Βεντέτα: Αίτια – αφορμές

Πολύς λόγος γίνεται τελευταία, με αφορμή το φονικό των Aνωγείων, για το ενδεχόμενο της εξέλιξης της τραγωδίας σε αλληλοεξόντωση των οικογενειών. Στο γνωστό ενδημικό, ιδίως παλαιότερα, στην ΚΡΗΤΗ φαινόμενο της βεντέτας. Η βεντέτα, εκδίκηση ή ανταπόδοση, κατά την βασική της έννοια, υπήρξε μια μορφή επιλύσεως διαφορών, τα παλαιότερα ιδίως χρόνια, που έχει ανάγκη βαθύτερης διερεύνησης. Ο κίνδυνος γενικευμένων μυθοποιήσεων, ορισμένοι μάλιστα επιχειρούν  και ιδεολογικές ηρωποιήσεις, όπως και με την οπλοκατοχή το λιγότερο δημιουργούν, σήμερα μάλιστα, πλαστές απεικονίσεις. Δεν είναι ξένη στη δημιουργία του φαινομένου η πλημμελής άσκηση και η εφαρμογή της νομιμότητας, που οδηγεί σε αυτής της μορφής αυτοδικία. Αυτά, όπως επισημάνθηκε, χρήζουν ευρύτερης, βαθύτερης και εντονότερης, ειδικής διερεύνησης, που ξεφεύγει του παρόντος σημειώματος. Το οποίο σκοπό έχει να επισημάνει μια σοβαρή και εντυπωσιακή πληθωρική αυταπάτη, κατά τα τελευταία χρόνια. Θα αρκούσε ο ορισμός ότι, όπου υπάρχουν κενά στη θεσμοθέτηση η εφαρμογή της νομιμότητας εισχωρεί, αναπόφευκτα, η παρανομία. Από τον Ροδάμανθυ μέχρι τον Πίνδαρο, σε μας, αλλά και, ανάλογα, σ’ όλα τα μήκη και τα πλάτη, η κοινωνική συμβίωση απαιτεί σεβασμό και τήρηση της νομιμότητας. Άλλως ανάλογη κύρωση. Ως προς τα πολλά αίτια, επισημαίνεται, ότι, τελευταία, έχουν σοβαρό μερίδιο τα οικονομικά. Είναι μια σοβαρή αφορμή γι’ αυτές τις, γενικές και ατομικές, συγκρούσεις. «Η τιμή της Ωραίας Ελένης» έχει ξεθωριάσει ως αίτιο του εγκλήματος. Οι “λόγοι τιμής” έχουν αντικατασταθεί με τις κτηματικές διαφορές. Υπάρχουν βέβαια και τα πολυποίκιλα ψυχοπαθολογικά αίτια. Ενίοτε «δ’ ασήμαντον αφορμήν.» Στα οικονομικά αίτια μεγάλο μερίδιο καταλαμβάνουν και οι διαφορές νομής των βοσκοτόπων. Είναι πασίγνωστο πως μεγάλες εκτάσεις στην Κρήτη που ανήκουν, κατά κανόνα σε φορείς (Δημόσιο, ΟΤΑ, Εκκλησία) παραχωρούνται σε κτηνοτρόφους, έναντι μικράς συνήθως αντιπαροχής σε είδος (ζώα, τυροκομικά). Κατά την συζήτηση για την παραχώρηση της βοσκής αναφέρεται ο αριθμός των ζώων. Κατά κανόνα υποτιμημένος. Στις επιδοτήσεις υπερτιμάται!! Πέραν τούτον ουδέν. Κανείς δεν μετράει πόσα ζώα πραγματικά φέρνει ο κάθε κτηνοτρόφος και πόσα προσθέτει στη συνέχεια. Όταν όμως έρχονται νέοι σε, κορεσμένο ήδη για τη δυνατότητά του βοσκότοπο, οι συγκρούσεις με τους παλαιούς είναι αναπόφευκτες. Αρχικά, γκρίνιες, ζωοκλοπές. Τελικά τα όπλα. Συμπέρασμα. Όπως παντού, είναι αναγκαίος ο έλεγχος και η παρακολούθηση από τους φορείς της «λειτουργίας» αυτών των εκμεταλλεύσεων. Και η αυστηρή πάταξη κάθε εκτροπής υπερεκμετάλλευσης, ή κάθε μορφής αγροζημιών. Δεν νοείται να διαβάζουμε για ομαδικές διαμαρτυρίες κατοίκων για καταστροφές των γεωργικών τους εκμεταλλεύσεων από αψείκορους κτηνοτρόφους και να μη μαθαίνουμε για ενέργειες και μέτρα των αρμοδίων!!! Παλαιότερα υπήρχε η αγροφυλακή και η εκτόπιση των ζωοκλεφτών, που η εξέλιξη τα απομάκρυνε. Χωρίς όμως να εξαλείψει και το φαινόμενο. Ισως είναι αφορμή να αντιμετωπιστεί, διαφορετικά και η οπλοκατοχή, αφού η τόσο εκτεταμένη πραγματικότητα στην Κρήτη καθιστά αστείες τις σπάνιες, συμπτωματικές, περιπτώσεις αντιμετώπισής της. Αλλά γι’ αυτό άλλη φορά, περισσότερα.