100+1 σοφές ιστορίες της Ανατολής
Συλλογικό Εκδότης: Αρχέτυπο Eνας ταξιδιώτης που διέσχιζε τα βουνά συνάντησε έναν ηλικιωμένο άντρα που πάλευε να φυτέψει μια μικρή αμυγδαλιά. Γνωρίζοντας πως οι αμυγδαλιές θέλουν πολλά χρόνια για να μεγαλώσουν, είπε στον άντρα: «Μου φαίνεται παράξενο που ένας άντρας στην ηλικία σου φυτεύει ένα δέντρο που αργεί τόσο πολύ να μεγαλώσει!» Και ο γέροντας απάντησε: «Μου αρέσει να ζω τη ζωή μου σύμφωνα με δυο αρχές. Η μια είναι ότι θα ζήσω για πάντα. Η άλλη, ότι αυτή είναι η τελευταία μου μέρα». Μια συλλογή από τις πιο όμορφες, χιουμοριστικές και διδακτικές ιστορίες από τις αρχαίες πνευματικές παραδόσεις της Ανατολής, τον Ταοϊσμό, τον Βουδισμό και το Ζεν, που καταφέρνουν και μας μεταδίδουν την αληθινή Σοφία της Ζωής.
Eγκλημα Ferdinand von Schirach
Εκδότης: Νεφέλη Ο Φέρντιναντ φον Σίραχ συναναστρέφεται καθημερινά λόγω επαγγέλματος ανθρώπους που έχουν διαπράξει ή έχουν ζήσει κάτι ακραίο. Το πιο τερατώδες είναι γι’ αυτόν μια φυσιολογική περίπτωση. Εκπροσωπεί αθώους που έχουν έρθει σε σύγκρουση με τον νόμο αλλά και σεσημασμένους εγκληματίες. Αυτών των ανθρώπων τις ιστορίες αφηγείται – λακωνικά όπως ένας Ραίημοντ Κάρβερ και ακριβώς γι’ αυτό με ασύλληπτη δύναμη.
Δύο Στεφάνια κι ένα Δαχτυλίδι
Διονυσία Μούσουρα – Τσουκαλά Εκδότης: Περίπλους Ξεσκονίζοντας τη λήθη από τη μικρή ζωή των ανθρώπων που ζουν στην πρώτη και τη δεύτερή της πατρίδα και φέρνοντας στη μνήμη πρόσωπα, γεγονότα, και καταστάσεις, η Διονυσία Μούσουρα – Τσουκαλά, στις ιστορίες που μας αφηγείται στο καινούργιο της βιβλίο, ανακαλύπτει η ίδια για πρώτη φορά την πικρή αλήθεια: ο δρόμος για την επιστροφή έχει κλείσει. Eτσι, απαλλαγμένη από τη μυθοποίηση στοιχείων, που μπορούν να δυσκολέψουν σε συναισθηματικό επίπεδο τη γραφή της, αφήνεται στη νοσταλγία της περιγραφής της “ζωής των μεταναστών”, που την αφηγείται πάντα χωρίς να την ωραιοποιεί και της “άλλης ζωής”, εκείνης των μακρινών συγγενών, πίσω στην πρώτη πατρίδα, και αποδέχεται την πραγματικότητα: η ονειρεμένη πατρίδα μας δεν έχει χωρικά σύνορα, η εστία μας είναι εκεί που καίει η φωτιά της καρδιάς μας.
Οι ληστές
Φρειδερίκος Σίλλερ Εκδότης: Νεφέλη Ύστερα σου λένε -είναι πατέρας σου! Αυτός σου έδωσε ζωή, είσαι η σάρκα και το αίμα του- συνεπώς πρέπει να είναι για σένα ιερός. Άλλο ένα ύπουλο συμπέρασμα! Αναρωτιέμαι όμως, γιατί με έκανε. Σίγουρα όχι από αγάπη. Δεν μπορεί να μ’ αγαπούσε προτού αρχίσω να υπάρχω. Με γνώριζε πριν με κάνει; Εμένα σκεφτόταν όταν με έκανε; Εμένα επιθυμούσε και γι’ αυτό με έκανε; Ή μήπως ήξερε τι θα γίνω; Ελπίζω όχι, αλλιώς θα ’πρεπε να τον τιμωρήσω που εντέλει με έκανε! Ή μήπως πρέπει να τον ευγνωμονώ που γεννήθηκα άνδρας; Καθόλου, όπως δεν θα πρεπε να τον κατηγορώ αν είχα γεννηθεί γυναίκα. Μπορεί να υπάρχει αγάπη, όταν δεν βασίζεται στο ενδιαφέρον για το αντικείμενό της; Μπορούσε να υπάρχει ενδιαφέρον για μένα, όταν θα ’πρεπε πρώτα να υπάρξω για να υπάρξει μια τέτοια προϋπόθεση; Πού βλέπουν λοιπόν την ιερότητα; Μήπως στην ίδια την πράξη από την οποία δημιουργήθηκα; Λες και δεν είναι μόνο μια ζωώδης διαδικασία που ικανοποιεί ζωώδεις πόθους. Θα ’πρεπε να τον ευγνωμονώ που με αγαπάει; Όλοι οι καλλιτέχνες έχουν τη ματαιόδοξη αδυναμία να αυτοθαυμάζονται μέσα στο έργο τους, όσο άσχημο κι αν είναι. – Ορίστε λοιπόν: αυτό είναι όλο το μυστήριο, που το τυλίγετε σε ιερή ομίχλη για να εκμεταλλευθείτε τους φόβους μας.
