“Μαρινέλλα”
Γιάννης Ξανθούλης
Εκδόσεις: Διόπτρα
Μια μεγάλη ερμηνεύτρια που διεκδικεί δικαιωματικά τον τίτλο του “θρύλου”, γίνεται αφορμή για ένα βιβλίο που εξιστορεί μέσα από πολύμηνες “μεσημεριανές” συζητήσεις όλη της τη ζωή και παρουσιάζει το απόσταγμα μιας καριέρας σχεδόν εβδομήντα χρόνων διαρκούς παρουσίας. Η διαφορά από μια συνεπή βιογραφία είναι πως η Μαρινέλλα σε αυτή την περίπτωση είχε απέναντί της τον Γιάννη Ξανθούλη ως αντίστιξη στην αφήγηση της ζωή της. Έτσι, εδώ μιλά για ολόκληρη την πορεία της, από τα παιδικά της χρόνια στη Θεσσαλονίκη της δεκαετίας του ’40 μέχρι το πέρασμά της από διάφορες φάσεις της νυχτερινής διασκέδασης και τη γνωριμία της με άντρες, όπως ο μέγιστος Καζαντζίδης, που την καθόρισε ως τραγουδίστρια, ώστε να συναντήσει αργότερα τον θρίαμβο ως η απόλυτη σολίστ.
Η Μαρινέλλα, περνώντας λοξά από την ιστορία της Ελλάδας, συζητά ανοιχτά για όλες τις προκλήσεις που αντιμετώπισε στην υπερφωτισμένη λεωφόρο της επιτυχίας. Μια γυναίκα που σήμερα, κατά την ένατη δεκαετία της ζωής της (γεννημένη το 1938), ξεδιπλώνει τον χρόνο με τα θετικά και τις αντιφάσεις του, έχοντας για συνομιλητή έναν συγγραφέα που παίζει συνειδητά τον “δικηγόρο του διαβόλου”, αλλά που ταυτόχρονα την αντιμετωπίζει σαν μια προσωπικότητα πολύ πιο πάνω από την τραγουδιστική της υπόσταση, που δεν μένει στο εκτόπισμά της στην ιστορία του ελληνικού τραγουδιού με τις κοινωνικές παραμέτρους του. (Από την έκδοση)
“Υπάρχει ακόμα
ελληνική διανόηση”
Νίκος Παναγιωτόπουλος
Εκδόσεις: Πεδίο
Η επιδίωξη της παρούσας παρέμβασης του Νίκου Παναγιωτόπουλου συνίσταται στο να καταστήσει λίγο πιο συνειδητή την αναγκαιότητα του ρόλου του διανοούμενου, εκτός από παραγωγού γνώσης, ως συν-διαμορφωτή των συνθηκών που θα επιτρέπουν να εξάγονται από τις αναλύσεις και πρακτικά συμπεράσματα, συμπεράσματα για “το τι πρέπει να γίνει” και “το πώς πρέπει να γίνει”.
Μια παρέμβαση που υπαγορεύεται από την κοινωνιολογική παράδοση, σύμφωνα με την οποία η υποχρέωση της αντικειμενικότητας, στην οποία οδηγεί κάθε επιστήμονα η επιστημονική ηθική, είναι αυτός να αγωνιστεί για να διαχυθεί η επιστημονική αλήθεια του κοινωνικού κόσμου, να κάνει ό,τι μπορεί για να αυξήσει τις πιθανότητες να ακουστεί. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου).
“90 δευτερόλεπτα”
Σάκης Σερέφας
Εκδόσεις: Μεταίχμιο
Τι μπορεί να κάνει κάποιος μέσα σε 90 δευτερόλεπτα; Μοιάζουν λίγα μα είναι πάρα πολλά.
Γιατί μέσα σε αυτό το χρονικό διάστημα ένας άνθρωπος μπορεί:
– Να βγει στον δρόμο και να ακολουθήσει κάποιον άγνωστο, παρατηρώντας τον καλά. Και να αναρωτηθεί μετά: Είμαι έτοιμος να νυμφευθώ το πλήθος; Να γίνω ένα μαζί του;
– Να παρατηρήσει το πέταγμα μιας μύγας που νιώθει κίνδυνο και προσπαθεί να γλιτώσει. Πώς τα καταφέρνει αυτό το εντομάκι ενώ εγώ το τρώω το κεφάλι μου;
– Να αναλογιστεί σε πόσες φωτογραφίες που τράβηξαν άγνωστοι υπάρχει εν αγνοία του, σαν ένας τυχαίος περαστικός στο φόντο τους. Δηλαδή, να εννοήσει σε πόσες ανθρώπινες ιστορίες είναι ένας αμελητέος κομπάρσος.
– Να παρατηρήσει τους άλλους οδηγούς στις διπλανές λωρίδες κυκλοφορίας σ’ έναν δρόμο με κίνηση. Τι πιστεύει ο κάθε ένας οδηγός βλέποντας τον άλλο;
– Να αναλογιστεί τι θα συνέβαινε αν η Γη σταματούσε να περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό της όπως εμείς γύρω από τον δικό μας.
– Να σηκωθεί το βράδυ και ν’ ανοίξει την πόρτα του ψυγείου του ξανά και ξανά. Να προσπαθήσει να δει το σκοτάδι μες στη συσκευή πριν προλάβει να ανάψει το λαμπάκι του θαλάμου. Κι έπειτα να ξαπλώσει ξανά, ανοίγοντας το δικό του πορτάκι μέσα του. Τι θα δει;
Ο Σάκης Σερέφας, μέσα από 58 ευφάνταστα και στοχαστικά κείμενά του, προτείνει 58 ανατρεπτικούς τρόπους για να γνωρίσει κάποιος τον εαυτό του και τον κόσμο γύρω του. Μέσα σε 98 δευτερόλεπτα την κάθε φορά.
Τι ψυχή έχουν τα έρημα; (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
