Ο βάτραχος είναι ζώο αμφίβιο. Ζει όπου υπάρχει νερό στάσιμο, κοντά σε λίμνες, ρυάκια, σε μικρές και μεγάλες λακκούβες νερού. Υπάρχουν πολλά είδη βατράχου, από 1,5 εκατοστό έως 30 εκατοστά. Στην Κρήτη έχουμε μόνο δύο είδη βατράχου, τον κοινό και τον πράσινο βάτραχο. Ο κοινός βάτραχος ζει όπου υπάρχει στάσιμο νερό. Ο πράσινος που είναι πολύ μικρότερος ζει στα δέντρα και στους θάμνους που είναι κοντά σε μικρές ή μεγάλες λίμνες.
Το χρώμα του κοινού βατράχου είναι σκούρο καταπράσινο. Έχει μήκος 5 έως 8 εκατοστά. Μετακινείται με πηδήματα μέχρι και δύο μέτρα. Δεν περπατά, δεν τρέχει.
Ο βάτραχος τρέφεται με σκουλήκια και έντομα. Πολλαπλασιάζεται με αυγά. Εχθροί του βατράχου είναι οι πελαργοί, οι γερανοί, πολλά αρπαχτικά πουλιά. Εχθρός για ορισμένα είδη βατράχου είναι και ο άνθρωπος. Στην Ιταλία, στη Γαλλία, αλλά και στα Ιωάννινα τα βατραχοπόδαρα αποτελούν για πολλούς υπέροχο φαγητό. Λένε ότι ποδοσφαιριστές ελληνικής ομάδας που είχε αγωνιστεί στη Ρώμη έκατσαν για φαγητό στο αεροδρόμιο. Είδαν πολλούς να τρώνε ένα όμορφο φαγητό. Το παράγγειλαν, ήταν νόστιμο και το καταβρόχθισαν. Κάποιος Έλληνας που ήταν εκεί τους ρώτησε αν ήξεραν τι έφαγαν. Στην αρνητική απάντηση, τους είπε ότι έφαγαν βάτραχο. Όλοι έτρεξαν να κάνουν εμετό. Το κόασμα του βατράχου που ακούγεται τις πρωινές ώρες και το σούρουπο «κουάξ- κουάξ» είναι ερωτικό κάλεσμα.
Χέλια
Στον νομό Χανίων χέλια έχουν ο Κοιλιάρης και ο ποταμός των Μεσκλών.
Το χέλι μοιάζει με φίδι. Διαφέρει, γιατί έχει λέπια στη ράχη. Πολλοί θεωρούν το χέλι νόστιμο μεζέ.
Στα Μεσκλά τα σκοτώνουν με ρόπαλα, ενώ στον Κοιλιάρη τα ψαρεύουν. Στις Καλύβες υπήρχε ταβέρνα που είχε σπεσιαλιτέ τα τηγανητά χέλια.
