“Romantica”
Ανδρέας Αποστολίδης
Εκδόσεις: Άγρα
Μονόπρακτο σκετς, σχέδιο αστυνομικής νουβέλας ή σενάριο κόμικ; Πενήντα χρόνια μετά την κατάληψη του Πολυτεχνείου, που έγινε Εθνική Εορτή. Στην πραγματικότητα μια εποχή ρομαντική γεμάτη παγίδες για όλους.
Στη νουβέλα παρελαύνουν χαρακτήρες της εποχής: ένας παραδοσιακός τότε αριστερός που φλερτάρει με τη διαβόητη αμερικανική επιχορήγηση του Ιδρύματος Φορντ, ένας αναρχικός του “κίτρινου Τύπου” με το προσωνύμιο “λεκές”, ο πρώην πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων, οι μπον βιβέρ και γκάνγκστερ του καθεστώτος των συνταγματαρχών, ένας νεαρός ηρωικός κομμαντάντε, και το δημιούργημά του, ο εικοσάχρονος “Σταύρος”, ο ταχυδακτυλουργός Άλεξ Καράκας, ο μπουκαδόρος Αριστοτέλης Βραχνός, ασφαλίτες και στάρλετ σ’ ένα τσίρκο αναμνήσεων ενός επίδοξου συγγραφέα κι ενός δημοσιογράφου που μαγνητοφωνούν τη συνομιλία τους ξαπλωμένοι στις σεζ-λονγκ της Πανσιόν “Απόλλων”. Πρόσωπα και ιστορίες πραγματικές και φανταστικές. Κι ένα παιχνίδι με περιστατικό και ονόματα, όπως το εγκαινίασε πριν από χρόνια ο Γιάννης Μαρής. Κι εδώ από την Eroica της δεκαετίας του 1930 πάμε στη Romantica της δεκαετίας του 1970 – ένα καμπαρέ και μια πανέμορφη νεαρή στριπτιζέζ που μοιάζει με την Άννα Καρίνα, με γούνα Black Diamond, την ώρα που το τανκς κυκλώνουν το Πολυτεχνείο. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου).
“Μιλώ στα παιδιά μου
για τη Χούντα και το Πολυτεχνείο”
Ολύμπιος Δαφέρμος
Εκδόσεις: Τόπος (Μοτίβο Εκδοτική)
Μέσα από τον διάλογο ενός πατέρα με τα παιδιά του το βιβλίο αυτό επιχειρεί να μιλήσει στους νέους για τη χούντα και το Πολυτεχνείο με τρόπο απλό και κατανοητό. Αναδεικνύει την εγκληματική φύση της δικτατορίας 1967-1974, η οποία φυλάκιζε, έδερνε, βασάνιζε, εξόριζε και ενίοτε δολοφονούσε κάθε άνθρωπο που διαφωνούσε μαζί της ή που νόμιζε ότι διαφωνεί. Προβάλλει, επίσης, την ειρηνική αντίσταση των φοιτητών εναντίον του βίαιου και απάνθρωπου αυτού καθεστώτος και την κορύφωσή της, που ήταν η εξέγερση του Πολυτεχνείου.
Η αντίσταση εναντίον ενός καταστροφικού και ολοκληρωτικού καθεστώτος, το οποίο καταργεί τη δημοκρατία και στερεί την ελευθερία από τους πολίτες του, θέλει τόλμη, αξιοπρέπεια και ανιδιοτέλεια. Είναι μια ηθική στάση που απαιτεί κοινωνική ευαισθησία και διαπνέεται από αίσθηση ελευθερίας. Οι φοιτητές πάλεψαν για τα ανθρώπινα δικαιώματα όλων των πολιτών της πατρίδας μας. Πάλεψαν για ένα καλύτερο μέλλον.
Ανάμεσα σε αυτούς και ο συγγραφέας του βιβλίου. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου).
“Οι επιστολές και μια επαναστατική προκήρυξη”
Buchner Karl Georg
Μτφρ: Μαρία Ρούσσου
Εκδόσεις: Μέδουσα
Ο Georg Buchner (1813-1837), παρότι έγραψε λιγότερες από τριακόσιες σελίδες και πέθανε πριν να κλείσει τα είκοσι τέσσερά του χρόνια, χάραξε ένα ανεξίτηλο σημάδι σε πολλά πεδία – της σκέψης, της τέχνης, της επιστήμης. Ανάμεσα στους επαναστάτες του καιρού του ήταν ένας φιλόσοφος, ανάμεσα στους επιστήμονες ήταν επαναστάτης, ανάμεσα στους φιλοσόφους ήταν καλλιτέχνης, ανάμεσα στους καλλιτέχνες υπήρξε η περίπτωση όπου το ταλέντο συναντάει την προσωπική τόλμη. Στην παρούσα έκδοση για πρώτη φορά μεταφράζεται στα ελληνικά η επιστολογραφία του Μπύχνερ, μαζί με το μόνο γνωστό του πολιτικό κείμενο, το οποίο έγραψε υπό πίεση και διανεμήθηκε παράνομα. Πρόθεση της παρούσας έκδοσης είναι να ανοίξει ένας χώρος διαλόγου με έναν άνθρωπο που αναρωτήθηκε στο παρελθόν για πράγματα που μας αφορούν και σήμερα: Πώς αλλάζει αυτός ο κόσμος; Τι είναι τέχνη; Πώς μπορούν να συναντηθούν τέχνη και πολιτική με τρόπο όχι στείρα στρατευμένο αλλά γόνιμα αλληλοτροφοδοτούμενο; Ποια είναι η θέση του καλλιτέχνη ως ενεργού υποκειμένου σε μια εποχή πολιτικής, κοινωνικής και οικονομικής κρίσης και ποιος ρόλος της τέχνης στην επανεξέταση και συνδιαμόρφωση της πραγματικότητας; (Από την έκδοση)
