Βαλσαμόχορτο στο λιμάνι

Έτσι ονομάζουμε ένα βότανο που μας δίνει η φύση, του οποίου οι ιδιότητες είναι αντικαταθλιπτικές, ηρεμιστικές, κ.λπ. Εξ άλλου, είναι γνωστό ότι και η φαρμακευτική επιστήμη χρησιμοποιεί βότανα της φύσης για την παραγωγή φαρμάκων.

Ε, βέβαια συμπληρώνουν και λίγα χημικά, να μην μείνει παραπονούμενη και η Χημεία!! Αχχχ αυτή η Χημεία, όλο κουλούρες έπαιρνα στους βαθμούς. Πώς πέρναγα τις τάξεις, ακόμα το έχω απορία. Αν έλειπε η Χημεία από τα μαθήματα θα ήμουν άριστος!!

Μια οργανική ασθένεια εκτός από τίς ανίατες, αντιμετωπίζεται με κάποια αγωγή ή επέμβαση. Μια ψυχική ασθένεια όμως είναι δυσκολότερη στην αντιμετώπισή της, γιατί η επιστήμη δεν έχε εξερευνήσει την άβυσσο της ανθρώπινης ψυχής. Αφήστε που πολλοί πιστεύουν ότι δεν υπάρχει αθάνατη ψυχή. Ε, αν δεν πιστεύεις σε κάτι, πώς να το θεραπεύσεις; Μου λέτε;

Από την άλλη μεριά βέβαια, ακόμα και αυτοί που δεν πιστεύουν στην ύπαρξη της αθάνατης ψυχής κάνουν ταξίδια αναψυχής!! Υπάρχουν ψυχοερευνητές, ψυχίατροι, ψυχολόγοι, ψυχικές ασθένειες, ψυχοφάρμακα. Αλλά για ορισμένους, ψυχή πουθενά.
Λοιπόν ελάτε να το κάνουμε πιο απλό για να μην μπλέξουμε.

Πρόσφατα ανακάλυψα ένα κοινωνικό βαλσαμόχορτο, το οποίο δεν ανήκει στην χλωρίδα, αλλά βρίσκεται μέσα στην κοινωνία. Είναι σπάνιο, δυσεύρετο, διανέμεται δωρεάν, αλλά αν το εξασφαλίσει κανείς, έχει λύσει ένα από τα πιο σημαντικά προβλήματα που ταλανίζουν τον άνθρωπο. Την θλίψη, που προέρχεται από τα προβλήματα των καιρών. Και το φάρμακο που «ανακάλυψα»… είναι Η ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΑΛΗΘΙΝΟ ΦΙΛΟ. Ποιος είναι αυτός ο αληθινός φίλος; Εδώ θα μου επιτρέψετε να ανατρέψω μια φιλοσοφία που λέει ότι ο καλός φίλος φαίνεται στην δυστυχία μας. Ο Αληθινός φίλος είναι αυτός που μπορεί να σηκώσει το «βάρος» της Ευτυχίας μας, αγαπητοί μου. Εάν έχει τέτοιο ανάστημα να μπορεί να δεχτεί το ύψος της Ευτυχίας μας χωρίς να ζηλέψει, τότε μπορεί να σταθεί στον πόνο και να απαλύνει την δυστυχία μας.

Η επικοινωνία, να μπορούμε με ειλικρίνεια να λέμε τα εσώψυχά μας σε έναν ΑΛΗΘΙΝΟ φίλο, είναι λυτρωτική. Το ίδιο εξ΄άλλου κάνουμε και στην ψυχοθεραπεία. Βγάζουμε το ψυχικό βάρος και παραδεχόμαστε τα λάθη μας.

Πρόσφατα δυο φίλοι έκαναν βόλτα στο λιμάνι. Ο ένας εξωτερίκευε στον άλλο κάποια προβλήματά του σε έναν χειμαρρώδη λόγο χωρίς διακοπές, που σιγά-σιγά ο λόγος του γινόταν και πιο ήρεμος. Όταν τελείωσε, είπε στον φίλο που τον άκουγε. Να είσαι καλά, φίλε μου, ξαλάφρωσα. Σε ευχαριστώ, με βοήθησες πάρα πολύ. Ο άλλος φίλος που άκουγε δεν είχε πει παρά μόνον λίγες κουβέντες. Το μόνο που έκανε ήταν να δεχθεί όπως τα συγκοινωνούντα δοχεία, μέρος του ψυχικού βάρους του φίλου του. Ένα μέρος το πέταγε στο λιμάνι και ένα άλλο μέρος το κρατούσε φυλαχτό και επτασφράγιστο μυστικό μέσα του.
Το βαλσαμόχορτο όμως της επικοινωνίας διαμέσου της αληθινής ανιδιοτελούς φιλίας των δυό ανθρώπων, και η «χημεία» της επικοινωνίας τους, ήταν το βάλσαμο για το φορτίο του ενός και το χρυσάφι της αξίας του άλλου.