Η Δημοκρατία είναι το Πολίτευμα που η εξουσία πηγάζει από τον Λαό, ασκείται από τον Λαό και υπηρετεί τα συμφέροντα του Λαού. Κεντρικό χαρακτηριστικό της Δημοκρατίας είναι η λήψη αποφάσεων με ψηφοφορία των πολιτών στην άμεση Δημοκρατία ή κάποιων αντιπροσώπων τους στην αντιπροσωπευτική Δημοκρατία.
Ομως στη σύγχρονη εποχή η άσκηση της εξουσίας, εν ονόματι του Λαού, από Κυβέρνηση και Κόμματα, ναι μεν προϋποθέτει την αποδοχή αυτών από τον Λαό, από την άλλη πλευρά δεν στερεί από τον Λαό το δικαίωμα της έμμεσης συμμετοχής των πολιτών στις πολιτικές διαδικασίες, τις διαδικασίες διακυβέρνησης και λήψης αποφάσεων. Για παράδειγμα, πέρα των εκλογών ανάδειξη των οργάνων της Πολιτείας. Η εξουσία εξυπηρετεί τα συμφέροντα του Λαού. Αυτό σημαίνει ότι τα όργανα της Πολιτείας που είναι φορείς εξουσίας (Κυβέρνηση, Βουλή κ.ο.κ.) πρέπει να υπηρετούν και να προασπίζουν τα συμφέροντα του συνόλου της κοινωνίας και όχι π.χ. κάποιου εκτός της κοινωνίας ή π.χ. κάποιων μόνο τμημάτων της. Για παράδειγμα, αυτό μπορεί να σημαίνει ότι πρέπει να επιδιώκουν την ευρύτερη δυνατή συναίνεση. Επίσης σημαίνει ότι ταυτόχρονα με την Αρχή της Πλειοψηφίας πρέπει να υπάρχουν μηχανισμοί που προασπίζουν τα συμφέροντα της Μειοψηφίας.
Ομως η σημερινή άθλια κατάσταση της χώρας μας, αυτή η χρεοκοπία της Πατρίδας μας, εν καιρώ ειρήνης και η ανείπωτη πτώχεια που βιώνει τώρα ο Λαός μας οφείλονται κυρίως στην παρερμηνεία της ουσιώδους έννοιας της Δημοκρατίας, η οποία με την πάροδο του χρόνου δημιούργησε το τεράστιο χάσμα μεταξύ του Λαού και των φορέων της Εξουσίας. Διότι το να ασκεί κανείς το δικαίωμα της ψήφου δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι υπηρετεί τη Δημοκρατία, δηλαδή τα συμφέροντα της κοινωνίας. Καθότι για την προάσπιση των συμφερόντων του ο ασκών το δικαίωμα της ψήφου, δηλαδή ο κάθε πολίτης, οφείλει να είναι απόλυτα ενημερωμένος για τα κοινά π.χ. κοινωνικά, οικονομία, ανάπτυξη, παιδεία, υγεία, προβλήματα των συμπολιτών του, τους κανόνες συμπεριφοράς αυτού εντός του συνόλου της κοινωνίας κ.ο.κ. Αλλά παράλληλα να ασκεί την ικανότητα σύγκρισης της οικονομικής και κοινωνικής κατάστασης της χώρας μας με τις Δημοκρατίες άλλων χωρών στις οποίες ευημερούν από πάσης απόψεως οι εκεί κοινωνίες.
Οι γνώσεις και οι απόψεις αυτές σε θέματα εθνικής, οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής εφοδιάζουν τον κάθε πολίτη με ικανότητες ερμηνείας, ανάλυσης, αξιολόγησης, αξιοπιστίας, για την επιλογή των προγραμμάτων κομμάτων, αλλά και των προσώπων εκείνων οι οποίοι ζητούν από αυτόν την αντιπροσώπευσή του στην άσκηση της εξουσίας. Βέβαια και μετά από όλες αυτές τις διαδικασίες και την άσκηση της ψηφοφορίας, ο κάθε πολίτης οφείλει να ελέγχει επί καθημερινής βάσης εκείνους που έχει επιλέξει και εμπιστευθεί. Μία ευρωπαϊκή ρήση λέει: «η εμπιστοσύνη είναι καλή, όμως ο έλεγχος ακόμη καλύτερος!».
Δυστυχώς όμως οι μακροχρόνιες αυτές αδυναμίες των πολιτών της χώρας μας: α) να επιλέγουν με αξιοκρατικά κριτήρια τους αντιπροσώπους για τη διακυβέρνηση της χώρας, β) να ασκούν ως πολίτες την ενεργό και έμμεση συμμετοχή στην άσκηση της Εξουσίας και γ) να ασκούν διαρκή έλεγχο των αντιπροσώπων και των Κυβερνώντων, ήσαν και είναι επί δεκαετίες γνωστές στο πολιτικό σύστημα εξουσίας της χώρας μας. Το οποίο για τον λόγο αυτόν αδιαφορεί για τη δίκαιη και ανιδιοτελή υπηρέτηση και προάσπιση των συμφερόντων του συνόλου της κοινωνίας. Τουτέστιν εκ του λόγου αυτού το πολιτικό σύστημα εξουσίας δεν έχει την παραμικρή διάθεση να αλλάξει συμπεριφορά και νοοτροπία. Να εκσυγχρονιστεί, να μετασχηματισθεί ριζικά σε μία σύγχρονη Δημοκρατία, η οποία θυμίζει τις Δημοκρατίες άλλων χωρών, οι οποίες προασπίζονται τα συμφέροντα των κοινωνιών των και ενδιαφέρονται εσαεί για την οικονομική και κοινωνική ευμάρεια των πολιτών.
Στη χώρα μας, δυστυχώς, εδώ και πολλές δεκαετίες το πολιτικό σύστημα εξουσίας θεωρεί δεδομένο, αυτονόητο ότι «δικαιωματικά» επικαλείται ευθαρσώς την ετυμηγορία του Λαού για «επιβεβαίωση και επιβράβευση» της αποτυχημένης πολιτικής και συνέχιση της άσκησης εξουσίας. Ενα άθλιο, ευτελές επαναλαμβανόμενο φαινόμενο το οποίο επί δεκαετίες αναδεικνύει για την άσκηση εξουσίας κυβερνήσεις και κόμματα σε μία Δημοκρατία της ανυποληψίας, της αδιαφορίας, της αναξιοκρατίας. Ναι, μία Δημοκρατία κενού περιεχομένου, μία Δημοκρατία της ιδιοτέλειας, της πλασματικής και φούσκας – ευμάρειας, του εκφυλισμού, ευτελισμού, της διαφθοράς, της ατιμωρησίας, της απελπισίας και της πτώχειας. Μία βεβηλωμένη Δημοκρατία της εθνικής ταπείνωσης και υποτέλειας, του διεθνούς τώρα διασυρμού, ανάξιας του μεγάλου ιστορικού παρελθόντος και της αξιοπρέπειας της Πατρίδας μας.
Αυτή η μακροχρόνια δυσαρμονία μεταξύ Λαού και Εξουσίας ευθύνεται αναμφίβολα για την κατάρρευση και χρεοκοπία της Πατρίδας μας. Μία χρεοκοπία με οδυνηρές και ανυπολόγιστες τώρα συνέπειες για την τύχη του Λαού μας. Διότι το τεράστιο και συνεχώς επί ετήσιας βάσης αυξανόμενο, δημόσιο χρέος των 340 περίπου δισεκατομμυρίων ευρώ δεν είναι ούτε σε 5 γενεές βιώσιμο, διότι η χώρα μας δεν είναι σε θέση με ίδιες δυνάμεις να καταβάλει ούτε τα τοκοχρεολύσια, τα οποία με ευνοϊκές και μόνο εκτιμήσεις υπερβαίνουν ετησίως τα 10 δισ. ευρώ. Ενα δυσβάστακτο ποσό, η ετήσια καταβολή των τοκοχρεολυσίων και μόνο σημαίνει αέναη στέρηση της απαραίτητης οικονομικής ανάπτυξης, συνεχής μείωση του βιοτικού επιπέδου, εθνική υποτίμηση, αν μη τι άλλο νέους δανεισμούς για την αποπληρωμή των τοκοχρεολυσίων και ως εκ τούτου αναπόφευκτη αύξηση του εθνικού χρέους.
Ενα τεράστιο δημόσιο χρέος το οποίο καθιστά την Πατρίδα μας αιωνίως υποτελή και έρμαιο των διεθνών χρηματαγορών και συγκεκριμένων συντελεστών και διαμορφωτών της παγκόσμιας πολιτικής. Αλλά και τον Λαό μας δέσμιο, έρμαιο αυτού του διεφθαρμένου και ατιμώρητου Πολιτικού Συστήματος Εξουσίας, του υπεύθυνου και υπόλογου της εθνικής καταστροφής, του οποίου η ύπαρξη και διαμονή στην εξουσία θα επιβεβαιωθεί, θα επιβραβευτεί και πάλιν διά της «δημοκρατικής οδού και της ψήφου του Ελληνικού Λαού» στις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου 2015. Το δράμα του Λαού μας έχει συνέχεια και μετά αυτές τις εκλογές!
*Σπούδασε Πολιτικές – Οικονομικές Επιστήμες και Κοινωνιολογία στη Βόννη και Ιστορία και Πολιτιστική κληρονομιά στην Αθήνα. Διετέλεσε επί 5 χρόνια υπάλληλος της Ομοσπονδιακής Βουλής της Γερμανίας.
