Το θάρρος της αλήθειας
Μισέλ Φουκώ
Φιλοσοφία
Εκδόσεις: Εστία
Οι παραδόσεις με τίτλο “Το θάρρος της αλήθειας” είναι οι τελευταίες που έδωσε ο Μισέλ Φουκώ στο Κολέγιο της Γαλλίας, τον Φεβρουάριο και τον Μάρτιο του 1984. Πέθανε λίγους μήνες αργότερα, στις 25 Ιουνίου 1984. Το πλαίσιο αυτό παρακινεί τον αναγνώστη να δει τις εν λόγω παραδόσεις σαν μια φιλοσοφική διαθήκη, πολλώ δε μάλλον από τη στιγμή που η θεματική του θανάτου είναι έντονα παρούσα, ιδίως στη νέα ανάγνωση που προτείνει ο Φουκώ, ακολουθώντας τον Ντυμεζίλ, για τα τελευταία λόγια του Σωκράτη («Κρίτων, χρωστάμε έναν πετεινό στον Ασκληπιό!»), θεωρώντας τα έκφραση βαθιάς ευγνωμοσύνης προς τη φιλοσοφία, η οποία θεραπεύει από τη μόνη σοβαρή ασθένεια: εκείνη των ψευδών απόψεων και των προκαταλήψεων. Αυτός ο κύκλος παραδόσεων συνεχίζει και ριζοσπαστικοποιεί τις αναλύσεις του αμέσως προηγούμενου έτους [ελλ. έκδ.: Η κυβέρνηση του εαυτού και των άλλων. Παραδόσεις στο Κολέγιο της Γαλλίας, 1982-1983, μτφρ. Γ. Καράμπελας, Βιβλιοπωλείον της Εστίας, Αθήνα, υπό έκδοση]. Εκεί, το ζητούμενο του Φουκώ ήταν να θέσει υπό διερώτηση τη λειτουργία του «αληθώς λέγειν» στην πολιτική, προκειμένου να θεσπίσει για τη δημοκρατία ορισμένες ηθικές προϋποθέσεις που δεν μπορούν να αναχθούν στους τυπικούς κανόνες της συναίνεσης: οι προϋποθέσεις αυτές είναι το θάρρος και η πεποίθηση, το φρόνημα.
(από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Μια ατελείωτη φυγή
Αλκυόνη Παπαδάκη
Λογοτεχνία
Εκδόσεις: Διόπτρα
Πάντα ήθελα να φεύγω. Να πετάει η ψυχή μου σαν τα πουλιά. Να νιώθω τη γλύκα μιας ατέλειωτης φυγής. Όχι να φεύγω γι’ άλλους τόπους. Από την ίδια τη ζωή μου να φεύγω. Να ρίχνω τα “στοπ” στον δρόμο μου. Να γκρεμίζω τις πινακίδες που σηματοδοτούσαν διαδρομές. Να πατάω στις διαχωριστικές γραμμές. Ν’ αψηφώ τα όρια της ταχύτητας. Να φεύγω χωρίς προορισμό. Μια φυγή μέσα στην ίδια τη φυγή. Σα να με κυνηγούσε πάντα ο εαυτός μου. Και μόλις έβρισκα ένα ξέφωτο, να πάρω μια ανάσα, βρε αδερφέ, να στήσω μια σκηνή να ξαποστάσω, βαρούσε ο συναγερμός μέσα μου και με ξεκούφαινε. Φεύγοντας, άφησα πίσω μου πολλά σκουπίδια. Άφησα όμως, στη φούρια μου, και πράγματα πολύ σημαντικά. Κάτι κοσμήματα, ας πούμε, ακριβά, που κάποιοι μου είχαν χαρίσει για να στολίσω την ψυχή μου… Το ημερολόγιο μιας γυναίκας, η διαδρομή της, με τις ιστορίες προσώπων που έγιναν σταθμοί στη ζωή της. Ιστορίες ανθρώπινες και αληθινές. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Εκπαίδευση και οικονομική ανάπτυξη για την Αειφορία
Συλλογικό
Επιστήμη
Εκδόσεις: Πανεπιστήμιο Πατρών
Το βιβλίο αποτελεί ένα συλλογικό έργο με αντικείμενο την ανάδειξη της αλληλεπίδρασης μεταξύ της βιώσιμης οικονομικής ανάπτυξης και της παροχής ποιοτικής εκπαίδευσης, υπό το πρίσμα, κυρίως, της ελληνικής πραγματικότητας. Βασικός μελλοντικός σκοπός αλλά και επίκεντρο της έρευνας και ανάλυσης του έργου είναι η “αειφορία”. Οι συντελεστές του έργου, βασισμένοι σε διεθνείς αξιόπιστες παραμέτρους αλλά και στην ιστορική μελέτη θεμάτων αναπτυξιακού και οικονομικού ενδιαφέροντος (όπως βιομηχανικές επαναστάσεις, μεθόδους προσέγγισης ανθρώπινου δυναμικού, ανάπτυξη κοινωνικής επιχειρηματικότητας), επιδιώκουν την αποσαφήνιση του ρόλου της τριτοβάθμιας -και όχι μόνο- εκπαίδευσης προς την επίτευξη μιας βιώσιμης και ανατροφοδοτούμενης οικονομικής πραγματικότητας.
Η εκπαίδευση, η επιχειρηματικότητα, η καινοτομία και η οικονομική ανάπτυξη αποτελούν πεδία αυθυπόστατα και ταυτόχρονα αλληλένδετα, οδηγώντας τον αναγνώστη -φοιτητή, επιστήμονα, επαγγελματία του χώρου- σε ενδιαφέρουσες διαπιστώσεις και γόνιμους προβληματισμούς. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
