Τζέφερσον εναντίον Σαμαρά

Μετά τη συνταγματική αναθεώρηση και το κουμαντάρισμα της εκτελεστικής και νομοθετικής εξουσίας από την κομματική πειθαρχία ήρθε το “πραξικόπημα” Σαμαρά ανατρέποντας τη ΝΔ και αδιαφορώντας αν με την κίνησή του αυτή θα ανέβαζε το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία. Για ό,τι επακολούθησε φέρει και αυτός μερίδιο πολιτικής ευθύνης για οποιαδήποτε εθνική συμφορά επήλθε από τότε μέχρι το 2004, την οποίαν ουδέποτε αναγνώρισε και επωμίσθηκε και όχι μόνον.
Η οικονομική κρίση, που συμπεριλαμβάνεται κι αυτή στις εθνικές συμφορές, είναι η κορωνίδα αυτών των καταστροφών. Αδιαφόρησαν για τη μεγέθυνση της ραγδαίας εξέλιξης του χρέους, αγνόησαν τα πολιτικά γεγονότα, δεν προέβλεψαν την επερχόμενη πτώχευση και φθάσαμε στην κατάρρευση για την οποία ο κ. Σαμαράς δεν αναγνωρίζει συνυπευθυνότητα. Ομως φαίνεται ότι αντιπαρέρχεται τον κανόνα ότι όποιος προκαλεί καθ’ οιονδήποτε τρόπο εθνικές συμφορές, διαπράττει εσχάτη προδοσία.
Οι “Σαμαρικοί” το ’94 έφτιαξαν την “ΠΟΛ.ΑΝ.” ελπίζοντας ότι διά της μεθόδου της αντιπολιτευτικής δράσης και πολιτικών εκβιασμών θα μπορούσαν να μας σώσουν. Να μπει τάξη στο “ανοικοκύρευτο κράτος”, να εξαλειφθεί η “χυδαία προκλητικότητα” της κυβέρνησης Μητσοτάκη και να εδραιωθούν ως πολιτική οντότητα.
Δεν πέτυχαν τίποτα, ξέφτισαν, περιπλανήθηκαν και μεταμφιεσμένοι ιάγοι περίμεναν να ξαναγυρίσουν στο “μαντρί”.
Είκοσι χρόνια αργότερα το “αρνί” που ’φυγε από τη “στάνη” δεν το’ φαγε ο λύκος, ξαναγύρισε ως “κριός” θριαμβευτικά, πολλά υποσχόμενο. Να κυβερνήσει τη χώρα βυθίζοντας τους πολίτες στην έμμεση και “κομπιναδόρικη” φορολογία, στην έσχατη φτώχεια, κάνοντάς τους ανίκανους να αντιδρούν, αφού θα διακατέχονταν από το άγχος της διαβίωσής τους. Οι πράξεις του είναι εκ διαμέτρου αντίθετες με όσα διαρρήδην απέρριπτε πριν γίνει πρωθυπουργός.
Ο κ. Σαμαράς οριστικοποίησε την εξαντλητική λιτότητα, τη στερούμενη λογικής υπερφορολόγηση, εξανάγκασε τους εργαζομένους στην ανεργία, τρέλανε τους ιδιοκτήτες ακινήτων, έκανε τους επαγγελματίες να βλέπουν στον ύπνο τους εφιάλτες, τους νοικοκυραίους ρακένδυτους να ψάχνουν τους σκουπιδοτενεκέδες για κρεμασμένες σακούλες με τρόφιμα, τα γερόντια της επαρχίας να στέλνουν τη σύνταξή τους στα παιδιά τους στην Αθήνα και τους επιχειρηματίες να βάζουν λουκέτο.
Η κατάρρευση της οικονομίας είναι υπονόμευση της δημοκρατίας. Οταν αρμέγεις συνεχώς τη φοροδοτική “αγελάδα” και μοιράζει τα προϊόντα της στα “δικά σου παιδιά”, γίνεσαι “δυναμιτιστής”. Και αυτό δεν περνά απαρατήρητο. Τώρα που ξεφυτρώνουν τα σκάνδαλα των εξοπλιστικών, των Παίδων “Αγλαΐα Κυριακού”, του Τ.Τ. σαν μανιτάρια βλέπουμε ότι προκαλούν βραδεία δηλητηριώδη καταστροφή, με αποτέλεσμα η κοινωνία να στρέφεται εναντίον των “σωτήρων”. Ο κ. πρωθυπουργός δεν το βλεπει; Πόσο βέβαιος είναι ότι στο κυβερνητικό συνονθύλευμα δεν υπερίπταται η “συμπιλίδειος” τακτική ως δαμόκλειος σπάθη επί της κυβερνήσεώς του;
Εχουν αλλάξει οι καιροί. Η κομματική πειθαρχία βρίσκεται υπό αμφισβήτηση. Εχει παραμερισθεί με το αιτιολογικό του δικαιώματος γνώμης κατά συνείδησιν. Ετσι οι διοικούντες αδιαφόρησαν, επήλθε η συμφορά και τώρα βγαίνουν απ’ τις κρύπτες τους ζητώντας από τους πολίτες τις ανώνυμες μετοχές, την πρωτογενή μορφή που τους παρέχει εξουσία και την οποία οι απίθανοι πολιτικοί σπατάλησαν.
Επίκαιρο μπορεί να θεωρηθεί τμήμα της Διακήρυξης Ανεξαρτησίας των Η.Π.Α., που δείχνει αν απέχουμε σήμερα 238 χρόνια μετά την καθιέρωσή της από το Κογκρέσο το 1776 επί προεδρίας Τόμας Τζέφερσον.
«…Από τη στιγμή που μια κυβέρνηση θα φτάσει στο σημείο να απειλεί τους πολίτες στη ζωή τους, στην ελευθερία τους και στην επιδίωξη της ευτυχίας τους, θα είναι δικαίωμα του λαού να τροποποιήσει τη μορφή της ή να την καταργήσει και να εγκαθιδρύσει μια νέα κυβέρνηση, της οποίας οι αρχές και η οργάνωση των εξουσιών θα είναι τέτοιες, ώστε ο λαός θα θεωρεί την ευτυχία και την ασφάλειά του εξασφαλισμένη… Οταν πολλές καταχρήσεις και σφετερισμοί θα προδίδουν το σχέδιο υποδούλωσης του λαού θα είναι δικαίωμά του και καθήκον του να ανατρέψει μια τέτοια κυβέρνηση και να κάνει να αναδειχθούν νέοι φύλακες του μέλλοντός του…».