπο. Ήταν άπορος και κοιµόταν στα παγκάκια της Νέας Υόρκης. Ζούσε από τις ελεηµοσύνες που του έδιναν οι περαστικοί, ενώ κάθε φορά που του περίσσευαν κάποια κέρµατα, συνήθιζε να τα χαλάει σε ποτό.
∆εν είχε συγγενείς, ήταν µόνος, χωρίς στον ήλιο µοίρα. Κάποιον βαρύ χειµώνα, που το χιόνι είχε καλύψει τα πάντα, ο Τζακ δεν άντεξε και πέθανε στο δρόµο.
Ο θάνατος του, όχι µόνο συγκλόνισε την κοινωνία, αλλά παράλληλα δηµιούργησε και έντονο προβληµατισµό.
Τι θα έκαναν έναν άνθρωπο που είχε πεθάνει και δεν είχε καθόλου χρήµατα;
Κανένας δεν αναλάµβανε την ευθύνη του άτυχου άνδρα, µε αποτέλεσµα να παραµείνει νεκρός στο χιόνι, µέχρι να βρεθεί λύση και να διευθετηθεί το ζήτηµα.
Το τραγούδι συµπεριλήφθηκε στο δίσκο του Ζαµπέτα µε τίτλο “Περιπέτειες” (µε τη Βίκυ Μοσχολιού) που κυκλοφόρησε το 1972
Καλές ακροάσεις µέχρι την επόµενη ιστορία µε ρεφρέν!
* Πηγές: Μηχανή του Χρόνου και το βιβλίο “Μια ιστορία, ένα τραγούδι” του Ηρακλή Ευστρατιάδη.
