“Βad Bank”

Προ διετίας επί Μάρκο Ντράγκι στην Ε.Κ.Τ. είχε προταθεί η δημιουργία μιας ομάδας να βρει τρόπο, ώστε να λειτουργήσει μια Τράπεζα, που θ’ αντιμετώπιζε τα “κόκκινα δάνεια” των χωρών της Ευρωζώνης.
Η επικεφαλής της Ε.Κ.Τ. κα Λαγκάρντ θεώρησε ότι ήταν πρόωρο η ίδρυση μιας τέτοιας Τράπεζας. Επειδή, όμως, συνέπεσε η πανδημία της covid-19 ενισχύθηκε η άποψη, ότι τα “κόκκινα δάνεια” θα μπορούσαν να φθάσουν εκατοντάδες δισ. ευρώ, γι’ αυτό η Ε.Ε. εστράφη στο σχέδιο διάσωσης των εμπορικών τραπεζών. Οι κίνδυνοι προήρχοντο από την αύξηση της ανεργίας λόγω μειώσεως των διαθέσιμων εισοδημάτων των δανειοληπτών, που αδυνατούν ν’ ανταποκριθούν στις δανειοδοτικές τους υποχρεώσεις. Υπολογίζεται, ότι σ’ όλη την Ευρώπη τα “κόκκινα δάνεια” ανέρχονται σε 500 δισ. ευρώ, εκ των οποίων τα 212 στην Ιταλία. Στην Ελλάδα έχουν φθάσει στα 71 δισ. ευρώ.
Ως εκ τούτου η κα Λαγκάρντ, κατά δημοσιογραφικές πληροφορίες του Reuters αφού υιοθέτησε τη δημιουργία του Ταμείου Ανάπτυξης, εξετάζει την περίπτωση της “Κακής Τράπεζας (bad bank)” με τη συμμετοχή και του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ΕSM) ως εγγυητού, όπου θα “αποθηκεύονται” τα απλήρωτα ιδιωτικά χρέη. Το εν λόγω Δημοσιογραφικό Πρακτορείο υπολογίζει ότι τα στεγαστικά δάνεια, τα δάνεια για αγορά αυτοκινήτων και σε πιστωτικές κάρτες φθάνουν τα 500 δισ. ευρώ, είναι δε απίθανο ν’ αποπληρωθούν. Εάν όπως πιστεύεται, ότι η Covid-19 θα αναζωπυρωθεί, τα ποσά, που έχουν “κοκκινήσει”, μπορεί να διπλασιασθούν.
Εν τω μεταξύ το Χρηματιστήριο Αθηνών έχει υποστεί απώλειες σε υψηλές συναλλαγές, το 55% των οποίων αφορούσε τις τέσσερις συστημικές τράπεζες. Η σωτηρία τους θα εξαρτηθεί και απ’ την εξέλιξη της “bad bank” η οποία θα εκδώσει ομόλογα με αγοραστές τις εν λόγω Τράπεζες και αντάλλαγμα το χαρτοφυλάκιο των απλήρωτων δανείων.
Από έρευνα της Τραπέζης της Ελλάδος υπολογίστηκε ότι τα “κόκκινα δάνεια” ανέρχονται στα 71 δισ. ευρώ περίπου και επιτυχία θα ήταν, να εμειούντο στο 12%, ήτοι στα 56,5 δισ. ευρώ. Ομως κατά συντηρητικούς υπολογισμούς προβλέπεται μεταφορά στην “Κακή Τράπεζα” 40 δισ. ευρώ με κόστος 20 λεπτά στο 1 ευρώ. Δηλαδή η απώλεια θα ανέλθει στα 8 δισ. ευρώ. Η μελέτη όμως του πρώην επιτρόπου Οικ/κών Υποθέσεων της Ε.Ε. Χοακίν Αλμούνια προβλέπει αύξηση του ποσού της μεταφοράς στα 50 δισ. ευρώ, αλλά τότε η πώληση θα επιβαρύνεται με 25 λεπτά το 1 ευρώ και έτσι θά ’χουμε χασούρα, 12,5 δισ. ευρώ. Το τελευταίο σενάριο θεωρείται πιο ρεαλιστικό.
Εν προκειμένω, αν οι Τράπεζες αποφασίσουν να υποστούν τη ζημιά αναλογικά, για να μην επιβαρυνθεί το δημόσιο, τότε θα πρέπει, κατά τους υπολογισμούς των ειδικών, να γίνει κάποια απομείωση του κεφαλαίου των γύρω στα 10 δισ. ευρώ. Το ποσό τούτο κατά την άποψη και του Δ.Ν.Τ. θα καλυφθεί με αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου των, ενώ σε αντίθετη περίπτωση θα ενεργοποιηθούν οι ρήτρες “bail in” και “bail out”.
Οταν μια εταιρεία χρεωκοπεί, πτωχεύει και βάζει λουκέτο. Αν είναι Τράπεζα με μετόχους και καταθέσεις τότε την πληρώνουν αυτοί ή έρχονται επενδυτές – αγοραστές, βάζουν κεφάλαια και τη σώζουν.
Με το “bail in” τα κεφάλαια είναι των μετόχων, των καταθετών και των ομολογιούχων. Αν τα κεφάλαια προέρχονται από το κράτος, δηλαδή του Π/Υ τότε λέμε έχουμε το “bail out”.
Τρεις φορές πληρώσαμε τις ανακεφαλαιοποιήσεις των Τραπεζών, αν γίνει και τέταρτη “κλάφτα Χαράλαμπε”!!