Βέμπερ πασών των… Γερμανιών

Δεν είναι άγνωστος στο ευρύ πολιτικό σκηνικό της χώρας μας ο Μάνφρεντ Βέμπερ, Γερμανός ευρωβουλευτής, επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (Ε.Λ.Κ.) στο οποίο ανήκει και η Ν.Δ. Είναι μέλος της Χριστιανοκοινωνικής Ενώσεως Βαυαρίας απ’ το 2014 και το 2018 εξέφρασε τη θέλησή του να γίνει Γιούνκερ στη θέση του Γιούνκερ, δηλαδή πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής αλλά οι ευρωβουλευτές δεν τον έκαναν.
Ανακατευόταν με κάθε ευκαιρία παντού. Επισκεύθηκε την Αθήνα να υποστηρίξει την αντιπολίτευση, κατηγορώντας την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ότι είναι αριστερών αποχρώσεων και τον ελληνικό λαό ότι διάγει άνετη ζωή με απολαύσεις και ζητούσε την τιμωρία του.
Αυτή η “προσωπικότητα” δεν είχε λόγο να πει τώρα τίποτα κακό για την κυβέρνηση της Ν.Δ., αφού συμμετέχουν στον ίδιο σχηματισμό του Ε.Λ.Κ. και είναι δεδηλωμένοι εχθροί της Αριστεράς. Ηταν της γνώμης να μην συμμετέχει το Δ.Ν.Τ. στο 3ο μνημόνιο εάν επέμενε στην ελάφρυνση του ελληνικού χρέους από μέρους των Ευρωπαίων, διαφωνώντας με την επίσημη γραμμή του κόμματός του, ότι το μνημόνιο θα έπαυε να υπάρχει αν το Δ.Ν.Τ. απεσύρετο.
Δεν στήριξε την επιθυμία του Ντέιβιντ Κάμερον του Η.Β., ο οποίος ήθελε να πάει αργότερα η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση αλλά τοποθετήθηκε υπέρ της πρωτοβουλίας του να παγώσουν οι πληρωμές κοινωνικών επιδομάτων των μεταναστών στην Ε.Ε. Σχετικά με το Brexit ανέφερε ότι «ο βρετανικός λαός αποφάσισε ν’ αφήσει αυτή την ένωση κι έτσι δεν θα είναι… οικονομικώς ισχυρός όσο σήμερα».
Παράλληλα με τον Τραμπ, που μέμφεται την Κίνα για απόκρυψη στοιχείων της πανδημίας, ο Βέμπερ βλέπει ως απειλή στρατηγικών διαστάσεων το Πεκίνο για τις εξαγορές ευρωπαϊκών επιχειρήσεων, οι τιμές των μετοχών των οποίων έχουν απαξιωθεί λόγω της υγειονομικής κρίσης. Ζήτησε λοιπόν την αναστολή τέτοιων δραστηριοτήτων για ένα χρόνο. Δεν ξέρουμε κατά πόσον θ’ ανταποκριθεί το Βερολίνο αποτροπής των εξαγορών γερμανικών επιχειρήσεων, θυσιάζοντας την πρόσβαση των Γερμανικών εξαγωγών στην εσωτερική αγορά της Κίνας.
Ο Βέμπερ μπορεί να είναι αντικομμουνιστής και να του “σηκώνεται η τρίχα” όταν κυβερνήσεις συνεργάζονται με αριστερούς, αλλά τα κεφάλαια των Κινέζων ως μη έχοντα ιδεολογικό χρώμα, είναι ευπρόσδεκτα, η δε αγορά της Κίνας συντηρείται από γερμανικές εξαγωγές. Επειδή λόγω της πανδημίας η υπολειτουργικότητα των μεγάλων γερμανικών επιχειρήσεων τις κατέστησε ευεπίφορες να πέσουν σε ξένα κυρίως κινεζικά χέρια, ο Βέμπερ είναι κάθετα αρνητικός, πράγμα για το οποίο αμφιταλαντεύεται η γερμανική κυβέρνηση.
Πίσω από τον Βέμπερ, ύστερα και απ’ την απόφαση του Δικαστηρίου της Καρλσρούης, κρύβεται η νέα πραγματικότητα του αφηγήματος “Πρώτα η Γερμανία”.