Βία – Βία – Βία

Σε μείζον κοινωνικό πρόβλημα έχουν μετατραπεί οι διάφορες μορφές παραβατικής συμπεριφοράς, που επηρεάζουν την καθημερινότητα των πολιτών, ζημιώνουν τις περιουσίες των και γίνονται αντικείμενο πολιτικών αντιπαραθέσεων.
Είναι φανερό ότι οι ταγοί της πολιτείας πρέπει ν’ αφυπνισθούν, ώστε όλες οι μορφές παραβατικότητας να καταστέλλονται στο πλαίσιο των θεμελιωδών κανόνων του Συντάγματος και των εξουσιών του κράτους δικαίου και να μην εξαντλούνται με γενικευμένα ευχολόγια, που διαρκούν, όσο η επικαιρότητα και ύστερα ξεχνιούνται.
Η ανομία εμφυλοχωρεί σε υποβαθμισμένες περιοχές, στις οποίες η γκετοποίηση γίνεται όλο και πιο ισχυρή, αφού η πολιτεία έχει αποτύχει, να αντιμετωπίσει τις νέες μορφές εγκληματικότητας, περιοριζόμενη στο να διαπιστώνει το είδος και τον χαρακτήρα της παραβατικότητας και να κάνει συστάσεις στους πολίτες πώς να προφυλάσσονται(!).
Το φαινόμενο βία είναι παλαιό. Ξεκινάει από αιώνες πριν, προκειμένου ν’ αποδοκιμαστούν οι προύχοντες, που ελάμβαναν αποφάσεις εις βάρος των πολιτών. Το φαινόμενο στην Ελλάδα αρχίζει με μια ήπια μορφή, με το γέμισμα των δρόμων από ζαρζαβατικά, με μπογιάτισμα δημόσιων κτηρίων, για να καταλήξουν σε εμπρησμούς και επιθέσεις σε αστυνομικά τμήματα, καταστρέφοντας αυτοκίνητα.
Η κατάσταση εκτραχύνθηκε. Με τη συγκέντρωση του πληθυσμού στις μεγαλουπόλεις, την αύξηση των τουριστών, των μεταναστευτικών ροών και την εξέλιξη της τεχνολογίας, οι παρανομούντες είναι δύσκολο να εντοπίζονται. Οι παραβάτες νομικών και κοινωνικών κανόνων έχουν εξαπλωθεί επικινδύνως. Το ερώτημα στον ευνομούμενο πολίτη είναι αν υφίσταται και γιατί τέτοια ανοχή απ’ τις διωκτικές αρχές και η πολιτεία να μην τιθασεύει αυτές τις μορφές εγκληματικότητας.
Έτσι όπως εξελίσσεται η κατάσταση και η αντιμετώπισή της δεν είναι αποτελεσματική, παρατηρείται το φαινόμενο να στερείται η δυνατότητα στον κάθε πολίτη να κινείται ασφαλής, όχι μόνο στους δρόμους, ούτε μέσα στο σπίτι του, κατεχόμενος από συνεχή διάχυτο φόβο, μήπως του ασκηθεί οποιασδήποτε μορφής βία, που είναι χειρότερος από την ίδια άσκηση βίας;
Γιατί να μην υπάρχει αυτεπάγγελτη δίωξη απ’ τις Αρχές για κάθε αξιόποινη πράξη και όχι κατόπιν μηνύσεως του θιγομένου; Ομοίως, γιατί να μην μπορεί να επεμβαίνει η αστυνομία χωρίς την άδεια της Διοίκησης των Πανεπιστημίων, στα οποία έχουν καταφύγει οι παρανομούντες, μετά τη διάπραξη των εγκληματικών πράξεων, ακόμα κι αν έχουν τη μορφή του πταίσματος; Πολλές φορές οι αστυνομικοί αδυνατούν να υπερασπίσουν τους εαυτούς των, όταν στους παραβάτες συγκαταλέγονται ανήλικα παιδιά!
Οι κυρίες Γεροβασίλη και Παπακώστα, που ανέλαβαν την ηγεσία του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη, μπορεί να θέλουν ν’ αλλάξουν κάτι, να λυθούν τα χέρια της αστυνομίας, ώστε να δουλέψει αποτελεσματικά. Θα τις αφήσουν;