Το φαινόμενο του πολέμου στην αρχαία Ελλάδα
Συλλογικό
Στρατιωτική Ιστορία
Εκδόσεις: Γκοβόστης
Η Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων επέλεξε την πραγματοποίηση μιας σειράς συνεδρίων, με απώτερο σκοπό όχι μόνο την προβολή της στρατιωτικής ιστορίας, αλλά, κυρίως, την εμβάθυνση των πολεμικών γεγονότων και την προβολή συμπερασμάτων, χρήσιμων για κάθε στέλεχος του Ελληνικού Στρατού. Αποφασίσθηκε η σειρά των συνεδρίων να έχει ως αφετηρία την Αρχαία Στρατιωτική Ιστορία -εθνική κληρονομιά- και την ανάδειξη του τρόπου πολέμου των οπλιτών αυτής της περιόδου…
(Αντιστράτηγος Χαράλαμπος Λαλούσης, Αρχηγός ΓΕΣ – από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου).
Αναγνώσεις – Το βιβλίο και το κοινό του στην Ελλάδα
Νίκος Παναγιωτόπουλος
Κοινωνιολογία
εκδόσεις: Gutenberg
Αξιοποιώντας μεγάλο όγκο εμπειρικής και κριτικής θεωρητικής εργασίας και προσφεύγοντας σε μια καινούργια γλώσσα, η παρούσα έρευνα, η οποία πραγματοποιήθηκε με πρωτοβουλία και χρηματοδότηση του ΟΣΔΕΛ, επαναδιατυπώνει τα βασικά παραδοσιακά ερωτήματα για την ανάγνωση, τα οποία συνδέονται οργανικά με την κατανόηση των κοινωνικών συνθηκών που γεννούν τη φιλαναγνωσία.
Παράλληλα αναλύει τους σύνθετους δεσμούς μεταξύ ανάγνωσης, κουλτούρας, κοινωνικών σχέσεων και εξουσίας στη σημερινή ελληνική κοινωνία. Η έρευνα οδηγήθηκε στην επεξεργασία και στη διατύπωση των βασικών, επιστημονικά θεμελιωμένων αρχών οι οποίες είναι σκόπιμο να διέπουν κάθε σχέδιο ισχυρής ενδυνάμωσης, πλατιάς διάχυσης και καθολικής νομιμοποίησης της πρακτικής της ανάγνωσης. Ειδικότερα, εξέτασε τους όρους ενός πραγματικού εκδημοκρατισμού μιας πρακτικής τόσο ασκητικής και τόσο σπάνιας όσο η εντατική ανάγνωση (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου).
Τα τυριά της Ελλάδας
Ηλίας Μαμαλάκης
Γαστρονομία
Εκδόσεις Αρμός
Θα μου έπαιρνε πάνω από έναν χρόνο και συνεχή ταξίδια για να μπορέσω να τα καταγράψω όλα τα τυριά της Ελλάδας. Σε αυτό το βιβλίο όμως θα βρείτε κάποια τυροκομεία και αρκετές προσπάθειες που έχουν ξεφύγει από την… περπατημένη και έχουν κάτι το ιδιαίτερο.
Θα βρείτε συγκεντρωμένα όλα τα μεγάλα τυριά της Ελλάδας, τα οποία θα δούμε αναλυτικά ένα προς ένα, αλλά και τυριά με περίεργα ονόματα και τυροκομήσεις μικρής παραγωγής.
Έκανα μια προσπάθεια να ξεκαθαρίσω τα πράγματα από τόπο σε τόπο καταγράφοντας όσο περισσότερα τυριά μπόρεσα. Το πιθανότερο είναι ότι δεν έχω βρει όλα τα τυριά της Ελλάδας, αλλά στην ήδη υπάρχουσα καταγραφή του προηγούμενου βιβλίου μου, έχουν προστεθεί τουλάχιστον 100 τυριά.
Πιθανότατα μετά από χρόνια ένα καινούριο βιβλίο από έναν άλλο ερευνητή να μπορέσει να τα συγκεντρώσει όλα.
Για την ώρα απολαύστε αυτό το ταξίδι από άκρη σε άκρη της Ελλάδας από έναν άνθρωπο που λατρεύει το τυρί και πολύ αμερόληπτα καταγράφει ό,τι γνωρίζει και ό,τι μπορεί.
(Ηλίας Μαμαλάκης – από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Το ετήσιο συμπόσιο της συντεχνίας των νεκροθαφτών
Mathias Enard
Για τις ανάγκες της διδακτορικής του διατριβής σχετικά με το τι σημαίνει να ζεις στην ύπαιθρο τον 21ο αιώνα, ο φοιτητής Εθνολογίας Νταβίντ Μαζόν εγκαταλείπει το Παρίσι και μετακομίζει σε ένα λιτό χωριό της γαλλικής επαρχίας. Εγκατεστημένος στο αγρόκτημα της Ματίλντ και του Γκαρύ, και γρήγορα εξοπλισμένος με ένα μηχανάκι, χρήσιμο για τη διεξαγωγή των ερευνών του, ο νεοφερμένος αρχίζει να κρατά ημερολόγιο, καταγράφοντας μικρά γεγονότα και τοπικά έθιμα, αποφασισμένος να ορίσει και να αποτυπώσει την πεμπτουσία της αγροτικής ζωής. Για να βυθιστεί καλύτερα στο πνεύμα του τόπου, ο Νταβίντ γίνεται συχνός επισκέπτης του Καφέ των Ψαράδων και του πληθωρικού δημάρχου Μαρσιάλ, ο οποίος ως ο ιδιοκτήτης του τοπικού γραφείου κηδειών είναι ο αμφιτρύωνας του ετήσιου Συμποσίου της Συντεχνίας των Νεκροθαφτών, μιας γιγαντιαίας τριήμερης γιορτής κατά τη διάρκεια της οποίας ο Θάνατος δίνει μια ανάπαυλα ώστε οι νεκροθάφτες -και οι αναγνώστες- να διασκεδάσουν χωρίς ενδοιασμούς.
Σε μια μυθική αφθονία φαγητού, σπονδών και λέξεων, σε ένα αδιάκοπο μπρος πίσω μεταξύ του παρόντος και του παρελθόντος, ακολουθώντας τις ιδιοτροπίες του Τροχού του Χρόνου στον οποίο ο Θάνατος ανασταίνει τις ψυχές που αιχμαλωτίζει, ο συγγραφέας Mathias Enard (Βραβείο Goncourt 2015 για την “Πυξίδα”) αποκαλύπτει τον λαϊκό πολιτισμό σε όλο το βάθος του επιστρατεύοντας τη μυθολογία, τη λογοτεχνία, την πολιτική και την επιστήμη για να ζωογονήσουν με τους χυμούς τους μια αφήγηση γεμάτη οίστρο, ιλαρότητα και χιούμορ. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
