Αντεστραμμένα κοσμοείδωλα
Ορσαλία – Ελένη Κασσαβέτη
Εκδόσεις: Επίκεντρο
Το παρόν βιβλίο αξιοποιεί τον ελληνικό εμπορικό κινηματογράφο ως εργαλείο και προτείνει την πολιτισμική ανάγνωση τριών μελετών περίπτωσης για να ανιχνεύσει, μέσα από το πρισμάτων Πολιτισμικών Σπουδών, τον τρόπο με τον οποίο οργανώνεται η κινηματογραφική πραγματικότητα. Στη δεκαετία του 1960, η ελληνική βιοτεχνική κινηματογραφική παραγωγή βασίστηκε σε μια σειρά από ρεαλιστικές κατασκευές, στοχεύοντας στην ψυχαγωγία ενός κοινού που αναζητούσε παρηγοριά σε εκλάμψεις “αληθινής ζωής” στη μεγάλη οθόνη. Από τα μέσα της συγκεκριμένης περιόδου, ο δικαστικός κύκλος, όπως παγιώθηκε από τον σεναριογράφο και σκηνοθέτη Νίκο Φώσκολο, το γεωμετρικό μελόδραμα ως ένα “κινούμενο φωτο-ρομάντσο” και η μαλακή ερωτική ταινία της δεκαετίας του 1970 με την κοσμοπολίτικη αισθητική της παρήγαγαν μια σειρά από “αντεστραμμένα κοσμοείδωλα”· δια μέσου της ηθικολογίας και διαφόρων συντηρητικών discourses ανέλαβαν να αναπαραστήσουν και να ερμηνεύσουν έναν κόσμο που φαινόταν ότι άλλαζε αργά αλλά σταθερά, και να παρουσιάσουν μια εκδοχή του, στην οποία η νομική, η αισθηματική και η ηθική τάξη πάντα αποκαθίστανται.
Τα άτακτα κορίτσια
Ανδρέας Στάικος
Εκδόσεις: Άγρα
Aντονελλιάνα, Νανά, Άννα, Χριστίνα, Λέλα, Λέλα και πάλι Λέλα, για πάντα Λέλα. Πολλές γυναίκες και πάντα μία, η ανύπαρκτη Λέλα των ονείρων.
Κορίτσια άτακτα, αδέσποτα κορίτσια της φαντασίας και της πραγματικότητας ενός φτωχού και ανυπεράσπιστου συγγραφέα συναντώνται στη φανταχτερή δεξίωση που παραθέτει το μικρό αυτό βιβλίο.
Με τις αταξίες και τα καμώματά τους, τα άτακτα κορίτσια σκορπίζουν αφειδώλευτα τη σαγήνη και την ταραχή στο σώμα και το πνεύμα των τυχερών-άτυχων συμπρωταγωνιστών τους.
Τα άτακτα κορίτσια και οι εκάστοτε συμπρωταγωνιστές τους, στο κοινό τους παιχνίδι, κερδίζουν χρόνο, καλύπτουν με ουτοπίες και πλουμίδια το κενό της ύπαρξής τους και επιμηκύνουν την παράστασή τους αναβάλλοντας διαρκώς, για κάποια άλλη φορά – έως πότε ; – την αναπόφευκτη πτώση της αυλαίας.
Μια συλλογή διηγημάτων, διασκορπισμένων, δυσεύρετων ή και χαμένων σε εφημερίδες και περιοδικά, που καλύπτουν το διάστημα μιας τριακονταετίας.
Ιστορία χωρίς όνομα
Στέφανος Δανδολος
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Το ξέρω πως είμαι τρελή∙ μα η αγάπη κάποιον τρελαίνει…
Ιούνιος του 1908. Η Πηνελόπη Δέλτα βρίσκεται σε ένα σανατόριο στα περίχωρα της Βιέννης. Είναι μια γυναίκα με κηλιδωμένη ζωή. Σε αυτό το άσυλο των ταλαιπωρημένων ψυχών, μακριά από τις κόρες της, την έστειλαν για να ξεχάσει τον Ίωνα Δραγούμη, τον γοητευτικό διπλωμάτη που αγάπησε παράφορα, τον άνθρωπο που έγινε η αιτία να κλυδωνιστεί ο γάμος της. Όμως η επίσκεψή του εκεί τα αλλάζει όλα. Με φόντο τις καταπράσινες ερημιές και τα μεσαιωνικά πλακόστρωτα της κεντρικής Ευρώπης θα παλέψει για τη λύτρωση της καρδιάς της, ζώντας μαζί του τρεις μέρες που θα τη σημαδέψουν για πάντα.
Τριάντα τρία χρόνια αργότερα, τον Απρίλιο του 1941, οι Γερμανοί εισβάλλουν στην Αθήνα, και εκείνη, καθηλωμένη στο σαλόνι του σπιτιού της στην Κηφισιά, επιχειρεί τον τελευταίο απολογισμό της ζωής της, έχοντας πάρει μια μοιραία απόφαση. Να ανταμώσει στον ουρανό τον άντρα που στερήθηκε κάποτε.
Το Ιστορία χωρίς όνομα είναι ένα βαθιά συγκινητικό μυθιστόρημα για το πάθος και την απώλεια, για τον έρωτα και τη μνήμη, για τις δεσμεύσεις της οικογένειας, για το σκοτάδι του πολέμου και τις πιο δραματικές στιγμές της Ελλάδας.
Βασισμένος στα ημερολόγιά της, ο Στέφανος Δάνδολος αποτίει φόρο τιμής στον εύθραυστο ψυχισμό της σπουδαιότερης Ελληνίδας συγγραφέως του εικοστού αιώνα.
Τρεις φίλοι στο ποτάμι
Nicholas Oldland
Εκδόσεις: Καλειδοσκόπιο
Ήταν κάποτε μια αρκούδα, ένας τάρανδος κι ένας κάστορας, που ήταν φίλοι κολλητοί, αν και συχνά διαφωνούσαν μεταξύ τους.
Μια ηλιόλουστη μέρα αποφάσισαν να πάνε βόλτα στο ποτάμι με κανό…
Στην πορεία όμως θα ανακαλύψουν πως η συνεννόηση δεν είναι πάντα εύκολη, πως η φύση κρύβει κινδύνους και πως οι αναποδιές δεν είναι δύσκολο να συμβούν.
