Déjà vu stream
Γιάννης Πέτσας
Εκδόσεις: Mediterra Books
Θυμάμαι, αόριστα πάντα, ένα γυναικείο στήθος που θα μπορούσε να ανήκει στη μία ή την άλλη. Το γδάρσιμο στον τοίχο απ’ την καρέκλα του Σπυρόπουλου, την αφίσα του Σαγκάλ που κλέψαμε εκείνο το βράδυ απ’ το μετρό, τη Νίκη της Σαμοθράκης, τη νύχτα που λάμπαμε σαν πυγολαμπίδες στη λιμνοθάλασσα του Ηραίου. Που δεν κατάφερα ποτέ να ολοκληρώσω ένα δικό σου γυμνό… Διάφορα πράγματα, αλλά καθόλου σχεδόν πρόσωπα, τα έχω βάλει στο σέικερ και τα ’χω κάνει κοκτέιλ. Aλλά περιέργως αναγνωρίζω ακόμα φωνές. Φαίνεται πως οι φωνές δεν ξεχνιούνται, για κάποιο λόγο. Ύστερα ο κόσμος μικραίνει. Είναι μόνο αντικείμενα. Ένα τραπέζι ή κάποια καρέκλα. Σαν ντεκουπαρισμένες φωτογραφίες δίχως φόντο. Σαν τα καβαλέτα που έφτιαξα κάποτε. Τα θυμάσαι; Και ονόματα. Με δυσκολία. Όλα με δυσκολία. Και παντού, μόνο αυτό το γαλακτερό φως που δεν φωτίζει τίποτα, που μ’ εμποδίζει να δω τα χέρια, τα μάτια σου, ή το χρώμα της θάλασσας… Όλα αυτά που συγκροτούνε τον κόσμο και κρατάνε τ’ αστέρια στη θέση τους. Είναι σαν να αιωρούμαι σ’ ένα κενό. Αποφεύγω την ασχήμια βέβαια έτσι· αυτό είναι το μόνο καλό.
Ο πλαστός πίνακας
Val McDermid
Μετάφραση: Έφη Τσιρώνη
Εκδόσεις: Διόπτρα
«…ο φόνος είναι το εύκολο κομμάτι. Το δύσκολο είναι να ξεφορτωθείς το πτώμα».
Ένας ψαράς ανασύρει ένα πτώμα από το Φερθ οφ Φορθ στη Σκοτία…
Ο αδελφός του θύματος, επιφανής δημόσιος λειτουργός, είχε εξαφανιστεί πριν από δέκα χρόνια και ο νεκρός ήταν τότε ο βασικός ύποπτος…
Την ίδια ώρα, εξαιτίας ενός τροχαίου ατυχήματος, ανακαλύπτουν τον σκελετό μιας γυναίκας μέσα σε ένα παλιό αυτοκινούμενο… Τα στοιχεία δείχνουν ότι ο δολοφόνος κυκλοφορεί ακόμα εκεί έξω… Η δυναμική επιθεωρήτρια Κάρεν Πίρι αναλαμβάνει να ξανανοίξει δύο παλιές υποθέσεις, οι οποίες φαινομενικά είναι ασύνδετες.
Πολύ σύντομα θα βρεθεί σε έναν θανατηφόρο ιστό, τον οποίο έχουν υφάνει ένοχα μυστικά, διπλές ταυτότητες, πλαστογραφίες πινάκων ζωγραφικής και υπόγειες διαδρομές που καταλήγουν στο Παρίσι.
Στο τέλος θα έρθει αντιμέτωπη με αυτό που πάντα οδηγεί τους ανθρώπους στο σκοτάδι: την υπόσχεση για εύκολα, γρήγορα, αδιανόητα πλούτη..
Η ανέλκυση
Νίκος Μαρτίνος
Εκδόσεις: Αρμός
Δεκαετία του πενήντα. Στον μικρό κυκλαδίτικο οικισμό ο χρόνος φαίνεται να ’χει σταματήσει. Η απόλυτη ηρεμία που επικρατεί διαταράσσεται από τον κατάπλου ενός μεγάλου πολυτελούς ιστιοφόρου απ’ το οποίο αποβιβάζονται ένας μεσόκοπος άνδρας και δύο νέες γυναίκες. Η καθημερινή μετάβαση των δύο γυναικών στην παραλία με μοναδικό ρούχο το μπικίνι τους αναστατώνει τον ανδρικό πληθυσμό και αποτελεί πρόκληση για τα επικρατούντα ήθη. Λίγες μέρες αργότερα θα καταπλεύσει κι ένα σφουγγαράδικο καΐκι που ασχολείται με την ανέλκυση βυθισμένων από τον καιρό της Κατοχής καραβιών και αμέσως μετά θα εμφανιστεί ένα ρυμουλκό που σύρει έναν τεράστιο πλωτό γερανό. Οι εργασίες τμηματικής ανέλκυσης του βυθισμένου καραβιού θ’ αρχίσουν χωρίς χρονοτριβή και η ζωή στον μικρό οικισμό θ’ αλλάξει ριζικά, καθώς τα πληρώματα των διαφόρων πλοίων και οι εργάτες πλημμυρίζουν το μικρό νησί.
