Χίλιες ανάσες
Ιωάννα Καρυστιάνη
Εκδότης: Καστανιώτης
Κουμπί, κούτελο, τάφος, βράχος ασκήσεις για δυνατούς λύτες. Ήταν όντως αινίγματα ή ο άγριος θάνατος την είχε κλονίσει τόσο που έχανε το νόημα του τετέλεσται και το μέτρο των τετελεσμένων;
Άγγιξε το άσπρο πουκάμισο του Στέλιου, άπλυτο από το καλοκαίρι. Μύρισε λαίμαργα τις κιτρινίλες του ιδρώτα του στις μασχάλες, φίλησε τον γιακά σαν να φιλούσε τον λαιμό του.
Εσένα, δεν έχω σκοπό να σε μπουγαδιάσω, ψιθύρισε κι αμέσως μετά κόλλησε στον καθρέφτη. Λαχταρούσε να βρει κατάφατσα εκεί το πρόσωπο του άντρα της, να δει τα ματόκλαδά του να παίζουν, τις φλέβες του λαιμού να φουσκώνουν και να ξεφουσκώνουν ολοζώντανες. Θα ακουμπούσε τα δάχτυλά της στο κεφάλι του, θα μετρούσε σωστά το πλάτος του μετώπου, την απόσταση από τα φρύδια ως τις ρίζες των μαλλιών του. Περίμενε, περίμενε, στο τζάμι υπήρχε μόνο το σπασμένο μούτρο της και το θολωμένο βλέμμα της. Αυτή, η Πηγή Βογιατζή, αυτή που διάβαζε τα μάτια των άλλων, καρφώθηκε εκεί για είκοσι λεπτά και δεν μπορούσε να διαβάσει τα δικά της.
Ένιωσε το στήθος και το κεφάλι της να καίνε την ίδια στιγμή που τα πόδια της είχαν ολότελα ξυλιάσει, άλλος άνθρωπος από τη μέση και πάνω, άλλος από τη μέση και κάτω.
Έκλεισε τα μάτια και ψιθύρισε πέντε λέξεις κοφτά. Δεν ξέρω πού να είμαι.
Ναρκωμένες αναμνήσεις
Πατρίκ Μοντιανό
Mετάφραση: Αλεξάνδρα Κωσταράκου
Εκδότης: Πόλις
Ονομάζονται Μαντλέν, Ζενεβιέβ, Μιρέιγ, Μαρτίν… και βαδίζουν ισορροπώντας σε αιωρούμενες λέξεις, πάνω στο εύθραυστο, σχεδόν διάφανο νήμα που χωρίζει τη βιογραφία από τη μυθοπλασία του Μοντιανό. Οι “Ναρκωμένες αναμνήσεις” ακολουθούν τα ίχνη έξι γυναικών που συνάντησε ο αφηγητής, εικοσάχρονος στα μέσα της δεκαετίας του ’60, και στη συνέχεια τις έχασε. Ψήγματα των ιστοριών τους αναδύονται στη μνήμη του, μαζί με την ανάμνηση ενός κόσμου που έχει πια χαθεί: “ο παλιός κόσμος κρατούσε για μια τελευταία φορά την ανάσα του πριν καταρρεύσει…”
Σ’ αυτό το μυθιστόρημα βρίσκουμε στοιχεία αστυνομικής ιστορίας: υπάρχει ένας νεκρός, ένα πιστόλι που πρέπει να εξαφανιστεί, φυγή της δολοφόνου και του συνεργού της για να μη συλληφθούν, ωστόσο ο Μοντιανό αφήνεται κι εδώ στον ίλιγγο της μνήμης. Συναντήσεις τυχαίες, αμφίσημες λέξεις, ονειροπολήσεις, δρόμοι “γεμάτοι φαντάσματα”, καφέ και σταθμοί του μετρό, τηλέφωνα που ηχούν σε μεγάλα, άδεια διαμερίσματα, όλα αυτά ιδωμένα κάτω από ένα ανησυχητικό φως.
Μυθιστόρημα μαθητείας ή συναισθηματική αγωγή, εγχειρίδιο για την ανάμνηση ή πραγματεία εσωτερισμού, τελικά ένα βιβλίο συγκινητικού στοχασμού, μεταξύ ποίησης και ρεαλισμού, πάνω στη φυγή, στο τυχαίο και στην επανάληψη, στις “αιώνιες επιστροφές” στη ζωή και στη γραφή.
Μαξ Χάβελααρ
Multatuli
Μετάφραση: Μαργαρίτα Μπονάτσου
Εκδότης: Αιώρα
Ο Μαξ Χάβελααρ, Ολλανδός δημόσιος υπάλληλος, καταφθάνει στο νέο του πόστο στην Ιάβα, ολλανδική αποικία κατά τον 19ο αιώνα. Διαπιστώνοντας τη διαφθορά και την εκμετάλλευση που επικρατεί, την κακομεταχείριση και την καταπίεση των ιθαγενών από την αποικιακή διοίκηση, ο Χάβελααρ επαναστατεί και, στην προσπάθειά του να προστατεύσει τους Γιαβανέζους από την αυθαιρεσία, οδηγείται τελικά στη δική του καταστροφή.
Όταν το μυθιστόρημα εκδόθηκε για πρώτη φορά, το 1860, προκάλεσε πολιτικό και κοινωνικό σάλο στην Ολλανδία. Στο πρόσωπο του ήρωα ο Μουλτατούλι, πρώην δημόσιος υπάλληλος και ο ίδιος στις Ολλανδικές Ανατολικές Ινδίες, ανασυνέθεσε τις προσωπικές του εμπειρίες από τη ζωή του στην Ιάβα αποκαλύπτοντας τη μεγάλης κλίμακας διαφθορά και βαναυσότητα των αποίκων.
Ολομόναχος
Νίκος Παναγιωτόπουλος
Εκδότης: Μεταίχμιο
Με αφορμή την αποκάλυψη ενός καλά κρυμμένου οικογενειακού μυστικού, ο συγγραφέας αναζητά την αόρατη κλωστή που δένει τη ζωή του με τη ζωή του πατέρα του και του γιου του. Σε μια σπαρακτική εξιστόρηση της οικογενειακής ιστορίας, αναλογίζεται τι ακριβώς κληρονόμησε από τον πατέρα του (πέρα από τα υλικά αγαθά) και κατά πόσον είχε συνείδηση της κληρονομιάς που κλήθηκε να διαχειριστεί. Και την ίδια ώρα εικάζει τι θα κληροδοτήσει με τη σειρά του στον γιο του, είτε το θέλει είτε όχι.
