«Ο κλήρος είναι το µεγαλύτερο εµπόδιο για την πίστη» Μαρτίνος Λούθηρος
Η Ορθοδοξία βρίσκεται στο βάθρο των θρησκειών, µε κύριο χαρακτηριστικό την ανιδιοτελή θυσία των ανθρώπων, οι οποίοι ασπάστηκαν τον Χριστιανισµό και τον έφεραν στα µέτρα του υπεράνθρωπου. Άνθρωποι απλοί, άνθρωποι φωτισµένοι, άνθρωποι µε τεράστια πίστη, άνθρωποι µε ψυχή, πλούσιοι ή φτωχοί, ζητιάνοι ή βασιλιάδες, συνθέτουν το πάζλ των Αγίων που θυσίασαν τη ζωή τους για την ιδέα της ορθοδοξίας και την αγάπη του Χριστού. Αυτοί οι Άγιοι– Άνθρωποι αποτελούν παράδειγµα για να µπορέσουµε να κατανοήσουµε πόση δύναµη κρύβει ο κάθε ένας µας µέσα του και πόση αξία έχει η θυσία ακόµα κι αν κοστίζει την ίδια µας τη ζωή. ∆ιαβάζοντας τους βίους των Αγίων, µένουµε εκστατικοί µπροστά στα θαύµατα, στην τόση αυταπάρνηση, στην πίστη, στην αυτοθυσία, στην αγάπη για το Χριστό και την αξία της ζωής, που ξέρει να θυσιάζεται και να προσφέρει. Εµείς οι κοινοί θνητοί δεν έχουµε παρά να θαυµάσουµε, να πιστέψουµε ακόµα περισσότερο, να ονειρευτούµε και να αγαπήσουµε αυτούς τους ανθρώπους που ξεπέρασαν τα όρια της ανθρώπινης φύσης τους µε τόση ευκολία και αυτοθυσία. Η εποχή µας, είναι µια εποχή που δεν της ταιριάζει η θυσία, καθώς οι άνθρωποι έχουν γίνει µαλθακοί και φοβισµένοι, νοµίζοντας ότι αυτός ο κόσµος είναι το µόνο που πραγµατικά υπάρχει και το µόνο που έχει αξία. Όταν, όµως, η απελπισία και η δυσκολία µας χτυπά την πόρτα, προσπαθούµε να πλησιάσουµε τον ιδανικό κόσµο των Αγίων και έτσι ελπίζουµε στη βοήθεια και τη συµπαράσταση τους στις δύσκολες στιγµές µας. Ψάχνοντας για παρηγοριά και βοήθεια, το µέρος που µπορούµε εύκολα να την αναζητήσουµε είναι στο χώρο της εκκλησίας και η αλήθεια είναι ότι εκεί περιµένουµε να αντικρύσουµε έστω κι ένα µικρό κοµµατάκι όλου αυτού του µεγαλείου. Περιµένουµε να ακουµπήσουµε λίγη από τη µαγεία της πίστης µέσα από την επαφή µας µε τους λειτουργούς της θρησκείας µας, οι οποίοι µην ξεχνάµε ότι από προσωπική επιλογή βρίσκονται στο χώρο της εκκλησίας σαν ιερείς ή µοναχοί. Με τι ερχόµαστε αντιµέτωποι όµως, όταν αρχίσουµε να ψάχνουµε για ένα φωτάκι µέσα στο σκοτάδι που ζούµε; Αυτό που ανακαλύπτουµε µε τεράστια απογοήτευση, είναι ότι οι περισσότεροι από αυτούς τους ανθρώπους, έχουν χάσει το δρόµο τους µέσα στην εκκλησία αντί για να τον βρούν, πόσο µάλλον να µπορέσουν να βοηθήσουν τους άλλους. Και ανοίγει έτσι ένας φαύλος κύκλος, ο οποίος πιάνει στα δίχτυα του µε ακρίβεια τους απελπισµένους πιστούς που διψούν για βοήθεια, για φώτιση και για συµπαράσταση στη δύσκολη ζωή τους. Εάν κάποιος είναι τυχερός, µπορεί να συναντήσει ένα αστέρι σε αυτόν τον σκοτεινό ουρανό της εκκλησίας. Και όσο κι αν δε θέλουµε, ερχόµαστε να παραδεχτούµε, πως ο κανόνας είναι το σκοτάδι, αφού οι λειτουργοί της θρησκείας αποφάσισαν να υπηρετήσουν το σκοτάδι αντί για το φως. Άνθρωποι της έπαρσης, άνθρωποι κυνικοί και αδιάφοροι, εγωιστές και επαγγελµατίες της θρησκείας, ασεβείς, υπερόπτες, φοβισµένοι και άτολµοι. Αυτός είναι ο στόλος της εκκλησίας µας σήµερα. Αυτός είναι ο κανόνας που σιγά σιγά έχει γίνει ακόµα και αποδεκτός από τους πιστούς. Στον τόσο ανθρώπινο πόνο, στην απελπισία και στη θλίψη που έχει καταβάλει τους ανθρώπους σήµερα, η απάντηση που έχει δοθεί από τον κλήρο, έµµεσα και άµεσα, είναι βγάλτε τα πέρα µόνοι σας ή ακόµα χειρότερα µπορούµε να προσφέρουµε βοήθεια, όµως µε ανταλλάγµατα…..! Γιατί από όλους τους κακούς, οι θρήσκοι είναι οι χειρότεροι. Αλλά και από όλους τους καλούς, οι θρήσκοι καλοί είναι οι καλύτεροι και σε αυτούς ελπίζουµε, µε την ελπίδα να φωτίσουν την ζωή µας µε το φως της πίστης τους και της αγάπη τους. Αυτοί είναι οι κληρικοί που χρειαζόµαστε και ας είναι ελάχιστοι, γιατί το δικό τους φως , είναι απείρως δυνατότερο από το σκοτάδι των πολλών.
