Βαβέλ!

Την κρισιμότητα των στιγμών για τη χώρα μας μπορείς εύκολα να τη διακρίνεις στους δρόμους με αυτό το αχνό πέπλο σιωπής που σκεπάζει την καθημερινότητα.
Είναι κάτι ανάμικτο από αμφιβολία και αβεβαιότητα που το συναντάς συνήθως όταν οι άνθρωποι είναι σιωπηλοί ή συζητούν με μια δόση μελαγχολίας για τα ζητήματα της καθημερινότητάς τους.
Είναι αλήθεια πως αρκετούς (χωρίς να έχουν ευθύνη) τους τσάκισε αυτή η κρίση.
Σπίτια “έκλεισαν”, νέοι πήραν τον πικρό δρόμο της ξενιτιάς, η ψυχική υγεία πολλών συμπολιτών μας κλονίστηκε.
Οταν μια κοινωνία υποφέρει, μόνο ένας ανήθικος συνεχίζει να ρίχνει λάδι στη φωτιά. Και είναι κρίμα για τους ίδιους τους χολερικούς που τα εκστομίζουν κατά καιρούς να προσπαθούν να φορτώσουν στην κοινωνία μερίδιο ευθύνης μεγαλύτερο απ’ εκείνο που της αναλογεί.
Αυτό η Ιστορία δεν θα το συγχωρήσει ποτέ σε αυτούς τους κυρίους.
Οταν ο άνθρωπος δίπλα μας πάσχει, είναι ελάχιστη ηθική μας υποχρέωση τουλάχιστον να μην του δημιουργούμε πιο πολλά προβλήματα απ’ αυτά που ήδη αντιμετωπίζει.
Είναι μια θανατερή Βαβέλ αυτή, που κάποιοι για να δικαιολογήσουν παραλείψεις ετών και μια νοσηρή πολιτική προσπάθησαν να επιβάλουν στην ελληνική κοινωνία.
Είναι μια Βαβέλ την οποία πρέπει να αποφύγουμε…