» Ο μύθος του Κάμελοτ σχεδόν εξήντα χρόνια μετά
Σε όλες τις δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις το σημαντικότερο πρόσωπο και αυτός που θα έχει την ευθύνη μιας χώρας είναι ο πρόεδρος, πολύ περισσότερο όταν πρόκειται για τον πρόεδρο της Αμερικής και μάλιστα της δεκαετίας του εξήντα. Μια χρονική περίοδος πολύ σημαντική με πολιτικούς αγώνες και κοινωνικούς, με σημαντικές ανακατατάξεις. Μα κυρίως την κορύφωση του ψυχρού πολέμου μεταξύ της Ανατολής και Δύση (με πολιτικούς όρους), ο οποίος είχε φτάσει στα όρια του με τον κίνδυνο ενός πυρηνικού πολέμου να είναι όρατος.
Θυμάμαι πιτσιρικάς, τότε στο δημοτικό σχολείο μας έκαναν μαθήματα- ασκήσεις πως προφυλαχθούμε από τη μόλυνση σε ενδεχόμενο πυρηνικής σύρραξης. Σε αυτό το κλίμα εκείνης της εποχής την προεδρία της Αμερικής αναλαμβάνει ο Τζον Κένεντι μετά από σκληρή, προεκλογική μάχη με τον Νίξον διαδεχόμενος τον Αιζενχάουερ. Η οικογένεια Κένεντι τότε ήταν πολύ ισχυρή με επιχειρηματική δραστηριότητα σε διάφορους τομείς και μεγάλη οικονομική άνεση. Ο λεγόμενος πατριάρχης της οικογένειας ο TJOJEF, ο οποίος για κάποιο διάστημα ήταν και πρεσβευτής στην Αγγλία έστησε έναν περίπλοκο μηχανισμό ισχύος γύρω από την οικογένεια Κένεντι, αν και είχαν ακουστεί πολλά και διάφορα. Τίποτα όμως δεν επισκιάζει τη λάμψη και τη φήμη της ισχυρής αυτής οικογένειας του, το μόνο που αποδείχτηκε εκ των υστέρων είναι ότι είχαν επαφές με το ναζιστικό κόμμα της Γερμανίας για κάποιο διάστημα.
Το πρώτο μέλημα του πατριάρχη παρά από τις επιχειρηματικές δραστηριότητες ήταν να εμπλέξει τον γιο του Τζόν στην πολιτική, θέτοντας υποψηφιότητα γερουσιαστή στην πολιτεία της Ν.Υ. (νομίζω) πράγμα που πέτυχε σχετικά εύκολα. Έχοντας πλέον τη λάμψη του πετυχημένου γερουσιαστή, γιατί έκανε αρκετό έργο στον τομέα του και σαν ανερχόμενος αστέρας της νέας πολιτικής σκηνής του ΗΠΑ βάζει πλώρη για την αρχηγία του Δημοκρατικού Κόμματος. Για να ενισχύσει την εικόνα του ακόμα περισσότερο ο Τζόν παντρεύεται την Ζακλίν Μπουβιέ γαλλικής καταγωγής, γόνος της παλιάς αριστοκρατικής οικογένειας, κερδίζοντας έτσι την αρχηγία των Δημοκρατικών, όπου ο δρόμος πλέον προς τον Λευκό Οίκο είναι βατός. Η προεκλογική μάχη ήταν σκληρή, παρά το γεγονός ότι οι Ρεπουμπλικανοί είχαν κερδίσει συνεχόμενες θητείες με τον Αινζεχάουερ, ο Νίξον δεν το έβαζε κάτω, ο οποίος ήταν και αντιπρόεδρος στις προηγούμενες κυβερνήσεις. Τελικά ο Κένεντι κέρδισε τις εκλογές, γιατί εξέφραζε κάτι το νέο, το άφθαρτο, καθώς και το Αμερικανικό όνειρο στην πιο αυθεντική του μορφή ήταν πιο κοντά στα μη προνομιούχα κοινωνικά στρώματα στις λαϊκές τάξεις.
Επίσης, στην πρώτη παγκοσμίως τηλεοπτική προεκλογική αναμέτρηση πήγε πολύ καλύτερα από τον αντίπαλο του. Αναλαμβάνοντας την προεδρία των ΗΠΑ ο JFK διαχειρίστηκε τον κίνδυνο ενός πυρηνικού πολέμου, μιας και η ένταση είχε φτάσει στο κατακόρυφο και από τις δύο πλευρές, όπου τα επιτελεία σχεδιάζουν επί χάρτου και όχι μόνο το ενδεχόμενο μιας πολεμικής σύρραξης, κάτι που φάνηκε πολύ έντονα στα γεγονότα της Κούβας. Ένα ακόμα πρόβλημα για τον JFK ήταν το οργανωμένο έγκλημα που βρισκόταν στα χέρια της MAFIA για τον λόγο αυτό έκανε τον αδελφό του Υπουργού Δικαιοσύνης, για να περιορίσει τη δράση αδίστακτων συμμοριών που έφτασαν στο σημείο να δολοφονούν εν ψυχρώ και να ληστεύουν μέρα μεσημέρι στα πιο κεντρικά σημεία των αμερικανικών πόλεων. Ένα ακόμα σοβαρό πρόβλημα για τον Τζόν Κένεντι ήταν ο πόλεμος στο Βιετνάμ, που διαρκώς διευρυνόταν, οδηγώντας τα πράγματα σε αδιέξοδο, απανωτές αποτυχίες των στρατιωτικών, στους σχεδιασμούς έφερναν μόνο θύματα πίσω στην Αμερική, αυξάνοντας την αγανάκτηση των Αμερικανών για αυτό τον πόλεμο χωρίς τέλος.
Η προεδρία Κένεντι είχε μια ακόμα προεκλογική δέσμευση. Να συμπληρώσει τις προσδοκίες για καλύτερη ποιότητα ζωής στα χαμηλά κοινωνικά στρώματα, στους μαύρους, στους λατινοαμερικάν ους, καθώς και σε όλους εκείνους που δεν είχαν επιβιβαστεί στο τρένο της Αμερικανικής ευημερίας. Σε αυτόν τον τομέα είχε τη σημαντική βοήθεια του πολύ μεγάλου οικονομολόγου εκείνης της εποχής (αν και πολλά από τα πονήματα του παραμένουν επίκαιρα) του Γκάλμπρεϊθ, κατάφεραν πολλά πράγματα με θέσεις εργασίας καθώς και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Κατά κάποιο τρόπο άνοιξε την ομοσπονδιακή προστασία στην εργατική τάξη, αφήνοντας όμως πολλές εκκρεμότητες για τους επόμενους προέδρους.
Επίσης, πολλά σοβαρά προβλήματα είχε η προεδρία Κένεντι μέσα στο Δημοκρατικό κόμμα από τις κομματικές φατρίες και τα τζάκια, να αντιμάχονται για τα κομματικά οφίτσια προς ίδιον όφελος και πρέπει να την αντιμετωπίσει πάραυτα. Κάνοντας μια περιοδεία, φθάνοντας στην περιοχή του προβλήματος στην πολιτεία του Τέξας προκαλεί να βάλει μία τάξη στο κόμμα. Εκεί στην πόλη του Ντάλας η αυτοκινητοπομπή που συνοδεύει τον πρόεδρο Κένεντι και παρά τα δρακόντεια μέτρα ασφαλείας ο πρόεδρος δέχεται δύο σφαίρες, μια στο λαιμό και μία στο κεφάλι, γέρνοντας ημιθανής πάνω στην Τζάκι Κένεντι.
Το τι ακολούθησε ανήκει στην ιστορία, έρευνες, στοίβες ακροάσεων της επιτροπής Γουόρεν και άκρη δεν βρέθηκε. Αυτό είναι απορίας άξιον, πώς είναι δυνατόν μία πανίσχυρη χώρα (τότε) που κυριαρχούσε σχεδόν σε όλο τον κόσμο ενίοτε και με τα όπλα δεν μπόρεσε να βρει τον δολοφόνο του προέδρου Κένεντι και αυτό είναι κάτι που προκαλεί εντύπωση, αν όχι υποψίες, και μάλιστα πολύ μεγάλες. Η προεδρία Κένεντι τέλειωσε με τον πιο επώδυνο τρόπο, βίαια και άδοξα, βυθίζοντας τον κόσμο όλο στη θλίψη και στον πόνο. Άφησε όμως έναν μύθο γύρω από το όνομα Κένεντι τον μύθο του Κάμελοτ της Αγγλοσαξωνικής μυθολογίας.
