Βαδίζοντας στη σκόνη

Μια χώρα που ανασαίνει ακόμη, μέσα στην πολιτική “σκόνη”. Κι όσες πολιτικές μείναν ανενέργητες (από φαντασιακή τύφλωση) ήλθε η ώρα, να μπουν μπρος και αυτές.
Η Ελλάδα εξεπλάγη.
Eζησε την αφήγηση της “καθαρής” εξόδου και αίφνης προέκυψαν Σκοπιανό και Ελληνοτουρκικό.
Οι Αρχαίοι Σπαρτιάτες απεχθανόταν το “αν”. Αυτά είναι τώρα τα δεδομένα, με αυτά και θα πορευθούμε.
Πώς τα αναλύουμε τα γεγονότα ως κοινωνία, πώς τα αντιμετωπίζουμε; Εκ φύσεως τώρα δεν ταιριάζει ο μιθριδατισμός, η τρυφή της σύγχυσης του νου. Καθαρό μυαλό και γρήγορες αποφάσεις.
Η χώρα βαδίζει αργά μέσα στην “σκόνη”. Eχει μια υπερχείλιση από την κρίση εμπιστοσύνης.
Χωμάτινο σταμνί, φυραίνει ολοένα… κι όμως, αντέχουμε ακόμη, με κάποιους καθαρούς οδοδείκτες.
Διάβασα ότι επανήλθε (σε έρευνα της διαΝΕΟσις) η εμπιστοσύνη μας στους Ευρωπαϊκούς θεσμούς.
Αυτό το θεωρώ καταλύτη διαύγειας. Μέχρι τότε…