Βενετία και ελληνισμός τότε και τώρα

Τα τέσσερα χάλκινα άλογα που είχαν αρχικά τοποθετηθεί σε πύργο πάνω από τις πύλες του Ιπποδρόμου της Κωνσταντινούπολης, το 1204 τα έκλεψαν οι Ενετοί και τα τοποθέτησαν στη Βασιλική του Αγίου Μάρκου.
Τα κεφάλια είχαν αποκοπεί από το υπόλοιπο σώμα τους για να κάνουν τη μεταφορά τους πιο εύκολη. Αφού έφτασαν στη Βενετία, η σχισμή μεταξύ λαιμού και σώματος καλύφθηκε με κολάρα που τους προστέθηκαν και έπειτα τοποθετήθηκαν σε αγνό μπρούντζο, ο οποίος τα έκανε ευκολότερο να επιχρυσωθούν και δυσκολότερο να λιώσουν. Το 1797 ο Ναπολέων Βοναπάρτης κήρυξε το τέλος της Ενετικής Αυτοκρατορίας και τα στρατεύματά του έκλεψαν ό,τι πολύτιμο βρήκαν από την πόλη, συμπεριλαμβανομένων και των 4 αλόγων. Το 1815 η Γαλλική κυβέρνηση επέστρεψε τα άλογα αυτά στη Βενετία. Τώρα για λόγους προστασίας-συντήρησης τα έχουν φυλάξει μέσα σε μουσείο και αυτά που δεσπόζουν πάνω από την πύλη του Αγίου Μάρκου είναι ομοιώματα.
Για όσο καιρό η Βενετία ήταν μέρος του Βυζαντινού κόσμου, ο προστάτης άγιος της Βενετίας ήταν ο Αγιος Θεόδωρος ο Τήρων ή Θεόδωρος Αμασείας ( – 306 ή 307) που είναι επίσης Αγιος της Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας. Έδρασε στα χρόνια των αυτοκρατόρων Μαξιμιανού (286 – 305) και Γαλέριου (305 – 311). Ονομάστηκε Τήρων λόγω του ότι είχε καταταχθεί στο σώμα των νεοσυλλέκτων της Ρωμαϊκής λεγεώνας (tiro στα λατινικά σημαίνει νεοσύλλεκτος). Επίσης θεωρείται και μάρτυρας από την Ορθόδοξη Εκκλησία λόγω του μαρτυρικού θανάτου που βρήκε.
Η Βενετία όμως ακόρεστη και αλαζονική, δεν αρκούνταν να έχει σαν πολιούχο της τον Άγιο Θεόδωρο διότι τον θεωρούσε υποδεέστερο του “μεγαλείου” της. Έτσι σύμφωνα με την παράδοση το 828 μΧ. δύο Βενετοί έμποροι, που είχαν πάει στην Αλεξάνδρεια για να προσευχηθούν στον τάφο του ευαγγελιστή, έκλεψαν τα λείψανά του και τα έφεραν πίσω μαζί τους στη Βενετία. Οι Βενετοί τα υποδέχτηκαν με ενθουσιασμό και αποφάσισαν να χτίσουν μια εκκλησία για να τιμήσουν τον ευαγγελιστή Μάρκο και να ανακηρύξουν σαν πολιούχο-προστάτη τους τον Αγιο Μάρκο.
Αυτά είναι… Και ενώ στη Βενετία αξιοποιούσαν και αξιοποιούν στο έπακρο αυτά που κατέχουν, πνευματικής & υλικής υπόστασης (μια Βενετία των 177 καναλιών και των 405 γονδόλων που υπάρχουν ήδη από τον 11ο αιώνα), στην Ελλάδα λάμβανε & λαμβάνει χώρα ανάπτυξη και μοντερνισμός… Ανάπτυξη με κάθε τίμημα, κόστος… ανήκομεν εις την Δύση άλλωστε… εμείς οι απευθείας ανάθεσης απόγονοι της κλασσικής αρχαιότητας, που από εκείνη την εποχή βρεθήκαμε ως γένος, δια μαγείας να το πω… διά του διακτινισμού  να το πω…; δύο χιλιάδες χρόνια μετά (έχοντας πρώτα απωθήσει -ενοχοποιήσει εντελώς την ενδιάμεση ιστορία μας) στο “σύγχρονο νεοελληνικό κράτος” του play station και του διπλού πιτόγυρου… που γκρεμίζει ή μπαζώνει μνημεία και φτωχογειτονιές συντηρώντας τον Ελληνα μες τη λήθη… Ο οποίος τελικά όταν αναμοχλεύει την ιστορία του (πάντα με μία aisance “εσάνς” εξισωτισμού), προσφυγική και όχι μόνο, το κάνει για λόγους μόνο πρόσκαιρης κατανάλωσης επειδή βολεύει – εξυπηρετεί την επικαιρότητα των ημερών, καθιστώντας την ένα εργαλείο βραχύβιας χρήσης σε χέρια εν τέλει αδαών .