Λεωφόρος Λίνκολν
Amor Towles
Μετάφραση: Ρηγούλα Γεωργιάδου
Εκδόσεις: Διόπτρα
Τον Ιούνιο του 1954 ο δεκαοκτάχρονος Έμετ Γουάτσον επιστρέφει με το αυτοκίνητο των φυλακών στο σπίτι του στη Νεμπράσκα, αφού εξέτισε ποινή δεκαπέντε μηνών για φόνο εξ αμελείας. Έχει χάσει από καιρό τη μητέρα του, ο πατέρας του έχει πεθάνει πρόσφατα και το οικογενειακό αγρόκτημα έχει κατασχεθεί από την τράπεζα. Ο Έμετ σχεδιάζει να πάρει τον οκτάχρονο αδελφό του, τον Μπίλι, και να τραβήξουν κατά την Καλιφόρνια για να φτιάξουν τη ζωή τους από την αρχή. Όταν όμως το αυτοκίνητο φεύγει, ο Έμετ ανακαλύπτει ότι δύο συγκρατούμενοί του από το αγροτικό αναμορφωτήριο –ο αποφασιστικός, χαρισματικός Ντάτσες και ο απλοϊκός, χαμένος στον κόσμο του Γούλι– είχαν τρυπώσει στο πορτμπαγκάζ.
Οι δυο τους έχουν σκαρφιστεί ένα εντελώς διαφορετικό πλάνο για το μέλλον του Έμετ – ένα σχέδιο που θα οδηγήσει και τους τέσσερις σε ένα μοιραίο ταξίδι προς την αντίθετη κατεύθυνση: προς την πόλη της Νέας Υόρκης.
Ο λύκος μένει σπίτι
Έλενα Μπολονάση
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Τι συμβαίνει πίσω από την κλειστή πόρτα;
Πέντε ήρωες που το συρματόπλεγμα γύρω από τους τοίχους του ορφανοτροφείου σφράγισε ερμητικά τα όνειρά τους. Ένας όρκος, να μη γίνουν τροφή στους λύκους, δένει τις ζωές τους και γίνεται η δύναμη να επιβιώσουν.
Ο Στέλιος πιέζει ακόμη το σημάδι κάτω από το μάτι, κάθε φορά που κλειδώνει τη γυναίκα του στο σπίτι. Ο Βασίλης γίνεται η σκιά της Σοφίας, από τη μέρα που της παρέδωσε εκείνο το δέμα. Η Άννυ χάνεται στην οδό Φυλής πάνω στη μεγάλου κυβισμού μηχανή της. Ο Σταύρος αντιμετωπίζει τον εφιάλτη των παιδικών του χρόνων. Και η Ειρήνη κρατά στα χέρια της το κλειδί για να τα χτίσει όλα από την αρχή.
Τα εγκλήματα πίσω από τις κλειστές πόρτες χαράζουν τον δρόμο της ενηλικίωσής τους και καθορίζουν την πορεία τους. Θα καταφέρουν να ξεφύγουν; Κι όταν η πόρτα ανοίξει, θα είναι έτοιμοι να δραπετεύσουν;
Όχι πια άνθρωπος
Osamu Dazai
Μετάφραση: Έφη Τσιρώνη
Εκδόσεις: Διόπτρα
Το Όχι πια άνθρωπος του Osamu Dazai , το δεύτερο μυθιστόρημα του κορυφαίου μεταπολεμικού Ιάπωνα συγγραφέα, είναι η συγκλονιστική και συναρπαστική ιστορία ενός νεαρού άντρα που προσπαθεί να βρει τη θέση του σε έναν κόσμο που δεν καταλαβαίνει.
Παρουσιάζοντας τον εαυτό του ως αποτυχημένο, ο ήρωας πασχίζει να ζήσει μια φυσιολογική ζωή, ακόμα κι όταν αισθάνεται ανίκανος να κατανοήσει τα ανθρώπινα όντα.
Οι προσπάθειες του Γιόζο να συμφιλιωθεί με τον κόσμο γύρω του ξεκινούν από την παιδική του ηλικία και τελικά οδηγούν σε μια αποτυχημένη απόπειρα αυτοκτονίας μετά την ενηλικίωσή του.
Καταγράφοντας τις περιστασιακές σκληρότητες της ζωής και τις φευγαλέες στιγμές ανθρώπινης σύνδεσης και τρυφερότητας, θα πει: «Δεν μπορώ καν να διανοηθώ πώς είναι να ζει κάποιος σαν ανθρώπινο ον». Το Όχι πια άνθρωπος δεν είναι ένα αισιόδοξο βιβλίο, αλλά ούτε αφήνει την επίγευση μιας απαισιοδοξίας.
Είναι ένα μυθιστόρημα βαθιά συγκινητικό, ακόμα και εμψυχωτικό. Το να γνωρίζεις τι σημαίνει απόγνωση και να την υπερνικάς με τα μέσα που διαθέτεις –η φαντασία ήταν το μοναδικό όπλο του Dazai– αποτελεί αδιαμφισβήτητα ένα μοναδικό χάρισμα.
Να συγκρούεσαι με έναν εχθρικό κόσμο ζητώντας επίμονα τη θέση σου σε αυτόν – αυτό εξηγεί τα πάντα για την απήχησή του στους νέους.
