Γ1 + Γ2 9ου ΔΗΜ. ΣΧ. ΧΑΝΙΩΝ
Καλοί μου φίλοι, καλό Σαββατοκύριακο!
Χάριν των μαθητών υπάρχουν οι δάσκαλοι… Κατά τους δασκάλους και οι μαθητές τους… Τα παιδιά, όσο μικρά κι αν είναι, μπορούν να καταφέρουν τα πάντα, φτάνει οι δάσκαλοί τους να τους μάθουν τον “έντιμο” τρόπο… Τρεις απ’ τις φράσεις που μου ήρθαν στον νου, ενώ “μαθήτευα” στο κείμενο και τις ζωγραφιές που μου έστειλε το γνωστό στους αναγνώστες της στήλης ξεχωριστό δασκαλικό ζευγάρι, η Γιώτα Μπούρα και ο Γιάννης Τσαραμανίδης. Τα Τριτάκια του 9ου Δημ. Σχ. Χανίων έχουν την τύχη να τους έχουν δασκάλους τη φετινή σχολική χρονιά… Μαζί τους μαθαίνουν τον δρόμο για την πλατεία του ΕΜΕΙΣ… Πάντα άξιοι, καλοί μου συνάδελφοι! Να χαίρεστε και τους φετινούς μαθητές σας και να σας χαίρονται!
Σας χαιρετώ με αγάπη όλους!
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης, δάσκαλος
Η φετινή σχολική χρονιά αποτελεί μια πρόκληση τόσο για τους μαθητές όσο και για τους δασκάλους. Μετά από την περσινή “μετ’ εμποδίων” χρονιά λόγω της πανδημίας, οι σχέσεις των παιδιών δοκιμάζονται καθημερινά και υπάρχει ανάγκη για μια νέα γνωριμία με το σχολείο, την τάξη, την έννοια της ομάδας. Στην προσπάθεια αυτή να ανάψουμε ξανά την κρυμμένη σπίθα για το πολύπαθο σχολείο και με αφορμή τα εργαστήρια δεξιοτήτων το Γ1 και το Γ2 του 9ου Δ.Σ. Χανίων ασχολήθηκαν με τη σχολική ζωή.
Αρχικά επανασυστηθήκαμε και γίναμε φέτος μοναδικά μολύβια ακονισμένα για νέες περιπέτειες. Κάθε μολύβι-σελιδοδείκτης κι ένα παιδί που μας αποκαλύπτει λίγα πράγματα για τον εαυτό του.
Το χρωματιστό μολύβι μας λέει: «Αγαπώ να περπατώ στο δάσος, να παίζω UNO και το μπουρέκι!..
Το χαρούμενο μολύβι αγαπά την πίτσα, το κόκκινο χρώμα και τις βουτιές στη θάλασσα ενώ το εξωτικό μολύβι αγαπά τα ταξίδια και τους ωκεανούς.
Το αστείο μολύβι προτιμά το γαλάζιο χρώμα και τον Καραγκιόζη και το ευτυχισμένο μολύβι χαίρεται με τις μακαρονάδες και τη μονόπολη.
Στη συνέχεια υποδεχτήκαμε το φθινόπωρο κρατώντας στο δέντρο των συναισθημάτων τα πράσινα φύλλα με όσα συναισθήματα και αξίες θα θέλαμε να φυλάξουμε για φέτος όπως: τη φιλία, την αγάπη, τη χαρά, την ελπίδα, τον σεβασμό, την ευγένεια αλλά και όμορφες στιγμές όπως το καλοκαίρι, τις διακοπές, τη θάλασσα και το ηλιοβασίλεμα, το θέατρο, τη ζωγραφική και το σινεμά. Κάτω στο χώμα αφήσαμε να πέσουν τα κίτρινα φύλλα με όσα θα θέλαμε να αποχαιρετίσουμε για φέτος όπως τους καβγάδες και τις συγκρούσεις, το θυμό και τη λύπη, τη γκρίνια, τη ζήλεια και τα τραύματα.
Μετά μιλήσαμε για τις συγκρούσεις και τι σημαίνουν για τον καθένα.
«Σύγκρουση είναι όταν κάποιος χτυπάει τον άλλο, του μιλά άσχημα, τον κοροϊδεύει και τον πειράζει».
«Η σύγκρουση των ανθρώπων είναι όπως όταν τρακάρουν δύο αμάξια στο δρόμο».
«Όταν κάποιος θέλει να δείξει πως είναι πιο δυνατός από τους άλλους, τότε φέρεται άσχημα και συγκρούεται μαζί τους χωρίς να του φταίνε».
«Όταν τέσσερα κουνέλια μαλώνουν για το φαγητό τους».
«Καμιά φορά όταν μαλώνουμε στην αυλή είναι όπως όταν ένα καράβι κουτουλάει σ’ ένα βράχο».
«Η σύγκρουση είναι όταν δύο θυμωμένα σύννεφα κάνουν μια μπόρα».
«Όταν οι εντάσεις κορυφώνονται είναι και δική μας ευθύνη να πούμε φτάνει πια».
«Φτάνει πια! Σταμάτα να μιλάς έτσι! Βαρέθηκα να μου φέρεσαι άσχημα, θα το πω στον δάσκαλό μου!».
«Προτιμώ να παίζουμε παρά να μαλώνουμε».
«Καλύτερα να μείνεις μόνος σου να ηρεμήσεις. Διάβασε ένα βιβλίο ή κάνε μια ζωγραφιά. Αν δεν νιώθεις καλά, πες το σε κάποιον μεγαλύτερο».
Μπορεί να υπάρχουν πολλά που μας ξεχωρίζουν αλλά υπάρχουν ακόμα περισσότερα που μας φέρνουν πιο κοντά.
Ένα πράγμα που μας ενώνει όλους σίγουρα είναι η μουσική και το τραγούδι. Με την κιθάρα του κ. Γιάννη Τσαραμανίδη τραγουδήσαμε όλοι μαζί το “Φτάνει πια” σε στίχους της κ. Γιώτας Μπούρα.
Μαζί μου τώρα μη γελάς
Δεν είμαι σάκος να χτυπάς
Αυτή είναι η ομορφιά στη Γη
Ίσοι μα διαφορετικοί.
Μετά από όλα αυτά καταλήξαμε στο συμπέρασμα πως η δύναμη της τάξης είναι η αξία της ομάδας. Πρέπει όλοι να δώσουμε το χέρι μας για να γίνει μια δεμένη ομάδα. Έτσι νιώθουμε όλοι ασφαλείς και ότι δεν είμαστε μόνοι.
«Δίνουμε το χέρι μας για να σηκώσουμε τον φίλο μας όταν πέφτει».
«Δίνουμε το χέρι μας για να καθαρίσουμε τα σκουπίδια και να γίνει η τάξη μας πιο όμορφη».
«Δίνουμε το χέρι μας για να παίξουμε όλοι μαζί».
«Δίνουμε το χέρι μας για να χορέψουμε παρέα».
«Δίνουμε το χέρι μας για να βοηθήσουμε ένα μικρότερο παιδί στην αυλή».
Δίνουμε το χέρι μας για να γίνουμε ΟΜΑΔΑ.
Επειδή η θετική ενέργεια είναι μεταδοτική, στέλνουμε το μήνυμά μας σε όλα τα σχολεία και σε όλα τα παιδιά.
Όπως λέει και ο ποιητής μας Γ. Ρίτσος
Αν όλα τα παιδιά της γης
πιάναν γερά τα χέρια
Κορίτσια αγόρια στη σειρά
και στήνανε χορό
Ο κύκλος θα γινότανε
πολύ πολύ μεγάλος
Κι ολόκληρη τη Γη μας
θα αγκάλιαζε θαρρώ.
Ομαδικές εργασίες από τα παιδιά του Γ1 και του Γ2.
Γ1: Μάρκος Αλισαβάκης, Ηλέκτρα Αρίκα, Χρήστος Γαλανάκης, Ανδριάννα Γιαννακίδη, Αχιλλέας Καράμπελας, Αναστασία Κατσαφράκη, Δώρα Κοντεκά, Έλενα Λαζαρίδη, Μανώλης Μαραγκουδάκης, Ραφαέλα Μουτάφη, Κωνσταντίνος και Μάριος Μποτσαράκης, Βαρδής Ξενάκης, Βασίλης Παπαδάκης, Δέποινα Σοκιαλίδη, Φραγκίσκος Τσαγράκης, Στέλλα-Μυρτώ Τσερκάκη, Μαρία- Κατερίνα Φουντουλάκη, Νικόλας Χριστοδουλάκης.
Γ2: Ελένη Αλισαβάκη, Ραφαέλα Ανυφαντάκη, Ειρήνη Βολάνη, Κωνσταντίνος Βρεττός, Κατερίνα και Κυριακή Γαλανάκη, Γεωργία Δάγκαρη, Μανώλης Δασκαλάκης, Γιάννης Ελληνάκης, Άννα- Μαρία Λουλαδάκη, Νικήτας Μαίλης, Θάνος Μπαρμπόπουλος, Δημήτρης Μπυράκης, Σοφοκλής Ομπόμο, Αναστάσης Περογιαννάκης, Γιώργος Σαλπέας, Άννα Σκουνάκη, Χριστίνα Τατάρου, Μαθιός Φραϊδάκης.
