“Βατόλακκος”

Το πανέμορφο χωριό ΒΑΤΟΛΑΚΚΟΣ, με 600 περίπου κατοίκους, “έτυχε” να στεγάζει ένα “πρότυπο” Δημοτικό σχολείο (με όλη τη σημασία του όρου), για μαθητές, με πολλές δυνατότητες, εμπειρίες και προοπτικές (kriti.efsyn.gr).
Ειλικρινά, είμαι ιδιαίτερα ευτυχής, που ως καθηγητής του Μαρασλείου Διδασκαλείου, για 20 χρόνια, είδα τις παιδαγωγικές αρχές και κατευθύνσεις, που δίδασκα στους επιμορφούμενους δασκάλους να “εφαρμόζονται” στην πράξη, στο δημοτικό σχολείο του Βατόλακκου. Να εφαρμόζονται με εμψυχώτριες τις μόνιμες δασκάλες του Φωτεινή Δημοπούλου και Ελένη Ζαχαριάδη, χωρίς να αποκλίνουν από το Αναλυτικό Πρόγραμμα, με παιδαγωγικές δράσεις ενταγμένες στο σχολικό ωράριο, καθώς και στους δημιουργικούς θεσμούς του ολοήμερου σχολείου και της ευέλικτης ζώνης.
Το σχολείο, λοιπόν, αυτό κινδυνεύει να κλείσει, επειδή “κάποιοι” γονείς των μαθητών, αλλά και άλλοι παράγοντες θεωρούν ότι τα παιδιά τους “δεν μαθαίνουν γράμματα” απασχολούμενα “και” με δραστηριότητες που οριοθετούν ένα “γνήσιο” σχολείο, ανοιχτό στη φύση, στην τεχνολογία, στη λογοτεχνία, στη δημιουργία και στην αλληλεγγύη. Και επειδή τα παιδιά τους ολοκληρώνουν τις μαθησιακές τους εργασίες στο ωρολογιακό πλαίσιο λειτουργίας του σχολείου χωρίς να χρειάζεται να εργάζονται περισσότερο στο σπίτι.
Προφανώς, οι γονείς αυτοί -και όχι μόνο αυτοί- θεωρούν ότι με αυτές τις παιδαγωγικές αρχές, τα παιδιά τους, σε κάποια μελλοντικά χρόνια, δεν θα αναφέρονται στα “Χ.Ν.”, ως εισαχθέντες στα πανεπιστήμια, για να μπορούν παπούδες, συγγενείς και φίλοι να τα συγχαίρουν για την εισαγωγή τους στο Α.Ε.Ι. Αγνοούν όμως ότι η μονομερής ενασχόλησή τους με τα ακαδημαϊκά μόνο μαθήματα (Γλώσσα, Μαθηματικά κ.ά.) και όχι η εναρμόνισή τους με γνωστικούς τομείς παιδείας και κουλτούρας (λογοτεχνία, τεχνολογία, εικαστικά, μουσική, θέατρο, υγεία, περιβάλλον κ.ά.), δεν καταξιώνουν ούτε τις επαγγελματικές τους προοπτικές, ούτε και θεμελιώνουν το ανθρωπιστικό, κοινωνικό και ψυχολογικό τους υπόβαθρο.
Με βάση τα παραπάνω, ελπίζω ότι τα παιδαγωγικά επιχειρήματα “κάποιων” να πιάσουν τόπο και το σχολείο όχι μόνο να μην κλείσει, αλλά και να αναβαθμιστεί, για να δειχτεί έτσι ότι ο νομός Χανίων μπορεί -πολιτισμικά- να προσεγγίσει και τέτοια εκπαιδευτικά και παιδαγωγικά επιτεύγματα.
Όσον αφορά τον αγώνα των δύο μόνιμων ευαίσθητων και ταλαντούχων διδασκαλισσών, η περίπτωσή τους αποδεικνύει γιατί απαιτείται ένα έγκυρο σύστημα αξιολόγησης της διδασκαλίας και του δασκάλου, όπως αναφέρεται και στο εξαιρετικό άρθρο του Δ. Καρτσάκη, στη σελίδα 3 των “Χ.Ν.” της 10-11-2018.