Βαλκανικοί σχεδιασμοί

Προπομπός για την ένταξη των Δυτικών Βαλκανίων στην Ε.Ε. ήταν η πρωτοβουλία της Κομισιόν να δημιουργηθεί σε πειραματικό στάδιο μια οικονομική συνεργασία η λεγόμενη CEFTA το 2006, στην οποία περιλαμβάνονταν όλες οι χώρες, που ήσαν εκτός Ε.Ε. Σκοπός της CEFTA ήταν η οικονομική ανάπτυξή τους, ώστε να είναι έτοιμες, να ενταχθούν στην ευρωπαϊκή οικογένεια.
Εχουν περάσει 12 χρόνια και μόνο η Βουλγαρία, η Ρουμανία και η Κροατία έγιναν το 2013 μέλη της Ε.Ε., ενώ σε πολλές από τις άλλες χώρες, όπως η Αλβανία, η Βοσνία – Ερζεγοβίνη, η Μολδαβία, το Μαυροβούνιο, η Σερβία, το Κοσσυφοπέδιο υπό την προσωρινή διοίκηση των Η.Ε. και FYROM, επικρατεί μεγάλη γεωπολιτική ρευστότητα, την οποίαν Ε.Ε. και ΗΠΑ προσπαθούν να σταθεροποιήσουν. Τούτο συμβαίνει λόγω ισχυροποίησης του Πούτιν στη Συρία και των προσπάθειών του, να γίνει βασικός παράγων στις εξελίξεις και στα Δυτικά Βαλκάνια. Γι’ αυτό οι Δυτικοί επιδιώκουν, να κλείσουν υφιστάμενες εκκρεμότητες όπως η αναγνώριση απ’ το Βελιγράδι του Κοσόβου, πράγμα απίθανο και από την Αθήνα το κλείσιμο της ονοματολογίας της FYROM.
Κάθε μία απ’ αυτές τις Δυτικές Βαλκανικές χώρες έχει τη δική της ιστορία, ένεκα φυλετικών διαφορών, εθνοτικών μειονοτήτων, λόγω συνοριακών διευθετήσεων και άλλων συγκρούσεων. Τη μεγαλύτερη μερίδα τούτων έχει το κρατίδιο “μόρφωμα” της περιοχής του Κοσσυφοπεδίου, κατασκεύασμα των Δυτικών μετά τους Νατοϊκούς, βομβαρδισμούς για την εξόντωση του Μιλόσεβιτς, με αποτέλεσμα ο “ιερός τόπος” ιστορικής και θρησκευτικής σημασίας για τη Σερβία ν’ αποσχισθεί απ’ αυτήν. Αυτό το “υβρίδιο” που δεν έχει αναγνωρισθεί από δεκάδες κράτη και του Ο.Η.Ε. υφίσταται όμως υπό την ειρηνευτική δύναμη UNMIK κατόπιν αποφάσεως του Συμβουλίου Ασφαλείας.
Πρωταγωνιστής αυτής της ιστορίας το Βερολίνο, που έβαλε σ’ εφαρμογή σχέδιο αλλαγής συνόρων στα Βαλκάνια, για το οποίο χρησιμοποιήθηκαν άνθρωποι αμφιβόλου πολιτικής και ηθικής υπόστασης. Αυτοί είναι οι Κοσσοβάροι στην Πρίστινα, που κατά δημοσιογραφικές πληροφορίες διοικούν αυτό το λεγόμενο κράτος του Κοσσυφοπεδίου. Προσανατολίζονται να το καταστήσουν αξιόμαχο μετά την προμήθεια στρατιωτικού εξοπλισμού με τη συμμετοχή και την ανοχή των Νατοϊκών δυνάμεων που εδρεύουν στην περιοχή.
Οι άλλοτε αρχηγοί του Ου.Τσε.Κα. Θάτσι και Χαραντινάϊ ο ένας πρόεδρος και ο άλλος πρωθυπουργός του Κοσσυφοπεδίου είναι στα μαχαίρια με τον Σέρβο πρόεδρο Βούτσιτς λόγω των εντόνων φήμων περί αλλαγής των συνόρων. Αντιδρούν οι Κοσσοβάροι διακηρύσσοντας ότι «το Κοσσυφοπέδιο είναι ανεξάρτητη χώρα και δεν θα υπάρξει τεμαχισμός». Οι Σέρβοι επιδιώκουν, την ένωσή τους, με το βόρειο τμήμα του Κοσσόβου και άλλων περιοχών, όπου ο σερβικός πληθυσμός είναι πλειοψηφία, και το άλλο στο οποίο υπερισχύουν οι Αλβανοί, να γίνει αλβανικό. Εμπειροι σχολιαστές υποστηρίζουν ότι θα είναι μια λύση ο διαχωρισμός του Κοσσόβου για να εξαλειφθούν τα αίτια πολέμου μεταξύ Σέρβων και Αλβανών.
Αν συμβεί κάτι τέτοιο θ’ αποτελέσει “ντόμινο” αλλαγής, συνόρων στα Βαλκάνια, που δεν το θέλουν ΝΑΤΟ και ΗΠΑ πολύ δε περισσότερο και η χώρα μας ένεκα των τουρκικών επιδιώξεων στη Θράκη.