Οι δασικές πυρκαγιές αποτελούν, όπως αποδεικνύεται, αναπόσπαστο “κοµµάτι” της χώρας µας τις τελευταίες δεκαετίες, µε τις σοβαρές επιπτώσεις τους στα φυσικά οικοσυστήµατα.
Και όπως επίσης αποδεικνύεται, καθώς δεν είναι δυνατόν να επιτευχθεί η εξάλειψή τους, θα παρατηρούµε στο εξής όλο και πιο συχνά -ελέω και της κλιµατικής κρίσης- πυρκαγιές µεγάλης έντασης και έκτασης.
Οι φετινές πυρκαγιές, µε µεγαλύτερη αυτήν στον Έβρο, µε την καµένη έκταση να φθάνει τα 935.000 στρέµµατα, µαρτυρούν του λόγου το αληθές.
Ο λογαριασµός, µόνο από τον Εβρο είναι βαρύς: καµένα 440.180 στρέµµατα δασικών εκτάσεων, 318.000 στρέµµατα µε θαµνώδεις εκτάσεις και 81.140 στρέµµατα αγροτικής γης. Σε όλα αυτά, αν προστεθούν οι ζηµιές σε υποδοµές και περιουσίες των ανθρώπων, ο απολογισµός γίνεται ακόµη χειρότερος.
Για µια ακόµη φορά αποδεικνύεται ότι χρειάζονται αποφασιστικά και γενναία µέτρα πρόληψης των πυρκαγιών. Τα οποία, σε συνδυασµό µε την κάλυψη των όποιων ελλείψεων σε προσωπικό και µέσα, θα µπορέσουν να αποτελέσουν τροχοπέδη στη “γέννηση” και εξάπλωσή τους. Για να µην βιώνει η Ελλάδα -κυρίως- κάθε καλοκαίρι τέτοιες τραγωδίες.