Ξορκίζοντας φαντάσματα
(Ιστορίες του Ορέστη απ’ τον στρατό)
Λαοκράτης Βάσσης
Εκδόσεις: Ταξιδευτής
Άρχισα να γράφω τις “Ιστορίες του Ορέστη απ’ τον στρατό”, για την… πικρή πλάκα τους.
Καθώς, όμως, οι περισσότερες, ρίχνουν το ιδιαίτερο φως τους στον χουντικό ζόφο, η γραφή πήρε έναν χαρακτήρα εξορκισμού φαντασμάτων από εκείνη την πολύ γκρίζα για τον Τόπο μας “εποχή”.
Οπότε, ο λόγος γραφής τους, τελικά, προσδιορίστηκε απ’ τις ίδιες τις “ιστορίες”.
Κι ούτε είχα σχέδιο γραφής. Ακόμα και τα “Σημειώματα”, πριν από κάθε αφήγηση, από μόνα τους προέκυψαν. Χωρίς, ας πούμε, κάποια σκέψη για συνδυασμό αφηγηματι¬κού και δοκιμιακού, τρόπον τινά, λόγου. Απλά, γράφοντάς τα, είχα την αίσθηση πως λέγονται έτσι καλύτερα τα όσα έχω να πω. Καθώς, αυτά τα οιονεί δοκιμιακά σχόλια, με βοηθούσαν να προσθέτω μια υποψιαστική ερμηνευτική νό¬τα στην “αστεία παρανοϊκότητα” της χουντικής περιόδου.
…Παρ’ ότι δεν μου λείπει ο σκεπτικισμός, για το αν “λένε” πια κάτι αυτές οι ιστορίες, ιδίως στις χωρίς …μνήμες νεότερες γενιές, τις αφηγούμαι έστω και σαν υστερόχρονα γελοιοποιητικά “ξόρκια” της κακής τους «εποχής».
Που, σε κάθε περίπτωση, δεν μπορούμε να ξεχνάμε, αλίμονό μας, ούτε τα οδυνηρά «πώς» και «γιατί» ούτε, πάνω από όλα, το μέγα «κόστος» της, όπως το μαρτυρεί η ανοιχτή εθνική πληγή της Κύπρου!
Σχετικά με το τίποτα
Woody Allen
Μετάφραση: Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους δημιουργούς αφηγείται τη ζωή και την καριέρα του σε μια απολαυστική και αφοπλιστική αυτοβιογραφία.
Με τη μοναδική του ικανότητα να λέει ιστορίες, ο Γούντι Άλεν μας γυρίζει πίσω στην παιδική του ηλικία στο Μπρούκλιν στα πρώτα χρόνια της αμερικανικής τηλεόρασης, όταν εργάστηκε ως ευθυμογράφος σε τηλεοπτικές επιθεωρήσεις στο πλευρό θρυλικών μορφών, όπως ο Μελ Μπρουκς και ο Νιλ Σάιμον· στα κλαμπ όπου εμφανιζόταν ως αυτοσχεδιαστικός κωμικός παλεύοντας να αναγνωριστεί το ταλέντο του και να βρει τον δρόμο προς την επιτυχία. Κι ύστερα μας ταξιδεύει στον κόσμο των κινηματογραφικών πλατό, όταν πλέον άρχισε να γυρίζει τις πρώτες του κωμωδίες (Ζητείται εγκέφαλος για ληστεία, Μπανάνες, Τα πάντα γύρω από το σεξ), και μας ξεναγεί στην εξηντάχρονη παραγωγικότατη καριέρα του στο σινεμά, από τις κλασικές ταινίες του (Ο νευρικός εραστής, Μανχάταν, Η Χάνα και οι αδελφές της) ως τις πιο πρόσφατες (Μεσάνυχτα στο Παρίσι, Μια βροχερή μέρα στη Νέα Υόρκη). Παράλληλα μας μιλά για τους γάμους του, τους έρωτές του και τις διάσημες φιλίες του, για την τζαζ μουσική που αγαπά να παίζει, για τα βιβλία του και τα θεατρικά του έργα, ενώ μαθαίνουμε για τους δαίμονές του, τα λάθη και τις επιτυχίες του και για τους ανθρώπους που τον σημάδεψαν.
