• «Πιστεύουμε ότι τα Βαλκάνια θα πρέπει να ξαναγίνουν το επίκεντρο της ειρήνης, της συνεργασίας, της συνανάπτυξης, της οικονομικής συνεργασίας», υπογράμμισε ο πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, στις κοινές δηλώσεις μετά το πέρας της 6ης Τετραμερούς Συνάντησης Βουλγαρίας- Ελλάδας- Ρουμανίας- Σερβίας, που διεξήχθη, στο Βελιγράδι. (Δεκ. 2018)
… Αλλά τα Βαλκάνια, εδώ και περίπου δυο αιώνες, ουδέποτε υπήρξαν «επίκεντρο ειρήνης», παρά μόνο ανταγωνισμού ενός συνονθυλεύματος ποικίλων εθνών, γλωσσών, θρησκειών και-κατά συνέπεια- εθνικισμών. Κι αυτό επικράτησε κυρίως μετά τη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, οπότε ανέλαβε να καλύψει το κενό με (αιματηρές συνήθως επεμβάσεις) κάθε τυχάρπαστη μεγάλη δύναμη της Ανατολής ή της Δύσης, ώστε να ελέγχει μέσω της γεωστρατηγικής αυτής περιοχής όλη την ανατολική Μεσόγειο, τη Βόρειο Αφρική και τη Ρωσία.
ΦΥΣΙΚΑ, κάθε προσπάθεια που γίνεται για ειρήνευση της πολύπαθης βαλκανικής χερσονήσου είναι επαινετή και συνοδεύεται από τις ευχές μας για επιτυχία. Αρκεί να μην είναι σε βάρος κάποιου λαού, ειδικότερα της χώρας μας. Πολύ δε περισσότερο τώρα που η Τουρκία προσπαθεί να διεμβολίσει την περιοχή και να κυριαρχήσει σ΄αυτήν πολιτιστικά, θρησκευτικά και οικονομικά, η ενότητα των βαλκανικών λαών είναι εκ των ων ουκ άνευ. Μια ενότητα που αποτελεί όραμα από το 1930 και εντεύθεν.
ΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ ανέκαθεν χαρακτηρίζονταν ως μια πυρίμαχος ζώνη. Δεν είναι και πολλά τα χρόνια που οι Αμερικανοί με τους Ευρωπαίους (κυρίως με τη Γερμανία) διαμέλισαν κυριολεκτικά την άλλοτε κραταιά Γιουγκοσλαβία του Τίτο και δημιούργησαν τα κράτη που ήθελαν -ένα εκ των οποίων είναι και η ΠΓΔτΜ με την οποία έχουμε τη διαμάχη για το όνομα: ένα πρόβλημα «τεχνητό» και ανιστόρητο των μεγάλων δυνάμεων που θέλουν να το «λύσουν» με το στανιό, προς όφελός τους και μόνο. Και, εδώ που τα λέμε, αυτό δεν δείχνει η ιστορία; Η ειρήνη στα Βαλκάνια ήταν πάντα ποθητή από τους λαούς, όχι όμως κι από τους μεγάλους.
