Πας. Ειρήνη
Caryl Férey
μετάφραση: Αργυρώ Μακάρωφ
Εκδόσεις Άγρα
ΠΑΣ. Ειρήνη: Τραγική ειρωνεία για μια χώρα όπως η Κολομβία, που βασανίζεται από την απουσία της. Εδώ επιλέγει ο Φερέ να φέρει αντιμέτωπα δύο αδέρφια, τον Λαουτάρο και τον Άνχελ, που σαν τον Ρώμο και τον Ρωμύλο, τον Άβελ και τον Κάιν, εμπλέκονται σε ένα παιχνίδι εξουσίας και φαρισαϊσμού. Ο ένας πρώην παραστρατιωτικός και ο άλλος πρώην μαχητής των FARC, σε μια Κολομβία όπου διασταυρώνονται οι αντάρτες, οι ακροδεξιοί, οι ναρκοέμποροι και οι sicarios της ζούγκλας. Και οι δύο απόλυτα καθορισμένοι από έναν πατέρα-τοτέμ, έναν επικίνδυνο Βασιλιά Ληρ, με σκοτεινό παρελθόν και παρόν. Βρισκόμαστε στην Μπογκοτά, όπου διαμελισμένα πτώματα κάνουν την εμφάνισή τους, όμοια με εκείνα της Λα Βιολένσια, μιας αγνοημένης περιόδου της εμφύλιας σύγκρουσης, που το όνομά της δείχνει με καθαρότητα το χαρακτήρα της : εποχή ακραίας βίας και στυγερών εγκλημάτων. Αυτό το ανθρώπινο δράμα σηματοδοτεί το απόγειο της Τριλογίας της Λατινικής Αμερικής.
Ίκλι αβρίκ
Μαριάνθη Νταφούλη
Εκδόσεις Ο Μωβ Σκίουρος
Άμα το σκάει άνθρωπος πολύ το χαίρομαι. Όχι μόνο άμα το σκάει από φυλακή. Απ’ όπου κι αν το σκάει. Άμα το σκας, πάει να πει φυλακή ήταν εκεί που ήσουν.”, λέει η γριά Ευδοκία στην Εύα που σκαλίζει το παρελθόν για να μάθει την αλήθεια.
Τι σχέση μπορεί να έχουν η απόδραση των 27 κομμουνιστών απ’ τις φυλακές των Βούρλων, τα μπουρδέλα και η μάχη της παράγκας στη Δραπετσώνα με μια χαμένη σαγιονάρα σ’ ένα αγροτικό καμποχώρι κι έναν έρωτα που ξεκίνησε σαν πλάκα; Πώς ξεπληρώνεις το χρέος μιας σωσμένης ζωής; Πού πάνε οι Τσιγγάνοι όταν φεύγουν και τι γεύση έχει μια μπύρα μετά την απόδραση;
“Ο φόβος είναι καραμέλα. Κάποτε λιώνει στο στόμα. Κι είσαι έτοιμος τότε. Αν δεν είσαι, ζητάς και σου δίνουν κι άλλη. Δεν θέλω άλλη. Είμαι έτοιμη τώρα.”, λέει η Εύα. Άμα αρχίσεις να σκάβεις την τρύπα είσαι ήδη έξω.
Κελιά και μπούκες. Ίκλι αβρίκ, βγες έξω!
