“Όσα δεν γνωρίζατε για την αρχαία Ελλάδα”
Ιωάννης Γρυντάκης
Ιστορία
Εκδόσεις: Μεταίχμιο
«Θεμιστόκλειο» χιούμορ: Ο Θεμιστοκλής, για τον μικρό του γιο, στον οποίο είχε μεγάλη αδυναμία η γυναίκα του, έλεγε: «Ο γιος μου έχει τη μεγαλύτερη δύναμη μεταξύ όλων των Ελλήνων, γιατί τους Έλληνες κυβερνούν οι Αθηναίοι, τους Αθηναίους εγώ, εμένα η γυναίκα μου και αυτήν ο γιος της»!
Όταν μιλάει το κρασί…: Ο Φίλιππος Β΄ φαίνεται ότι δεν ήταν ικανοποιημένος από τη συμβίωσή του με την Ολυμπιάδα, τη μητέρα του Αλέξανδρου, και παντρεύτηκε την Κλεοπάτρα. Στο συμπόσιο που ακολούθησε, ο θείος της νύφης Άτταλος, ενώ ήταν μεθυσμένος, ευχήθηκε στον Φίλιππο να αποκτήσει από τον γάμο του με την Κλεοπάτρα έναν νόμιμο διάδοχο. Τότε ο Αλέξανδρος, που ήταν παρών, του πέταξε έξω φρενών ένα ποτήρι, λέγοντάς του: «Κι εγώ, ανόητε, σου φαίνομαι ότι είμαι νόθος;». Ο Φίλιππος, τότε, σηκώθηκε και τραβώντας το ξίφος του επιχείρησε να επιτεθεί στον Αλέξανδρο. Μεθυσμένος, όμως, καθώς ήταν, παραπάτησε και έπεσε κάτω. Κι ο Αλέξανδρος, περιφρονητικά, είπε: «Θαυμάστε έναν βασιλιά που ετοιμάζεται να περάσει από την Ευρώπη στην Ασία, αλλά δεν μπορεί να διαβεί από ανάκλιντρο σε ανάκλιντρο»!
Στο βιβλίο αυτό περιλαμβάνονται κείμενα τα οποία προέρχονται κυρίως από αρχαίες πηγές και εστιάζουν σε πρόσωπα, ανεκδοτολογικά γεγονότα και καταστάσεις που δεν βρίσκονται πάντοτε στα σύγχρονα βιβλία της Αρχαίας Ιστορίας. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου).
“Το Ιερό στο σινεμά του Πιέρ Πάολο Παζολίνι”
Ιωάννης Βογιατζής
Τέχνες
Εκδόσεις: Αρμός
Η πορεία στην κινηματογραφική ενδοχώρα μάς οδηγεί με δέος και ρίγος στην ποιητική απλωσιά του Pier Paolo Pasolini. Ωσάν ο θεόλεκτος κόσμος του να είναι φτιαγμένος από τα υλικά της ευωδιαστής υπονόμευσης μέσω του έρωτα και της αμφισημίας του μύθου, ώστε να πτερώνεται το πνεύμα μας σε ιερατικά ύψη. Ένας άλλος κόσμος απείραγος από καθεστωτικές ιδεοληψίες, παλαιός ωσάν την αθωότητα, καινός σαν τον νεότευκτο έρωτα. Ορθοτομεί την πραγματικότητα και την ιστορία με όσα μοναδικά και ιδιαίτερα μυστήρια ελκύει από το άφευκτο, ώστε να οικοδομήσει τον μύθο του και συνάμα να φιλοτεχνήσει τον υπέροχο διάκοσμο του Πνεύματος και του Πολιτισμού.
Η Τέχνη του Pier Paolo Pazolini αποκαλύπτει τις καταγωγικές μας ρίζες, περνάει από τη μαγική ευαισθητοποίηση στη συλλογική ευθύνη, επαναφέρει το Ιερό στις σχισματιές της γήινης επικράτειας και στις ομορφιές των εύθραυστων αγοριών, στα κρύφια της ιστορίας που ανόθευτη πλάθεται από την πρώτη ύλη της, τον μύθο. Ως ένας “ανευλαβής μες στην ευλάβεια”. Ιερό του είναι και ο Χριστός, αυτό το διαρκές θαύμα της ρήξης με το μηδέν, ώστε η ιστορία να ανοίγεται σε μια διαλογική και γενναιόδωρη προοπτική κατά την οποία κανείς δεν είναι μοναχός του, ούτε ο άνθρωπος “ξεσκέπαστος”, μα ούτε και ο Θεός να μην είναι “γήινος, πιο καθημερινός, πιο αναγκαίος” (Κική Δημουλά, από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
“Περί διαθέσεων”
Φρήντριχ Νίτσε
(Μετάφραση / Ερμηνεία: Μάνος Περράκης)
Φιλοσοφία
Εκδόσεις: Futura
«Φέρνω τώρα στο νου μου ό,τι αγάπησα: αν άλλαζα πρόσωπα και ονόματα, δεν θέλω να πω ότι οι φύσεις τους θα είχαν γίνει πιο βαθιές και πιο όμορφες, είναι όμως αλήθεια ότι κάθε μία από αυτές τις όμοιες διαθέσεις αποτελεί πρόοδο για μένα και ότι είναι ανυπόφορο για το πνεύμα να περνάει για δεύτερη φορά τα ίδια στάδια• γιατί θέλει να εκτείνεται όλο και περισσότερο σε ύψος και σε βάθος. Έχετε γεια αγαπητές διαθέσεις, υπέροχες μεταβολές μιας θυελλώδους ψυχής, που είστε ποικιλόμορφες όπως η φύση και όμως πιο μεγαλόπρεπες — γιατί συνεχώς μεγαλώνετε, συνεχώς προχωράτε• τα φύλλα αναδίνουν το ίδιο άρωμα που είχαν και την ημέρα της δημιουργίας τους. Δεν αγαπάω πια όπως αγαπούσα πριν από καιρό. Δεν έχω πια την ίδια διάθεση που είχα όταν άρχισα να γράφω.» Φ.Ν.
Η φιλοσοφία της μουσικής του Νίτσε εν τη γενέσει της σε ένα νεανικό απόσπασμα σπάνιας φιλοσοφικής και ποιητικής αξίας που μεταφράζεται για πρώτη φορά στα ελληνικά.
Η μετάφραση συνοδεύεται από εκτεταμένο σχολιασμό που αναδεικνύει το συστηματικό βάθος και εύρος του μοναδικού αυτού κειμένου.
