“Βιοδυναμική” λοιπόν…

Καλό μου έκανε τελικά η χθεσινοβραδινή αϋπνία, γιατί μου έδωσε την ευκαιρία να παρακολουθήσω μια εξαιρετική εκπομπή που πολλά με… δίδαξε!
Αν μπορούμε να το πούμε έτσι, εμείς οι πιο ώριμοι που είχαμε την τύχη να μεγαλώσουμε στις μικρές, αυτάρκεις κοινωνίες του άλλοτε, κι ακροβατούμε σήμερα ανάμεσα σε δυο κόσμους -το παλιό των πρώτων χρόνων μας και τον τωρινό το τόσο αλλαγμένο- ανήμποροι ν’ αποφασίσουμε ποιος είναι τελικά ο πιο καλός!
Έρχεται λοιπόν εν μέσω νυκτός ένα ντοκιμαντέρ να μας βάλει ξανά σε σκέψεις.
«Χάσαμε τρεις γενιές», είπε μπρος στον φακό ένας δυναμικός αγρότης και δάσκαλος πολλών νέων ανθρώπων που δεν βαριούνται να δουλέψουν χειρωνακτικά, ο οποίος,  κάπου  εκεί στη βόρειο Ιταλία δηλώνει τυχερός που πριν τρεις δεκαετίες πρόλαβε κάποιους παραδοσιακούς εργάτες της γης, που του έμαθαν τα μυστικά της φυσικής καλλιέργειας. Τον δίδαξαν εκτός των άλλων, να έχει τα ζώα του ελεύθερα στην ίδια αυλή, να τα ταΐζει με ό,τι περισσεύει απ’ την παραγωγή του, την οποία να προσπαθεί ν’ ανακυκλώνει επιτόπου και με ποικίλους τρόπους…
Καθώς τον κοιτούσαμε -ντυμένο με τ’ αγροτικά του, τη μπλούζα μουσκεμένη απ’ τον ιδρώτα, το τριμμένο καπελάκι του να σκιάζει ένα πρόσωπο χαρακωμένο από τον ήλιο και τα στοιχεία της φύσης- το μυαλό μας γύριζε σε μορφές αγαπημένες γονιών, παππούδων και θείων που πάσχιζαν απ’ το πρωί μέχρι το βράδυ να παράγουν, να φέρουν στο σπίτι το απαραίτητο, να συντηρήσουν το περισσευούμενο για ώρα ανάγκης. Ν’ ανταλλάξουν επίσης, εκεί που κάποιο προϊόν περίσσευε, στην ανάγκη να  πουλήσουν μέρος της παραγωγής για να προμηθευτούν άλλα βασικά  προϊόντα.
Απλόχερα να βάζουν το χέρι στο καλάθι και να προσφέρουν δυο φρούτα, ένα φρέσκο αυγό, ένα ματσάκι μαλοτύρα στον μοναχικό γέροντα, στην ανήμπορη γειτόνισσα, στον φίλο που έτυχε να περάσει από δίπλα…
«Κατιτί έχει πάει πολύ στραβά στον κόσμο όλο!»     σκεφτόμουν όσο κράτησε η ενδιαφέρουσα αυτή εκπομπή. «Και τόσο άσκημα είναι πια τα πράγματα, τόσο αδύναμοι γίναμε που μέρα τη μέρα δυσφημούνται και καταρρίπτονται ως μη αποδοτικές όλες οι παλιές, δοκιμασμένες πρακτικές! Οι ασταθείς νόμοι ανέλεγκτα… «παρανομούν», κι ο «καταδότης» κάθε μηδαμινής παρέκκλισης ή ατασθαλίας μας θα επαινείται και θ’ αμείβεται αναλόγως! Ο εθισμένος στις μηχανές και γνώστης της τεχνολογίας, πατώντας κουμπιά θα λύνει και θα δένει! Αόρατος, κρυμμένος πίσω απ’ το μηχάνημα θ’ αρπάζει κάθε καλή ευκαιρία… Παντού θα βασιλεύει η απάτη και η συγκάλυψη κι ο απλός ανθρωπάκος, ο αγνός, θα βρίσκεται προ τετελεσμένων γεγονότων, θα δυστυχεί και θα πάσχει χωρίς να φταίει σε τίποτα! Τι  απάνθρωπος κόσμος είν’ αυτός που κτίζουμε για τα παιδιά μας, όταν αδύναμοι ν’ αντιδράσουμε επιτρέπουμε στον καθένα να τα χειραγωγεί με κάθε τρόπο και κυρίως μέσω της τεχνολογίας; Κάπως έτσι όμως δεν ξεκίνησε τα κακό, όταν πρώτοι εμείς υιοθετήσαμε καθετί καινούργιο που εξυπηρετούσε και διευκόλυνε τις υποθέσεις μας; Για να καταλήξουμε σήμερα οι περισσότεροι, πτωχευμένοι, άνεργοι και ταπεινωμένοι; Καιρός δεν είναι  να συνετιστούμε; Να κάνουμε όλοι -κι ιδίως  οι νέοι μας- μερικά βήματα… πίσω, να ρίξουμε μια ματιά στο πώς ζούσαν τότε.
«Πώς θα  φαινόταν άραγε» αναρωτιόμουν ενώ το φεγγαράκι ατάραχο πορευόταν στον ουράνιο θόλο έξω απ’ το παράθυρό μου, στη σύγχρονη νέα που ξημεροβραδιάζεται στο λεγόμενο “Βιβλίο των προσώπων” για να μην χάσει κανένα συμβάν του, ν’ άνοιγε το παλιό τεφτέρι της γιαγιάς για να δει πως ζύμωνε τα νόστιμα εκείνα καρβέλια των παιδικών μας χρόνων; Να εύρισκε λίγο χρόνο να  κουβεντιάσει  μαζί της για να μάθει πώς, ας πούμε, ρίχνοντας μέσα στο ζεστό γαλατάκι λίγο λεμόνι για να κόψει, σουρώνοντας το μίγμα λίγες ώρες σ’ ένα τουλπάνι, μπορούσε να  φτιάξει φρέσκο, νόστιμο τυράκι για όλη την οικογένεια! Πόσο καλό θα της έκανε αλήθεια να ταξιδέψει σ΄ έναν κόσμο πραγματικό σε όχι τόσο μακρινές  εποχές, τότε που οι μικρές κοινωνίες παρήγαγαν το καθετί με μεγάλο κόπο, αλλά και με την μεγαλύτερη ανταμοιβή: Την ικανοποίηση της προσφοράς και της δημιουργίας  που στερούμεθα στις μέρες μας του κονσερβαρισμένου και του ετοιμοπαράδοτου!
Και όχι δεν είμαστε ρομαντικοί, κι  αδιόρθωτοι νοσταλγοί του παρελθόντος! Ούτε είμαστε τόσο αφελείς να πιστεύομε ότι όλα μπορούν ν΄ αλλάξουν απ’ τη μια στιγμή στην άλλη!
Όμως κάτι μπορεί να γίνει!
Με αποφασιστικότητα, με προνοητικότητα, με σύστημα και μικρά, σταθερά βήματα…
Σίγουροι πως κι άλλοι θα μας ακολουθήσουν, μια που στη χώρα μας -αλλά και παντού στον κόσμο- μπόλικοι πυρήνες αντίστασης άρχισαν να φέγγουν μέσα στο σκοτάδι του νέου μεσαίωνα των καιρών μας, στέλνοντας μηνύματα ελπίδας για έναν καλύτερο και πιο δίκαιο κόσμο.
Και για να επανέλθουμε στο ντοκιμαντέρ, “Βιοδυναμική” μαθαίνουμε λέγεται η πρωτοπόρος στις μέρες μας μέθοδος καλλιέργειας και παραγωγής των αναγκαίων, η  γνωστή εκείνη… πανάρχαια των… παππούδων μας!
Που είναι, σύμφωνα με τον αγρότη πρωταγωνιστή του, «μια καλή συνεργασία της δημιουργικότητας της φύσης και του ανθρώπου»!
Κι είναι ίσως  μια καλή λύση για να μην πεινάσουμε!
Για να έχουμε πάντα εργασία που κατιτί θα μας αποδίδει…
Για να χαρούμε ξανά τη γενναιόδωρη γη μας και τα πολύτιμα αγαθά της, με μια πιο συνετή χρήση της τεχνολογίας, με λιγότερο άγχος,  με μεγαλύτερη ανθρωπιά…
Είναι κι ένας τρόπος να πορευτούμε στο κύκλο ζωής που μας αναλογεί άπλα κι ήσυχα κοντά στην φύση!
Κάνοντας το παν να μην χαθεί ολότελα η αγνότητα κι η ομορφιά της.
Να μείνει, για όσους θ’ ακολουθήσουν, λίγη γη αγνή, ο αέρας να ξεθολώσει απ’ τα κάθε λογής αέρια που τον μολύνουν, το υγρό στοιχείο που είναι η ζωή του τόπου μας με το καιρό να γίνει η γαλάζια, απέραντη θάλασσα του τότε. Και το δροσερό ποταμάκι του χωριού μας, το γαργαριστό ρυάκι, η λίμνη η καθαρή της περιοχής μας να μας υποδέχονται καλοσυνάτα και να μας χαροποιούν!
Κι έτσι θα ζήσουμε με πιο αργούς ρυθμούς, μακριά ωστόσο απ’ τις δελεαστικές φωνές των σειρήνων της παγκοσμιοποίησης που θέλουν τον άνθρωπο ένα νούμερο πάνω στις οθόνες τους, το οποίο μπορεί και να διαγράψουν με μια κίνηση…
Κάνοντας πράξη και τρόπο ζωής μια δοκιμασμένη φιλοσοφία που  αβίαστα θα επιλύσει μικρά και μεγάλα προβλήματα των καιρών μας!
Χωρίς να χρειάζεται κάθε λογής πράκτορες, μεσάζοντες και συμβουλάτορες επί παντός να θησαυρίζουν πουλώντας είδη, γνώμες κι ιδέες.
Μακριά απ’ τους ξένους τοκογλύφους που τάζουν πολλά, δίνουν λίγα, παίρνουν ακόμα περισσότερα, συστηματικά μας εκβιάζουν και  μας καταδυναστεύουν…